Alle inzendingen over Te lijmen?

lijm is net als liefde, maakt kapotte dingen heel. sterke lijm kan niemand breken en stormen doorstaan en houd stevig vast echt vooraltijd!…

Onze relatie Ik probeer hem te lijmen Hij wil niet plakken…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een limerickdichter in Vlijmen dacht, toen er niets meer viel te lijmen: 'Hoe moet ik Chirac, George Bush en Hussein in vredesnaam met elkaar rijmen...'…

Je gooit me hard zonder de stukken te willen lijmen je legt ze liefdevol op een rij mooie stukken mooi stuk…

Toen ik de laatste scherven Van mijn uit elkaar gespatte Beeld van jou Bij elkaar geveegd had Zag ik dat lijmen Geen zin had. Daarom heb ik dit keer Alles in de vuilnisbak gemikt…

Als storm je hart heeft gebroken raap dan de scherven weer bijeen lijm ze aan elkaar tot een geheel. Barsten zullen nooit helemaal meer helen maar probeer het mooie van het leven te gaan zien. Klim weer omhoog uit het dal kijk naar de regenboog hij zal je leven weer verder gaan kleuren.…

Een naaktslak die onlangs in Vlijmen Zo graag zijn relatie wou lijmen Sprak: o liefste slak En gaf haar een smak Maar zij vond dat hij zat te slijmen…

Jouw woorden Als een zoete adem Liggen ze op mijn lippen Het is jouw pijn Die ik voel Jouw pijn voor haar Is mijn pijn Voor jou Lijm mijn hart Alsjeblieft……

maar langzaam krabbel ik weer op en je liefde en mooie woorden lijmen mijn hart ik mis je zo..…

muren absorberen al wat binnenskamers leeft pas als de spiegel breekt geven ze woorden vrij waarbij vertrokken gezichten in niet te lijmen scherven achterblijven…

Het gedicht had zich doodgeschrokken bij het zien van het moois van een ander de plinten probeerde de woorden nog te lokken door zich totaal te ontbloten maar het gedicht was zo vastgegrift dat zich de lust als lijm in hem had vastgegoten.…

Laat mij maar een vogel zijn, lijm mij vleugels aan en gooi me in de wind. Tegen de wolken geplakt als een ver zicht, klapwiekend op niets dan lucht, waarop ik zwevend aan de einder verdwijn.…

Wat het losse zand had kunnen lijmen, vormt een vaste substantie onder de druk van de inslag. Ver weg verstopt glas onder woestijnzand. Soms is iets dat kapot gaat niet meer te lijmen.…

Er was laatst een slak in Vlijmen Die graag zijn relatie wou lijmen Hij sprak: O liefste schat, Je bent de slak van mijn hart Maar zij vond dat hij zat te slijmen…

ze heeft alles al geprobeerd lijm, mes en scheerapparaat maar de bikinilijn weet van geen wijken deze dame zal aan haar stoppels bezwijken als ze haar best doet heeft ze een streepje voor maar gladweg verdwijnt haar snoet in de dame met de baard…

Mijn bloed met inkt vergoten Het beeld voor eeuwig verwoest Niets is meer zoals het ooit was En zal ook nooit meer zo zijn De wereld is aan diggelen De breuken zijn goed zichtbaar Geen lijm die dit kan helen Het zicht voor altijd stuk…

Terwijl deze praktijken niet langer hoeven: Je kunt ook gewoon lijmen of schroeven.…

soms breekt stilte scherven uit de tijd kartelen de randen gevoelig tot onenigheid in samen lijmen blijft het schrijnen waar is stilte wie geef jij verloren tijd…

Daar zit je dan, te zweten in je huis Een snelsonnet moet vrolijk zijn, jawel In deze hitte is dat echt een hel mijn dichtersader is vandaag mijn kruis dus lijm ik maar wat woorden aan elkaar - heel freudiaans en duivels - en ben klaar…

Mijn ruisende rokken, jouw diepblauwe ogen, onze lichamen aan elkaar geplakt met lijm van zoetgeurende karamel.…

en naaien Maar de kapotte stukjes komen weer samen De tijd heelt alle wonden De stiksels van het samen naaien zullen verdwijnen De lijm resten zullen verdampen De littekens zullen blijven maar ik ben niet kapot te krijgen…

je brak in glas de tranen kwamen later een barst nog niet gezien maar ons kristal hoorde de tonen al en nee niet vals geen scherven om te lijmen jij blijft gewoon de mijne omdat ik je niet barsten laat…

we plakken aan elkaar als lijm, dat vindt ik fijn! je bent en blijft altijd van mij! ik hou van jou vanaf de eerste tot de laatste dag!(l)…

Een winnend gedicht valt niet meer te rijmen Het product van de zwoegende rijmelaar gaat na drie regels in de versnipperaar en probeer het dan maar te lijmen Vergeet Cats en Vondel, mijdt alle rijm en lof zal u deelachtig zijn…

Ben ooit de afgrond in gegleden loop nu op scherven van het verleden diep verdriet, want lijmen kun je scherven niet opnieuw leren leven liefde verwerven geloof in het heden maar blíjf lopen op de scherven van het verleden.…

Er lijkt geen uitweg keel en darmen zitten dicht met weerstand van een levenlang maar wanhoop wanhopig sterker wint en vindt haar weg ik buig ik breek ik barst en spuiend spat ik uiteen in niet te lijmen scherven.…

De fysicus breekt het witte licht tot kleurrijke stralen De slager hakt een varken in hapklare brokken De scholier ontleedt de zin in zielloze delen Als zij de scherven gaan lijmen komen ze schromelijk tekort…

Bij nader inzien dicht ik niet maar poog juist dit te rijmen wat mij zoal te binnen schiet ga ik tezamen lijmen het leest als zijnde een gedicht tóch anders dan u denkt en zie de blik op uw gezicht u bent reeds volgetankt?…

ik kan hem niet inlossen en breek hem als een dunne tak zo eenvoudig is het dus maar zie de splinters zie het hout het leven dat er was de randen ogen zo ongelijk gewond en niet te lijmen gelijk het hart ooit vol van liefde maar het gevoel toch nooit heeft kunnen rijmen…