Alle inzendingen over Tijds

Tijd is geen snelweg tussen geboorte en sterven, Maar ruimte om in de zon te parkeren Tijd is geen kast Om je leven in op te bergen, Maar een vitrine om het tentoon te stellen Tijd is geen typmachine Om alles te beschrijven, Maar een harde schijf om alles op te slaan Tijd is geen kalender Waar alles voorgeschreven staat, Maar een boek…

tijd heelt niet alle wonden nee, niet allemaal de kleur van het leven is soms zoek daarom doe ik vaak mezelf tekort toch is het tijd voor verandering de cirkel moet gebroken worden nieuw geleerde dingen toegepast weg met overbodige ballast ik heb zoveel pijn doorstaan zoveel tranen en teleurstellingen soms kijk ik als op een afstand toe…

Ik had geen tijd toen je nog leefde, nu je er niet meer bent... heb ik tijd...…

Hoe kón ik dat niet eerder weten, niet beter zien in vroeger tijd? Hoe moet ik het weer ooit vergeten? ------------------------------------- uit: 'Parken en woestijnen', 1940.…

lach los De maagzweer kriebelt Hij deint zomaar zonder zin Onder een plafondspiegel In een hotel met meer sterren dan stijl Soms vielen gaten in de ruis van buiten Zoals het lied van de krekels na een trilling Dan dreef hij als een bark uit het raam Na de trage knipoog van de avondzon Gleed de nacht, een wurgslang binnen Hij had tijd…

De wijzers van de klok, ze tikken zacht Je hand omklemt die van mij Het is nog warm, ik ben niet blij Droevig klinkt de muziek van de nacht Weten dat ’t licht snel doven zal Sleept mij in dit diepe dal De tijd, het leven, het is niet in mijn macht De wijzers van de klok, ze tikken zacht Je koude hand zegt me “het is tijd” Pijnlijk is ‘t laatste…

Spiegelend in toekomst van weleer Tast ik blind achter mij in duisternis Wetende geen toekomst meer te vinden Verbreek ik het spiegelende wachten…

Tijd, korrelfijn als woestijnzand Sahara- land van oude farao`s korrelfijn de tijd woestijnland verdwijnt door kieren van mijn dichters hand…

ik schreef ooit een schrift vol van verlangen, geluidloos schreeuwde ik om aandacht ik vulde pagina's hele memoblocs de achterkant van een flyer en nog heb ik mezelf niet gevonden het zal wel even duren, vrees ik…

soms houdt de tijd zijn adem in ik pak mijn dagdroomvleugels en spring de lucht is vol met tortelduiven er zijn warmwaterbronnen en jij mijn lief bent daar de zon verbrandt de nacht het tere maakt het harde week een bloem groeit uit een rots een bergkristal schittert en ik denk wanneer stopt het klokkenhart kan de tijd ook sterven…

Er was een tijd, dat liegen niet gewoon was, ja, die was er er was een tijd, dat liegen bestraft werd, jaja, die was er er was een tijd, dat liegen je opbrak, jajaja, eerlijk waar! Wordt wakker mensen, er is namelijk nooit iets anders geweest!…

de tijd maakt ons ouder en stapelt jaren op elkaar hij maakt herinneringen, en heimwee en maakt dat ik je steeds meer mis warmer of kouder ik word het niet gewaar want waar ik ga, ga jij met me mee omdat onze ziel blijvend verbonden is de tijd moet je laten die doet wel zijn werk hij maakte veertien lange jaren waarin ik je steeds liever…

De grote wijzer overschaduwt de kleine, het slaat middernacht…

'De tijd is een mesjokkeme dokter. Van kerkhofdrek druppelt zijn ketting. Zijn jas van zwachtels en knechting Is de vlag van 't land van de boktor. Onder het uithangbord met de adder Hield ie eerste spreekuur in Eden. Een klokhuis zit sindsdien in de appel En de ratelslang rijdt door de steden.…

naar troost schijnbaar het zijn en te postuleren onvermogend schril geschreeuw naarstig is dat wat niet zocht ik heb de tijd en kabbel voort ik heb de tijd heb ik de tijd nog heb ik tijd het is ontspoord…

