Alle inzendingen over Toelaten

wrang is de spot in het licht van de ochtendzon waar mijn god blijft het avontuur is al wat blinkt helder klinkt schijn venijn en apenzuur lachen moet moet niet lach niet als het moet koester in de lach je diepte van verdriet onverdiept gaat het niet zet de spot op jezelf bespot de gedachte aan het zelf zelfspot is om het even je…

Een date Mooie ontmoeting Heeft me geraakt Geniet na Warme gevoelens over En dan Ik wil Graag een vervolg Mijn date wil het even open houden Het vervolg Ik vind dat oke Daar is hij blij mee Na vijf dagen Kan ik het toch Niet laten Om te vragen Om weer keertje Af te spreken Mijn date Vond het mooie Ontmoeting En denkt dat hij…

Ik wil je niet verliezen als de dood zelfs niet als de eeuwigheid het toelaat want dan ben je altijd weg dan ben ik je altijd kwijt. Nee ik vermijd dat liever wil liever genieten van je terugkomst als je bij me weg bent geweest en me zoekt in de dagen die je eenzaam telde.…

haha wat reuze leuk maar niet heus brandend hout in horens boven een stierenneus Spanje was een mooi warm land toelating van marteldood betreffend gigantisch jonge mooie dieren klopt van geen kant zenuwslopend doodsbang kijk in hun hulpvragende ogen omstanders waanzinnig joelend totaal geen mededogen mensen overal…

Ja, er zullen altijd rozen zijn en we zullen kunnen vrijen zolang ons lijf dat wil, de tijd dat toelaat. En onze kinderen – ze zullen bij ons blijven komen; niet alleen met hun lach, ook hun pijn brengen zij. We zeiden A, we zeiden B, het hele alfabet doorlopen we; feilbaar ben ik - de beste van ons twee ben jij.…

Als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder bloesem van de vlierstruik ruiken we adem van zomerse wind zonder verstandelijke conflicten of kleerscheuren van liefde graven we rivieren om te bevaren onze jeugdigheid en eerlijk streven begraven we liefde om te bewaren als een schat…

Zekerheid wat alles heeft overgenomen, angst om die touwen los te laten, men dobbert maar wat aan de steiger, zonder uitvaren nog te gaan toelaten. Golven der gevoelens, blijven dansen, hoe hard je jou er ook tegen verzet, met de riemen die men maar heeft, zal je verdrinken in je eigen net..…

Het kind met het omhoog Gestoken vuistje vraagt Aandacht voor zijn recht Op de straat.Waar het beton Niet langer meer de regels Van het spelende kind toelaat.…

Ik voel me volledig geblokkeerd wegen zijn afgesloten, ook binnen-weggetjes alle grote slagbomen zijn dicht de grens van het toelaatbare is bereikt ook de grens van het tolereren, incasseren, moraliseren, beheren en archiveren ik houd het echt langer niet meer vol de donkere nachten zijn lang en leeg en de gedachten zijn kil, koel, koud…

je doet enkele scheuten melk in een schone hoestdrankfles voegt toe: twee hooguit drie zoute dropjes en vult dit aan met koud water uit de kraan doet de kurk erop gaat er op uit naar gemaaid land of boerderij af en toe fles flink schuddend dan als de kleur het toelaat neem je een keurend slokje langzaam proevend doorslikken met enige…

Ik vraag me af, waarom men dit toelaat, deze mensonterende toestand, dit vegeteren. Want ZIJ weet niks meer. Maar WIJ dus wel Ben ik dan egoïstisch, omdat zij niks meer weet?…

De detective dìe werkelijk angstaanjagend is; dat zal dan zijn omdat men uit liefde de werkelijkheid het Licht te zeer toelaat! Een gegeven dat best akelig zijn zal. Maar gelukkig is daar de werkelijk professionele opvolger van Sherlock Holmes!…

De Weight Watchers zetten je op dieet, Plaatsen je op een weegschaal, Zodat je beter weet, dat ieder Pondje door het mondje gaat; Dat geen ruimte voor de zonde toelaat. Laat de spiegel dus spreken, wanneer ik mijn beloften wens te breken. Want de consequenties doen genadeloos pijn Voor de eetverslaafde die ook gelukkig wil zijn.…

achter gelaten alsof het er nooit is geweest wielen wentelen zich naar andere tijden naar daar waar het zoeken wordt gevreesd terzijde van de lange asfaltbanen mokert het groen met weinig blad en tiert de winter in de voortgang des levens de wijzer herhaalt de storm op het slecht verlicht display dat haperend en hongerig de zijwinden toelaat…

Een strakke spiegel waarin de aarde de lucht toelaat. Verbinding om los te kunnen laten. Ontspanning die de diepste emoties eindelijk kan ontsluiten. Het stormt inwendig, vlagen herinneringen slaan striemend neer, woelen, razen, botsen, zo dicht bij de oorsprong. Puur. Even geraakt door een kille luchtstroom vertroebelt de spiegel.…

