Netgedichten

netgedicht (nr. 35.756):

Monogram

Als seizoenen vernauwen
tot een trechter met kille
duisternis moeten wij nog
hechter slapen gaan en het
licht laten schijnen over
dromen die ons benauwen,
zelf zijn we de armen die
ons weren tegen gestapeld
grauw en tegen de ondeelbare
wereld die buiten ligt te
wachten en getekend in de
nerven van doorschijnende
gedachten. Mist en regen
verspellen ons een begin in
een geluidloos sterven tussen
verwachting en de wanhoop, van
een tijdloze monogram in
scherven waarin we staan.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 1 november 2010

pebmartens

kpnmail.nl

Geplaatst in de categorie: filosofie

Tijdloze

monogram

2.0 met 16 stemmen

469

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: Harry
Datum:: 3 november 2010
Email:: H.Abrahamshome.nl; Licht naargeestig, was je in sombere stemming toen je dit schreef? Ook een dichter is maar een mens, toch? Wel met genoegen gelezen.

Naam:: Ana
Datum:: 2 november 2010
Email:: Ansmanshotmail.com; Uit de scherven bloeien weer nieuwe werelden.

Naam:: Ilse
Datum:: 2 november 2010
Email:: Geduldpleskhome.nl; Een herfstig, sober gedicht dat doorwerkt in mijn somatiek. Blijft mooi verwoord.

Naam:: lijda
Datum:: 2 november 2010
Email:: lijdazielemangmail.com; De herfst kan soms benauwen, maar we kunnen zelf het licht laten schijnen, zoals je zo mooi verwoordt.

Naam:: gerardo
Datum:: 1 november 2010; krijg hier een heel herfstig en winterachtig gevoel van....

Geef je reactie op deze inzending: