Alle inzendingen over Tedere fee

Lente heeft de winter van zich afgeschud en richt zich op tot een betoverende fee die haar schoonheid weer laat zien in geuren en kleuren en ontluikend groen zo zorgt zij voor lichtheid schoonheid verwondering en ontroering in dit nieuwe seizoen…

Zoals je kijkt, en zoals je lacht, me teder streelt, lief en zacht, waarom ben ik jou, niet eerder, tegen gekomen? Zoals je praat, en van me houd, passioneel, ook al is het fout, waarom ben ik jou, niet eerder, tegen gekomen?…

takken zwaar van slaap sluiten het pad met donker af het is al laat de lichte trippels van de muis geven de nacht een licht geruis oehoe van uilen vermengt zich met het huilen van de wolven in het bos de fee kijkt samen met de prins naar flonkerende sterren gezichten warm verlicht door manestralen reiken naar omhoog…

In één beeld dans jij als de fee van de nacht in wit gewaad die mijn vertragend beeld verzacht. Een afstand die ons op de rode loper laat schrijden tot de horizon waar jouw silhouet duurzaam kan schijnen.…

Soms denkt zij zich Sneeuwwitje, die na een gretige hap uit een mooie rooie ronde appel een droomloze slaap slaapt waaruit zij dan korte tijd later fris en fruitig zal ontwaken en dat dan alles wat er nog ‘moet' is verdwenen als sneeuw voor de zon en dan - na de kus van het ontwaken staan vóór haar de prins én de goede fee…

gebroken bij pogen licht te bereiken het droomde in voortijdig sterven van blaadjes met groen zag kleuren van zon uit de nevels opklimmen raapte het takje dat nooit meer een dag zou beginnen jij kleine fee uit ons dromen neem nu het takje maar mee…

Zon valt op Gezicht van meisje Goede fee Geveld door toverslag.…

Het groen kijkt mij aan ook beton gegrijsd staat het hout in elkaar gewrocht een toestand met geluid de danspas van een fee narcissen als trompetten schrille tonen weerklinken kaatsend over en weer laat ons nu stilstaan bewonderen betasten alles omvattend…

Door haar is straks de grauwigheid geweken De maartse fee betovert heel ons land Dat doet ze gratis, stil, met zachte hand Haar aanraking is inniger dan spreken Wat groeien kan gaat knoppen, stuk voor stuk En schenkt ons het natuurlijkste geluk…

zo goudblond, zo mooi een duif gaat zitten op haar arm ze wenkt in een ogenblik sta ik voor haar een woord van u, o lieve fee geef mij een leven in uw leven laat ons samen verdergaan het was: Ja…

Buiten spelen tussen sterren op gedroomde witte stenen waar de aarde niet van hier was maar een stipje van de maan een blauwe fee in zwart fluweel die zilverlichtend werd beschenen zoals astronauten zagen lichtjes dansend op hun tenen In een zee die niet van hier was zoveel mijlen hier vandaan en kon verstillen als je wou zo aan de rand…

Welkom herfst-fee Je zet me in vuur en vlam met je mooie kleurentooi het late zingen van de vogels nog zo mooi Het ruisen van de wind door je bijna naakte takken De wazige zon die mij 's morgens wakker kust liefdevol als een minnaar vervuld van verzengende lust…

euforie en jouw contour verlicht in het maanlicht bij de zonsopkomst en de herinnering smult verklein ik mijn wond door de druppel die rolt met stralende blik wat jij zwoel nipt elke dag duurt voor mij weer lang als jij tot mij lacht in blinkend kristal met naast de karaf jouw gebruikte glas mijn ogen worden zwaar als fee…

Altijd maar blijdschap en geluk zou saai zijn, maar wat kan ik weten van iets dat niet voorkomt? Het zou ook oneerlijk zijn, ja onverdraaglijk, als sprookjes echt zouden kunnen zijn Mijn vrienden gun ik alles zolang we bij elkaar passen en ze niet te koop lopen met hun kinderen schaapjes op het droge of andere voorspoed Ik mijd buren…

Mijn hart lag in zijn eenzaamheid vergeten en sliep, totdat een schone fee verscheen, die 't rechte toverwoordje scheen te weten! Zacht sprak zij 't uit - de donk're ban verdween, en, waar 'k in duisternis heb neergezeten, daar straalt nu witte lichtglans om mij heen.…