Moet ik nu nieuwe mensen toelaten in mijn leven, Was de tijd van verdriet niet veel te kort, Bij die gedachten begin ik al te beven. Laat het maar gebeuren en kijken wat het wordt. Praten met andere mensen doet soms goed, Zij geven je misschien weer nieuwe moed.…

De Turkse kieswet, las ik in de bladen Verbiedt campagnes in het buitenland Jij zette deze wet liefst naar je hand De machtswil hitst je op tot lijpe daden Een Turkse volksstemming? Onnutte zet: Jouw wil is in Turkije toch al wet…

De wijsheid vervloekend, alsof dom en onbezonnen, De ratio toelatend, met een blik alsof gewonnen, De grootheid in jezelf, neemt beslag van jouw gevoel. Verstandelijke mening, en daarbij denkend zonder doel.. Ik zie, doch zeer onduidelijk, nog passie in jouw ogen.…

niemand kijkt recht in mijn blik op scherp sta ik ik kan niet anders dan dit pad volgen door de storm van zinnen dit leven waardig beleven de rest van de tijd ach ja de oneindigheid waarin wij praten verlaten zingt de kade het pad waar bomen praten waar lucht langzaam aan donkere wolken toelaat het gaat nooit meer weg en op weg op…

Ik zuiver de kamers met wierook, boen de vloerbedekking met natuurazijn, stof alles af, doe meer en meer weg maar je blijft hoe dan ook aanwezig, diep in mijn hart, waar de stalen deuren luidkeels zijn dichtgeplofd, ik geen mens meer toelaat, op enkelen na en jou natuurlijk, maar je bent ver weg, zo ver dat het verdriet me te machtig wordt…

aan je houding te zien had je waarschijnlijk de hele nacht liggen huilen en elke ster van die nacht gaf weer een spiegel in je tranen ik zoek soms even een plekje om te schuilen wil er eigenlijk niet over praten...samen als ik langer zou blijven dan dat mijn hart het toelaat lijkt het steeds alsof mijn liefde langs een zijden draadje…

Eens is hij daar ineens de laatste dag van je leven zeker als de leeftijd dat toelaat óók jonger kun je het beleven Ook al ben je nog niet klaar met het doen van dingen zó belangrijk dat blijft wringen Je wilt ze nog niet verlaten zij waar je zoveel van houdt het idee dat te moeten missen maakt je ijzig koud Je hart, het belangrijkste…

ze hebben je in de steek gelaten Ze hebben je pijn gedaan, lichamelijk en verbaal Door alle ellende in het leven, door alle pijn en verdriet die je beleefde Is je hart bevroren je hebt een hart van ijs Maar ijs smelt door warmte, door liefde wat het krijgt Beetje bij beetje zal je hart ontdooien als je voldoende liefde krijgt Als je iemand toelaat…

te draaien Waar ik aandachtig luister naar mijn moeders stem Dat alles goed komt en dat alles is zoals het is en ze zal ongeveer dit zeggen: Stormen zullen waaien, hevige golven zullen stranden en de liefde komt hopelijk aanwaaien Als een prins op het witte paard vergezeld met zijn eigen sterke en minder sterke kanten Maar alleen als ik hem toelaat…

buiten de stad in het midden van het meer woelige water zal ik eindelijk in liefde leren zwemmen naar de maan boven het beklemmende ziekenhuis de nachtplaneet boven jouw stralende toneelhuis, en ik zal wachten, blijven wachten zwemmend in langdurig eenzaam wachten zonder mij te vergissen, of verspreken totdat je mij uiteindelijk terugneemt toelaat…

Het is voor jou te hopen dat het zo gaat, maar je bent een echte vent als je dit niet toelaat.…

‘t Giet, onophoudelijk er komt geen einde aan, net als de tranen, ik laat ze dan maar gaan immers kun je verdriet gewoon toelaten ‘ t komt vanzelf goed! Is ‘t vandaag niet- dan is ‘t morgen droog buiten, alsook op m’n wangen al zal er altijd een drupje weemoed met misschien wat traanvocht: blijven hangen!…

Het zinloze van een doodklap toelaat? De stilte mars laat overheersen door terreur... Wereld wat ga je vandaag doen? Heb je nog tijd voor mooie dingen? Durf je de uitdaging aan wereld? Om het racisme neer te slaan? Er weer ruimte zal zijn om te spelen? Op jouw aarde, grote wereld...…

twee te gaaf dunne lippen heeft ze al gedronken haar kijkers gaan fonkelend van opstand boos rollen zo is het - basta ja toch onbetaalbaar staat ze op nylonkousen te tollen vervuld - zou je het anders willen je kunt er niet omheen van diep untouchable verlangen zomaar een gedachte die ik met geprangd gemoed dapper in de stilte toelaat…

Over hoe winden plots opstaken en schepen uit hun koers raakten, over velden aan de overkant van een rivier waar men een levend mens maar zelden toelaat, over verlaten vrouwen, oorlogen en tweegevechten. Wij waren zestien jaar en door de vensters van het hoge klaslokaal scheen zon.…