Netgedichten

netgedicht (nr. 40.226):

Onze tango

Als vogels van verschillend pluimage,
dansen wij de tango op roze wolken
van met suikerspin beklede chocolade.

Mijn ruisende rokken, jouw diepblauwe ogen,
onze lichamen aan elkaar geplakt met lijm
van zoetgeurende karamel.

Met de klanken van vurige muziek,
als gloeiende kolen onder onze voeten,
dansend, al wervelend om regenbogen
en woeste tornado’s

Als slotakkoorden de ruimte vullen,
sterft mijn lichaam in jouw armen,
onze handen nog immer ineengestrengeld
in lijm van zoetgeurende karamel.

Onze beeltenis vereeuwigd in het
klatergoud van het zwijgende orkest!