Alle inzendingen over Strohalm

Roep ik ontzet De nood is nu toch minimaal acuut De laatste strohalm zie ik snel verdwijnen Al zwetend word ik wakker… naast m’n bed…

de diepten van de polders vulde de putten en wellen en trassen in de slapende huizen en hoeven steeg in de dorpen en gehuchten drong in de stallen waar het vrezende vee aan halsters en touwen rukte muren stortten in, zolders en balken raakten los van hun ankers, dreven met mannen, vrouwen en kinderen als wankele platbodems naar grijpbare strohalmen…

Ik kan alleen maar langs een tere strohalm naar je kijken, wat zou later blijken, strijken wind en regen kalm over gemaaide akkers, in verlangen naar een verborgen dorst, verloren tranen drijven op de vijver, wolken jagen op elkaar in zachte onuitgesproken woorden en zullen gezamenlijk de kim bereiken, geschoren aren los verspreid…

Hé Conchita ik lees onbegrip verwijten en stommiteiten maar ik voel vooral jouw verdriet hoe je je afsluit als een oester om pijn vergeefs te weren Hé Conchita je zocht en vond tenslotte de beste strohalm waar je leerde om van jezelf te houden Lieve meid jij komt er wel Ik weet het net als jij ZEKER!…

Je hebt hem zomaar op de kast, daar zit hij hoog en droog, maar houdt zich aan een strohalm vast. Zij steekt haar neus steeds in de wind, al loopt dat dikwijls in de soep. Dan zit ze met de handen in het haar, waarbij ze zelf haar boontjes dopt. En schrobt dan maar haar eigen stoep.…

een onschuldige zondaar als ik ontleent niet alleen zijn geweten maar ook zijn houding door het gedragen besef innerlijk verwant te zijn aan zowel de strohalmen als de pluimen, een ingeslagen zoektocht vervolgt zijn weg dat haar verlangen vindt in de openbaring van het nog eindeloos begin.…

Ik trek al krom, zo broos worden mijn nerven De strohalm zal mij niet lang kunnen dragen Ik hunker naar het zijn in aardes lagen En velen zullen- weet ik- met mij sterven Wat was de lente fris, de zomer drukkend Velen van ons zijn daardoor vroeg bezweken De wolken hielden zware donderpreken Het loof, met twijg en al, van bomen rukkend Zelfs…

God vergeef mij, ‘k mag niet egoïstisch zijn, mijn strohalm dat ben jij, mijn Titus blijf toch hier ik smeek je, laat mijn vingers nogeens door je lokken gaan ~~~~o God~~~~ ik zou mijn leven willen geven voor mijn zoon.…

Laat die strohalm stilletjes los, ontdoe je van dit aardse kleed zodat je in rust en vree en zonder verder leed heen kan gaan.…

Maar - doet gij 't in uw eigen kracht, Al staat ge ook stevig op uw benen, Een strohalm... een paar kittelstenen... Daar leg-je, Man: - en goede nacht! Staat ge vast in pret en pijn, Vroom geloven, Kracht van Boven, Moet uw innig steunsel zijn! 3.…

Wraak treft wie de spiegel ontsluiert: geen strohalm hoop wordt hem gegund, geen kans. Mensen onder elkaar, broederlijk toch. Onmachtig wordt hij doodverklaard, levend begraven in drijfzand, onwetend van vonnis of proces. Niet begrijpen is deel van de straf, en het wreedste.…

Grijp de laatste strohalm tegen de teloorgang van je grenzeloos yolo bestaan Is BoJo niet reeds door kunstmatige intelligentie tot depersonalisatie in rook opgegaan?…