Alle inzendingen over Tijd als ballet?

voor ria klaprozen sierlijk dansend een veld een ballet in vuurrood nemen mij mee terug naar jou naar toen het kon fel gekleurd wapperend rood zo kwetsbaar zo levensecht net jou ook nu in de hemel negen juni jouw dag jouw feest 09.06.2005…

met haast geen merg meer over ontvlucht ik het bezet gebied duik onder in de stadsdouche zinderend en schuimend spoelt zij de spanning uit mijn gekwelde dag weldadig die cocktail van geluid en geur kleurrijk verlichte wandelaars en het ballet der obers opgelucht slik ik dit vertrouwde beeld er is nog een andere wereld…

De danser (E, de Tijd) die rondjes stapt en reikt naar Ruimte (zij, MC kwadraat), u vraagt zich wellicht af waar dat op slaat. Welnu, dan heeft u het niet goed gesnapt. Hij wil haar, denkt u, want hij vindt haar lief maar volgens Einstein is dat relatief.…

twaalfde maand maand van winter weghollend licht Hoop, dat mijn gedicht u allen bijlicht in deze donkere dagen Geniet van de balletten die tegen het vallen van avond tegen het decor van hemel zich afspelen met in de hoofdrol: zonlicht en wolken.…

Men zegt: tijd heelt wonden, edoch wanneer de tijd op is, krijgen wonden geen tijd meer te helen!…

Geacht Publiek, vandaag in dit theater: De kaalslagshow van Rutte’s kabinet Weg dat toneel, dat elitair ballet Het PGB, de Zorg, de psychiater Het volk krijgt wat het wil, dat is vooral De Toppers en Jan Smit en Mióézikal !…

Dienaars begeren haar in wervelend ballet, geolied en vol lusten, onder schroeiend hete stralen.…

jij stond aan de andere kant van een vliesdun watergordijn zag je vormen bewegen armen en benen in een plastisch ballet je stem klaterde in hoge tonen boven het ruisend geluid ik wilde je hand maar in het raken verbraken wij de stroom wat magisch betoverend leek bleek slechts een droom…

De grenzen van de beeldende kunst zijn verlegd: een schoen is een kunstvoorwerp De grenzen van muziek zijn verlegd: schoengekraak is muziek De grenzen van ballet zijn verlegd: lopen is dans De grenzen van poëzie zijn verlegd: de maat in een kinderschoen is een gedicht Bianca - 1½ loopt op haar eerste schoenen door de kamer -…

zijn ogen liet dwalen over water,langs lucht waar bloemen bedelen om zijn aandacht de watervogel hem toelacht en het ballet van nimfen op een zomeravond waarop de zon moeite had schielijk te verdwijnen uit zijn zicht op het papier waarop de penselen aarzelen in z'n oude hand.…

Zalig zacht zoemend de eerste bijen in de tuin pluizig ploeterend pielen in bloemen soms wat schuin Vrank, vrij, verwilderd de kinderen na de winter blozend bubbelend bruisend in speeltuinen zonder hinder Rozige rode ruikers van lente een boeket vlugge vlinders vliegen in het nieuwste vlinder ballet…

staccato hakken harde klieren zachte tonen ver vooruit zigzag springen lettergrepend zachte klank der hemelluit bassen zingen rollend swingen zwieren zwaaien zwiepend kraaien pirouettende trompetten ouverture maagdenkoor droomt de zwaan van lichte zinnen punten komma’s heg noch steg x en q zijn uitgezongen spaties dansen…

Als een vlucht van mooie duiven, pauwenstaarten, blank van veren, Strijkend op een mollig grasperk, zacht, met zacht geroekedoe, Als een golf van schuim, aanzwellend met een ruisen als van kleren, Borlend, ziedend, bruisend, spattend, schitterblank naar d’oever toe, Zó de zwerm der ballerinen, als zij, bij ’t gejoel der snaren, In een licht wolk…

ZWANEN-KEUZES Uit verre noord-oosten-se streken waren ze volumineus neergestreken in cirkels, rondjes of rechte banen niet 24, geen 32, maar 48 zwanen zang uitgezonderd, orkest des te meer als ’s werelds grootste zwanen-meer uitvoerend muzikaal theater maken ballet, spel en overige hals-zaken met als uitvalsbasis dat mooie meer met oogverblindend…

