Netgedichten

netgedicht (nr. 48.500):

Sjamaan ?

Hij laat de dromen van de wereld
gebeuren omdat niemand ze ziet ,
behalve hij dan, een eenzame danser in
een koepel door de ogen van zichzelf,

hij droomt voordat hij het weten mag,
dat het hart blijft kloppen, de acteur
souffleert het wiel van alledag, hij slaapt
er binnen, buiten slaat de tijd z’n slag
wat hem niet deert in de etmalen op
een rij, in de lege daluren is hij vrij,

hij ziet achter een glazen wijzerplaat de
verstilde raderen van verwachtingen in
aardse dromen opgedraaid, doorziet zichzelf
en betreedt de verbrokkelde spiegel van de
vragen waaruit de ogen van dromen hem
voor antwoorden uitdagen, waarvan de duur
niet ophoudt en kortstondig worden bewaard,

hij speelt zijn roerselen af achter het
masker van de dromer, op zicht bij zichzelf
en het bestaan overgaat in zien, tot de zon en
de maan strijden in het zenit voor het hoogste
punt in zijn loopbaan als tijdsloze sjamaan.