Alle inzendingen over Tijdloze sjamaan ?

vragen waaruit de ogen van dromen hem voor antwoorden uitdagen, waarvan de duur niet ophoudt en kortstondig worden bewaard, hij speelt zijn roerselen af achter het masker van de dromer, op zicht bij zichzelf en het bestaan overgaat in zien, tot de zon en de maan strijden in het zenit voor het hoogste punt in zijn loopbaan als tijdsloze sjamaan…

aan mij is geen sjamaan verloren gegaan voor mij geen gehuil bij volle maan daarvoor ben ik te nuchter in dit aardse bestaan…

en inderdaad de storm ging liggen en iedereen bracht zus of broer geschenken zoals een berenhuid en elke keer weer als die storm kwam onderwierp men zich nu aan haar of hem die de storm wist te bedaren en machtig werd later kwamen daar maskers bij en kostuums om het allemaal een beetje gaande te houden want ja, je moet toch wat als sjamaan…

deze volle kring vliegenzwammen waar zo wordt gezegd een sjamaan met rendieren voor zou betalen -zie je het voor je?…

van de wind, onwetend hoe die op te vangen om naderend onheil te verzachten, de maan in stervenshoon de laatste stralen van de zomer treitert, verstoten op het altaar van een dun vergulde troon, toont stervensweeën met betraand gezicht, valt uiteen in de onheimelijk geur van gekozen scherven, eenzaam verwerkt tot compost van een tijdloze…

Mist en regen verspellen ons een begin in een geluidloos sterven tussen verwachting en de wanhoop, van een tijdloze monogram in scherven waarin we staan.…

onderweg naar het bovenzinnelijke over gewijde grond en oude ethiek het gegeven relativeren beproevingen doorstaan verlichting in een trance door ontleende krachten op het pad van de sjamaan…

Er liep een dronken sjamaan door de straten van Lissabon, kijk eens aan, hoe profaan deze man zijn hel overwon. Pijn was niet te tellen als de steken in zijn rug, nu kan niets hem kwellen en komt hij in mij terug.…

Ik ben niet bang voor één of andere sjamaan, die mij nu in schaapskleren denkt te kunnen benaderen en de strot door te bijten.…

luisteren naar de stilte van de nacht liggend in mijn veel te grote bed staren naar de maan die naar mij lacht o, zalig...sterren dansen mijn ballet hun witte schijnsels verlichten mijn geest rustig sluit ik nu mijn bruine ogen denkend aan al die vervlogen tijden ik ben tevreden, ik kan niet anders want een passage die ik nooit eerder heb gekend…

Hij danst als een sjamaan, schaamteloos, theatraal, zijn jas ligt op de klinkers; de hemel, onbewogen, ziet zijn naaktheid door de vingers. Een berk in december rekent niet op mededogen.…

zandlopers rijgen langs hun onvaste schreden tijdloze korrels…

Als ik kon bepalen, waar wat te halen, bij de sjamaan... die de vredespijp goed rookt. Wanneer ik, mijn lot erin bestond, een dieper doel bloot te leggen: met mensen die zeggen, waar het in het leven op stond.…

Zij die niet meer ouder worden leven voort in tijdloze nachten het leven lijkt dan soms een dagdroom…

En de ovens langs, waar rode stenen drogen In 't zelfde zonlicht, kronkt de blauwe stroom, Die boten met een zacht geraas bevaren; Zo zag ik, wie maar even leven mogen, Met wat reeds daar was meer dan duizend jaren, 't Tijdloze en 't tijdlijke als droom van een droom.…

als verwaaide klanken en geuren van tijdloze jaren als vergeelde kindertekeningen in vage tinten vol melancholie…

vandaag valt een deksel op de dag in een tijdloze capsule steeds verder van de grond alles wordt taal zonder druk…

In het tijdloze moment zal ik vinden wat het geluk mij niet verbergt als het licht zwijgt en mijn dierbare stilte mijn woorden weer verwacht…

. - dat tijdloze moment - is de vriendschap die nimmer overgaat…

Ik zal van je houden Niet alleen vandaag Niet alleen morgen Maar in een tijdloze ruimte Innig, intens, zonder grenzen Om wat jij en ik altijd wilden Eén te worden…

sjamanen verbinden zich reizen terug in de tijd gerafelde broeders wachten op heling van hun leed verdronken zusters wenen men noemde hen ooit heksen handlangers van het kwaad verdroegen hun wijsheid niet elk van de vier winden hoort hun zuchtende roep kom werkers van het licht breng hun zielen tot rust…

wie helderrode verlangens heeft weet waar ik over spreek je moet vertellen zet stappen terug ontketen de woorden stap voorwaarts de onwetendheid voorbij ontketen de kracht in je ziel juist als midden in een zin je adem stokt hoor griot bard priester of sjamaan spreek door hen over verlangens gedrenkt in helderrood…

Als kind in de auto op de snelweg in de gloed van de ondergaande zon was plots het wonder waarin alles versmolt tot een tijdloze essentie die licht en liefde is…

Twee eiken trouwden Wij waren hun getuigen Op mijn gebogen rug tekende een sjamaan de huwelijksakte 'Quercus,'vroeg hij, 'neemt gij Quercus?' en wij lachten..…

in de delta valt onbarmhartig méer en meer het regenwater mens en dier verdrinken door een razend stijgende toevloed aan de rand van een woestijn staat smekend een sjamaan de regendruppels aan te roepen: kom, breng ons levensredding in een stadstuintje vullen kinderen hun gietertjes in de volle regenton ze bevloeien hun namen in sterrekers…

rozen en poëzie hemelse geneugten eeuwige schoonheid volmaakte harmonie bezingen de liefde onvergankelijke in kleuren en klanken tot tijdloze symfonie…

rozen en poëzie hemelse geneugten eeuwige schoonheid volmaakte harmonie bezingen de liefde onvergankelijke in klanken en kleuren tot tijdloze symfonie…

vanaf vandaag zal ik mezelf gaan observeren zonder oordeel maar alles willen begrijpen zoals het is ga dingen doen die ik nog nooit heb gedaan misschien geniet ik dan veel meer door steeds maar krampachtig te streven zoals ik het wil vanaf vandaag zal de Sjamaan in mij ontwaken alles loslaten in mijn leven…

Het verlangen naar liefde dat ieder mens in zich draagt Is het verlangen herkend te worden in zijn Zijn De tegenwoordigheid die je bent het tijdloze Ik Ben herkent zich in de ander Liefhebben is jezelf herkennen in iemand anders…

in dit verlaten oord vliegt de tijd niet langer hij viel in een zee van stilte reiken woorden niet verder ze bezweken onder slapende stenen in tijdloze stolling…