Ik hang hier maar Wat zou ik spartelen? Helemaal voor mezelf de pot thee, de tafel de kamers van ons huis met zijn nieuwe ramen de krassen in de kast al de cadeautjes die ik aan jou gaf en de poster van het schitterende water aan de horizon met de schim van een schip Ik hang hier maar wat rond in jouw afwezigheid niet in staat tot…

bij papa, lekker dicht beseft niet dat een stalen buis hen nadert, loop op slaap gericht Een luide knal, gesmoorde schreeuw de jongen hoopt de goede fee, toverpoeder en een staf...…

Nja is een elf en Jee is een fee Elven zeggen zelden nee Feeën zeggen zelden ja Spaart dat ruzie en verdriet? 'Jee' Dat dus niet? 'Nja' Zijn Nja en Jee tevrêe? 'Nja Jee!' En gelukkig met zijn twee? 'Dat nel!' 'Dat jiet!' Daarover zijn ze het oneens? 'Neljee!' 'Neljee!'…

en prins die stille vol verdriet vertelt dan zijn verhaal getroost door allen in het bos verwarmd door het maangeel mos worden zijn tranen snel gesust de prins kijkt naar zijn fee neemt heel stilletjes gedachten van haar mee om ze te koesteren en als zij slaapt en hij nog waakt zijn hun gedachten bij elkaar…

De goede fee, zij gaat met je mee naar dromenland, want daar is het plezant. De zon is aan het gapen, dus ga maar vlug slapen. Slaap maar zacht, goedenacht... ---------------------------------------------------------------- Genomineerd gedicht 'Hilarion Thansprijs 2002' Lanaken, België, Categorie jeugd.…

helaas het lukt me niet altijd te zeggen wat ik voor je voel ofschoon ik graag een pittig eitje bij een fiks ontbijtje met je pel maar kijk zoals de zon klimt uit de zee sta op mijn fee was je ogen met mijn dauw eet je eitje gauw ik vind je zo krokant kom zet je aan mijn kant er beeft ontroering in mijn keel.…

Sereen staan de bomen de takken fijn besnaard de knoppen nog even dicht voor ons bewaard wachtend op het zonnelicht en de jonge blonde fee die zal komen neemt ze het groen, de vogels en alle bloemen mee Dan bezingt ze jubelend de lente die weer stralend lacht na een lange koude winternacht…

Mijn “geheime” en allerliefste fee was op de kerstmarkt langs gegaan, daar had ze de inhoud van het pakje, zomaar in een hoekje zien staan. “Neem me mee en geef me aan je lief”, “Ik kan er nu voor hem zijn”, “Doe het, doe het alsjeblief”, “Hij vind dat vast en zeker fijn”.…

Zuiver lieftallige parel groeit zacht genietend gedragen door de waterfee in onmetelijke diepten van mijn liefdeszee.…

anders - moet je horen: Normaal suf op weg in dromen was zijn tred nu wakker en kordaat met rode konen rechtop over straat Waar zou dat zo plots van komen Kwam die flair wel uit eigen beheer Speelde die knakker soms mooi weer vandaag toch al door zon overgoten Hij zag ze vragen en dacht oh jeminee jullie weet het nog niet van de fee…

Want hij tilt mij zingend omhoog, hij noemt mij z'n zonnige fee, ik, povere tuil in de hand en hij zegt dat ik schoon ben ermee. En de tranen komen opeens vanuit mijn ogen omneer over mijn schaterend hoofd, ach hert, dat in liefde gelooft, ach Here de vrijheid zo zeer.…

zij hebben de webben behangen kwistig met parels gestrooid langzaam lossen zij op de witte wieven van het bos ze zijn zo gek nog niet in het rijden op een bezemsteel duurzaam en toch co2 neutraal vliegen zij voorbij de maan helpen in de laatste uren brengen dromen in de eerste slaap zij begeleiden je waar je ook gaat in herinnering…

Gij, donkre Fee, met uw zeediepe ogen, Gij liefde van vuur met uw kussen van vlam, raap Gij het lijk op, uit mededogen, draag Gij het mede als een arm dood lam, Gij, donkre Fee, met uw zeediepe ogen, Gij liefde van vuur met uw kussen van vlam.…

soms is er zacht het flierefluiten na een woeste nacht waarin kobolden smidsen hitsen met lucht van volle maan een donkere dreun te horen is de godvergeten lust die stilte opent maar zij druipen als kabouters af nog likkebaardend naar de feeën hun elfen dansen in de morgen pas nadat wij ons al flierefluitend moe hebben gevreeën…

mag ik je weer raken weten en toch intiem het ongenaakbaar plaatsen in de mooie parelwitte lach van jou ja ineens zo onverwacht kom jij zo bij me binnen ik kabouterde maar wil mijn fee intens beminnen kom de nachten zijn te kort daar waar volle maan haar wolken schort geeft onweer nu de donder aan mag ik je even raken een…