Alle inzendingen over Tijd OR Verdriet

De witte lakens zijn bevlekt met maagdelijke tranen van nieuw verdriet over oude zaken die niet willen verjaren Oude kou bevriest van binnen resten levensvreugd van toen vertekent ook het beeld van nu tot een simplistisch afgietsel van gedane zaken zonder keer…

terwijl gemiste zielen tranen doen ontspringen zoemt een mug koert een duif is de zomer waarin je kunt vergeten nog tranenver weg je drinkt de zon je eet de tijd maar het glas blijft halfleeg het bord slechts vol met kruimels…

De meeste wonden helen Maar sommige wonden niet Diepgeworteld in het hart Voeden zij zich met verdriet Ze lijken te verdwijnen Met de jaren raak je ze kwijt Maar de herinnering is sterker Dan de werking van de tijd Zo keren schimmen uit het verleden Terug in jouw bestaan Nestelen zich in je gedachten Stilte is niet te verstaan de kalmte…

zee zo oneindig de kuststrook lijkt verdwenen als opgegaan in een nevel het twistend bootje in een eenzame cirkel vaart zo ver van een thuis meeuwen schreeuwen vechten zich een plaats in het bestaan jij roept naar een haven het vuurtorenlicht je zoekt een baken, een zicht waar zijn toch de liedjes de golvende woorden van je…

Zeg me, wanneer het minder wordt, het gemis, zeg me wanneer het minder gevoelig wordt, geen pijn meer doet. Zeg me hoelang ik je zal blijven missen, zeg me! 'k ben de wanhoop gepasseerd, niemand heeft me ooit geleerd, hoe om te gaan met dit moordende verlies, zeg me, wanneer het niet zo schrijnend meer is, dat ik je…

Ben 'k even zielig niemand die het ziet, mijn stil en weggestopt voel- en tastbaar verdriet. Lopend in de regen, hou ik mijn tranen niet meer tegen, dat doet de regen ook niet!…

Soms is een traan een uitweg, een uitlaadklep, een emotie van liefde, vreugde of verdriet, het is maar net, hoe je die traan op DAT moment ziet. Soms, of vaak of: helemaal niet, is het datgene wat je juist NIET ziet, maar waarvan je ook niet wilt laten zien, dat.....verdriet, emotie en blijdschap kort bijeen liggen…

Niet te tellen de tranen niet te herstellen het verdriet. Niet te stelpen de tranenstroom dus doet ze gewoon niks, laat de stroom Lopen. Want verdriet stop je niet!…

Niet te stuiten, het tranendal niet te stoppen de tranen-waterval Het verdriet, zo intens zakdoeken te weinig. Zo hard is de klap dat ze nooit, nooit meer met huilen stoppen mag. Zo snikt ze, gierende uithalen zo weent ze, grenzeloos tegen dit verdriet is geen medicijn dus laat haar, laat haar gewoon maar verdrietig zijn.…

Verdriet maakt ook dat we emotioneel groeien, Om na een tijd weer op te bloeien. Verdriet maakt een strijder van een mens, want we vechten er tegen heel intens. Verdriet doet een ieder altijd pijn, Maar we weten dat er ook goede tijden zijn.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

niet bij je lijkt wel op een zijspoor gezet Tijd is nodig voor berusting tijd zal de wonden helen tijd om een periode af te sluiten tijd om nooit te vergeten en opnieuw te delen met zovelen Liefde is wat overblijft onmeetbaar als dat is voor nu en altijd blijft dat gemis…

Verbondenheid in de tijd vormt cirkels van liefde en maakt grenzen onverwacht vrij. De tijd laat je voelen aan het lijden en de pijn en aan het verdriet in het heengaan van een geliefde De geleende tijd mocht iets langer duren het verdriet iets minder maar de tijd gaat voorbij.…

moest kort zijn, want lang verdriet daarvoor was de tijd er niet.…

Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen waarom de dingen de dingen moesten zijn, liet mij in nachten vaak het sublieme lezen in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn. Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen, brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.…

Leven heeft soms domweg een tijd een maskermond, loopt dan tijdelijk als pierlala verkleed op aard rond. Maar leven is ook waar het soms tijdelijk heel donker is, wellicht door een rollenspel van ‘n soort cultuurfunctionaris.…

De nacht die kwam was al een warme nacht een waar ik nog wel een tweede van verwacht. Buiten puft het gras en ook de stenen maar het is geen droeve nacht voor deze of gene. In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen. Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los deze week loste ik…

Toch hoor ik ook bij tijd en wijle nu die snikken in je stem als je slaapt en droomt met een zachte stem zoals ik je ken. Lief weet je bent gemaakt om je dagelijks te bewegen daar kom ik je dagelijks graag in en mee tegen.…

Ik leunde vandaag wat op de tijd en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt. Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader een lader van je gemoed om wat er wel en niet toe doet. Is het deel van de complexiteit van leven eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven.…

Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden, verneem ik woorden van zuid en noord, als door een open poort zie ik de grote beer naast de kleine ook diep in slaap iedere keer. Zie ik slaperige andere sterrenpracht gedurende de lengte van menige nacht. Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen vanuit de maan als het desolate wit, naast…

Moet je eerst oud worden en kunnen lijden om over andere tijden te kunnen belijden. Het is zien, horen en voelen van leven. Het is ontdekken en ontleden van het zuigende ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang rood oranje en roze durven dragen als rouge van de dag.…

Ik heb twee gezichten Één is altijd blij Ik lach, ik ren en ik spring Maar dit is maar een deel van mij Je zegt dat ik zwak ben Dat ik mij aanstel Voor confrontatie weg ren En dat klopt ook wel Dat komt door de andere helft Die met pijn en verdriet Die is alleen van mij De helft die jij nooit ziet…

De tijd tikte weg, terwijl de klok stilstond, uren telde ik, de seconden slechts zelden. Waar eens een uitgang zich bevond, was nu geen uitweg, maar een afgrond. Een handvol zand restte bij het einde van haar leven, ik zat naast haar en wist, dat was alles wat ze kon geven.…

de tijd, ingehaald door het verdriet de tijd doet er niet toe een lach ligt bezonken de tijd, ingehaald door vandaag en morgen…

Men zegt de tijd heelt alle wonden en verdriet slijt met de tijd. Blijkbaar is de tijd de weg nu kwijt. Ik wacht wel, ik heb alle tijd.…

Je wordt pas echt gehoord echt gelezen pas echt gezien als je er niet meer bent! `Je suis Charlie´ echt!…

Er zijn iets grotere verdrietjes, ze nemen meer plaats in beslag, maar dat is omdat: je niet eerder zoveel verdriet zag! Dan is er het enorme verdriet, denkend: dat overkomt een mens niet, is fout gedacht want echt: Het overkomt iedereen, goed of slecht.…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

De buitentemperatuur is nog niet laag genoeg slootwater in plaats van ijs omringt de boeg. De dag voelt als grote rimpeling in de sloot een die ons alvast laat ruiken aan de dood. De wintermaanden hebben gedragen en gebaard hebben ons als voorjaarsboden aangestaard, wensen nu eveneens met het daglicht te spelen, al wilden krokussen deze zonnestralen…