Wat is ze sterk, die lange lijnen, krachtig! Mimiek en expressiviteit, enorm! De inhoud zichtbaar door haar strakke vorm Ze vlamt en schittert, een magneet, zo prachtig! Ze zweeft ver boven ’t puntje van haar tenen Dan neemt ze fraai de goddelijke benen...…

het chanson van Francis Cabrel vertelt ons het tragische relaas van een ballerina die door een ongeluk in een rolstoel terechtkwam en met pijn terugdenkt aan de tijd dat zij als een vlinder over het grote toneel vloog...…

Voor vrije wil heeft niemand tijd het leven bestaat uit plichtmatigheid.…

De dringende tijd roept maar mijn arme voeten slapen nog. Ik pleeg zelfmoord door iets te wijd te gapen; het kraakt tot in de verste hoeken van mijn universum en ik val in duigen met een glimlach van oor tot oor.…

op een weekend in France binnen Paris Ballet de Danse had ze eindelijk eens sjans die Fransman heette France Frans had een goeie smoes: savez-vous Irma La Douce petit et peu de rouge? je kan me wat! zei ze pardoes met z’n twee onder de douche? zoek maar een andere snoes ben niet zomaar voor de poes soignée monsieur Flamousse!…

Een halve eeuw terug had ze triomfen gevierd als prima ballerina bij het Koninklijk Ballet van Kopenhagen, waar ze model stond voor het bronzen beeld van Edvard Eriksen. Alles kijkt gerimpeld de lens in, vooral de armen als geploegde akkerstroken; met de stok en kromme benen op een stoel.…

Binnen klinkt zacht de canon van Pachabel de meeuwen juist gevoed dansen hun godendans duikend naar brood stijgend op muziek het sierlijk ballet heft mij op in een tijdloos toeven in de harmonie van betovering eindeloos lijkende minuten geniet ik het samenspel tussen techniek binnen en natuur buiten zo gracieus en vol…

Wat beduidde hun zwenken, hun duiken, hun plotseling verdwijnen anders dan een geluidloos ballet? Welk een waaghalzerij! Wel lekker dubbeldekkerend: behendig, in Cubaanse maat, doorkruisten zij mijn carré. Boven, naast, en voor mijn ogen landden zij zoals afgesproken vertederend op een hederablad.…

Een ballerina leeft voor haar balletten; heeft geen plaats voor extra lichaamsvetten. En zo danste Olga's korte leven op de passen van het immer angstig gegeven, dat een dikke ballerina nimmer voor de hoofdrol wordt gevraagd; en door anorexia nervosa voortijdig sterft als haar passie door de honger wordt weggevaagd.…

Machtig het zwijgen..eeuwenoud schilderspalet nazomers sterven, herfstbladeren dansen ballet. Onder een zucht van voldragen pracht dat zwicht bewaart hij de tijd, warm gekleed in avondlicht. Herfsttij, oude wijze boom mijn vriend.. buig je sterke eikentakken..jij kende mij als kind.…

en slechts in mijn gedachten ik weet het maar als het weer zo zal zijn dat mijn neusvleugels weer trillen van van zuivere grasgroene aroma waar de sfeer van gouden verwachtingen de huidige grijze dagen grijze mensen mistig voelen mij dit alles doen vergeten ja dan, ja dan, stel ik me voor geopende doeken van puur natuurlijk ballet…

in lange dagen zomeren danst zon het ballet zonder schaduw op een zinderende einder kleuren herfsten in warme barokke volheid op het grote meestersdoek ijle tonen winteren als kristallen rinkelen in de felle kou van het hoge blauw alleen lente is uniek zij creëert het eerste pril en groen exposeert zich in ons hele doen zo zet…

Niet omdat de regendruppels het wateroppervlak omvormen tot een ballet van in elkaar overlopende kringen. Die schoonheid ken ik al. Maar de symfonie die daarmee gepaard gaat, verbaast en ontroert me. De breekbare geluidjes als de belletjes knappen, vormen samen een fluisterende ode aan de regen.…

Geen tijd!…

ik wou dat ik in zevenmijlslaarzen hink stap sprongen kon maken op een springplank waar lavendel blue weelderig bloeit in de vaas van jouw ogen dicht bij elkaar (al wat we aan liefde hadden samengebracht, op vingertoppen licht) voetstappen vinden vlijt gekeeld donzen uren die wiegen onder de naakte zon balletten in jou en mij als (…

door de herhaling de Boléro van Ravel soms therapeutisch https://youtu.be/SS_WJmLGFrA?si=cvCwClVmPpiL8K6o…