- Het zijn andere tijden -nu is het 2006- nooit meer het zondagspak over een jaar of tien.…

en als de tijd daar is gekomen dat er niets meer voor ons rest dat zelfs stilte is vervlogen als een bel die levens lest die kleuren draaiend ver vervagend in zichzelf vrede kent en de zin van wat we waren als een droom op jouw ziel ent sluit dan mij nog in je ogen en neem ons in je wezen mee omdat er niets meer meer kan wezen…

De tijd heeft me geen liefde kunnen geven. kan nu zelf niets meer geven in dit leven. De tijd... was tijd..het is tijd. kon de klok maar terug ben tot alles bereid. De tijd is verder gegaan. en ik.. ik ben stil blijven staan. De tijd vergooit. ik vergeet het nooit. De tijd. en ik heb spijt.…

Je kijkt eens om je mist je kleintjes zo je deed je werk terwijl ze speelden onder je bureau Waar zijn ze dan O... kijk, ze zijn volwassen waar is de tijd dat ome Ben nog op kwam passen De tijd is in je kinderen zelf gebleven er is niets weg er is eenvoudig doorgegeven…

De tijd haalt je in, iets wat nooit went. Voel je jong, geef de tijd geen kans. Word niet oud, ontspring de dans.…

De rechte lijn die leidt van nul tot eeuwigheid rondgebogen in een doosje wordt cirkel, wijzerplaat van het horloge, wordt rekeneenheid: tijd.…

Als fijn zand ongrijpbaar glipt elke tik die ik hoor onbeïnvloedbaar qua snelheid tussen mijn vingers door Ook al duurt een feest veel langer dan een halfuur tandartsstoel de klok maakt duidelijk onderscheid door wat ik wezenlijk voel Wat mij vooral zo opvalt is dat een gebeurtenis als dopen of met elkaar trouwen, voelt alsof dat voor…

Ziel vol passie met een vleugje goddelijkheid Als ik je ogen zie Je spreidt je vleugels vol veren van licht Vlieg met me mee door de spiraal van tijd Naar onkenbare hoogte waar het leven voelen is Jouw ziel samensmelt met de mijne Waar we cirkels vormgeven In de rest van tijd.…

nog ben ik in mijn tijd maar voel al eeuwigheid er is een stuk ontbreken dat ik niet kan vergeten soms komen vaag herinneringen terug uit andere vormen van leven nog zonder verband en hoe ik daarin deelde had ik niet in eigen hand maar steeds dichterbij komt het besef dat ook deze puzzel wordt gelegd…

In mijn hoofd is alles tomeloos terwijl ik luister naar de wind van zeven wereldzeeën Onvast schrijf ik in ’t zand hoeveel ik voor je voel, lief kind had ik maar hier met jou gevreeën Leeg nu het strand, de zee schreeuwt eb Zacht fluister ik, de tijd die stond niet stil O tijd! Wat heb je ons aangedaan!…

de tijd verstrijkt in een muur van stilte doorbroken door een schamel licht waarin wij zoeken tastend, struikelend onze dromen tegemoet verblind in een spoor van jong verlangen waarin troebele beelden zich uiten in helder schijnen en donkerte opglinstert in een weergaloze schittering…

Klakkeloos tikt de tijd vertaald in leven verborgen achter eeuwigheid duurt dit maar even Ik voel de kracht zie het gaan ongrijpbare macht gevangen in een traan Extract van geluk in een druppel verdriet ademtocht aan één stuk met eindeloosheid in’t verschiet…

Ik wou dat ik de tijd kon beheren, Terugspoelen op mijn manier, Erover fantaseren, Met heel veel plezier. Tijd is iets waar we niks over kunnen zeggen, Het is iets wat iedereen graag wil, Je kunt het niet vast leggen, Want de tijd staat nooit stil.…

De tijd tikt terug Naar een ander Jaar Dat ik in diepe Mijmering en Tederheid bewaar het jaar dat jaar dat niemand mij ontneemt in het laatste uur dat men altijd maar bevestigt en beweent…

wagens opgeladen met tijd gereed om uren en dagen mee te vullen dusdanig rondvliegend onbeweeglijk trillend zij kennen geen pauzes en siësta’s zij voeden het beeld van elke gebeurtenis lang verwacht als wijsneus laat het zich rondrijden in ruimtes van levendigheid waar mensen haast geen tijd meer voor elkaar hebben…