Alle inzendingen over Tomeloze agressie

Agressie ingedamd in vier en zestig velden vier torens weldoortimmerd, bruut twee houten helden zorgzaam ingepaald door 't voetvolk der pionnen (dat de rekening betaalt).…

---------- ...bijna 80% van de kinderartsen heeft met agressie van patiëntjes of hun ouders te maken...…

Je hebt er een voor graffiti, geweld Voor spionage, fraude, datalekken Agressie, grooming, poederbrieven, hacken En spookzorg, smaad, ja alles kan gemeld Ik krijg, nu ik die waslijst overzie op stel en sprong een meldpuntallergie…

in het schelle licht schreeuwt de dag de maat uit mijn hart hoe veranker ik mezelf als mijn kern de tel kwijtraakt mijn wezen schuift is van slag op deze onregelmatige dag vandaag blijf ik weg van mateloze vragen en tomeloze woorden…

gaten in zijn armen waar de plakkers zijn verwijderd zelden zag ik iemand met zoveel geweld de toetsen van een telefoontje dan komt het bericht: er is vertraging hij stampt, krijgt zin de trein te slopen ik mag niet kijken gasvlammen komen uit zijn oogkassen ik ben als een konijn gevangen in groot licht ik moet oppassen hij…

Achter haar: een man, wiens hoofd op haar schouder zit -- zoals een havik.…

Bij voetbal, busterreur en megafeesten kunnen de dienders het maar amper aan en blijven vaak met lege handen staan bij het bestrijden van agressiebeesten. Wat liggen daarom dus meer voor de hand dan vredesmissies in ons eigen land?…

hier is je stok dat kussen daar rammen maar! doodt Het Beest dat aan je vreet je met huid en haar verslinden wil! godverdomme ik zeg toch slaan! wees een vent wat sta je daar nou te janken?…

Jullie liegen wie ik ben dus val me niet lastig, kijk niet zeg niets, negeer me niet doe normaal, je ziet toch mijn Bloedvlag in de storm! Ik wil geen suiker en geen aai en zeker niet braaf zijn ik wil jullie erkenning van wat mij is aangedaan dan pas strijk ik mijn vlag! Nou, zeg het dan, en vaak genoeg om me te laten geloven dat het…

Vlijmscherp het zwaard Maar ook mijn pen Die mij leert mijn Agressie in banen Te leiden - en telkens Weer sta ik versteld Van de elasticiteit Van de menselijke ziel Ook nadat ik uit Mijn dagelijkse Wereld van ellende Te pletter viel…

Om je agressie te laten zien wuif je voortaan met de hele hand. Dat komt mooi uit want iedereen pakt toch de uitgestoken hand?…

Je zegt je bent vrij maar jouw hart laat de kooi gesloten is er een grens aan pijn een grens aan verlangen of een grens aan tomeloze liefde slechts de sterren kunnen het vertellen ik laat jou wonen in mijn dromen bivakkeren in mijn hart…

In stormend oorverdovend leven koerst zij naar stilte op vleugels van hoop in tomeloze overvloed zoekt zij leegte op vleugels van vertrouwen in ongebreidelde hebzucht toont zij het niets op vleugels van geloof in volledige overgave op vleugels van liefde schenkt zij VREDE…

het tomeloze water tilt de jongen op maakt hem los van de grond in de verte ziet hij zijn slaapkamerraam in miniatuur de man kijkt uit over het rusteloze water dat hem eens bevrijdde hij ziet door zijn enige raam naar de wereld een zeilboot zo klein zo ver weg…

We streven naar het eindeloos onthaasten Het tomeloze graaien is niet meer De boze buurman blijkt een toffe peer Wij kijken liefdevol naar onze naasten Helaas zijn die behoorlijk nors en nukkig Zo leven we nog lang en ongelukkig…

Zodra het sneeuwt denk ik vaak aan de prent, Die op mijn school zo mooi boven het bord hing, Waarop het nog om pret en om de sport ging, Wanneer de jeugd elkaar een beetje jent. Wie het nu waagt een sneeuwbal raak te gooien, Die hoort misschien al spoedig tot de dooien.…

zee spoelt ongeschreven zinnen weg laat verzonken voeten achter opkomende vloed brengt nieuwe woordenstroom ik omarm de nu nog ongekende dromen tomeloze kracht overspoelt me plots de energie van de oceaan heel even van mij…

Het poortje-springen leidt tot meer agressie!…

ik schreef mijn lied met het schuim der golven op de wereldzee stormde woorden in de goudgele cirkels van onafzienbare graanvelden goot in staccato het donderend refrein in tomeloze zinnen die waterval zijn ik vertel je dit open toch dicht ik de muziek hier huil mijn intiemste emoties op papier…

Je lichaam zit je als gegoten de weg naar jou betovert mij. Na een radslag sta ik voor je, mijn handen leg ik op je heupen. We worden jonger, steeds jonger… -ze lacht om het grapje dat ik nog maken moet- Wat ze me zegt lees ik in haar ogen, glansvol worden we gevangen – een wilde vonk is het logische vervolg.…

Murw gebeukt door tomeloze kracht Van springtij in vollemaansnacht Breken oude dijken krakend open, Land wordt schuimend overlopen. Slufter, geboren uit dijkzwakte, Groeit uit tot zilte kweldervlakte. Op warme dagen lamsoorpaars getint, Blauw doorsneden krekenlabyrinth.…

Supporters zetten zich graag buitenspel Want hun agressie helpt geen ene bal Je scoort daarmee geen hoger puntental Vanaf de zijlijn schop je zo een rel Waarom ben je je tegenstand begonnen? Je geeft je daarna toch wel weer gewonnen.…

Het was altijd, even wennen als hij weer thuis kwam daar was je nooit op bedacht de kracht, de onrust als kind wist ik niet beter zijn agressie veel heter dan lava het enige wat ik werkelijk dacht: was, ga Petra, ga maar mijn gemoed was verdragend, was zacht.…

Het vaderland verkeert in code rood De eikenrups marcheert weer in processie Een kraslot wekt verslaving en agressie En van de nieuwe snoerworm ga je dood Er is maar één ding tegen te beginnen Dus luister goed naar mijn advies: Blijf Binnen!…

ik schreeuwde naar anderen de stilte die in me zat die aan me vrat zonder geluid te geven een strijd van dood of leven tot ik schrijven ging agressie verving die constant in me woonde toen zijn woorden gegroeid zonder zicht op het wit van papier, hebben ze hun kleuren gebloeid uit de stilte van hier…

ik raak je handen maar ze blijven droog en glad alsof contact je niet echt pakt vingers buigen niet maar spreiden zich in openheid bereid te ondergaan zonder verstaan geen knuisten en voor vuisten niet geschikt omdat je geen agressie kent, een zeldzaam menselijk talent…

Zij ontmantelen met geestdrift en dromen hun paleis glorieus tot in de hemel Hoe en wat en waar en wanneer zal alles klaar Het groot geworden kind dat nimmer terugkeert beukt in tomeloze razernij met beitel, hamer en houweel al te oude ballast in elkaar Dit is van ons, van mij, Sneeuwklokjes en krokussen in de tuin staan er weerloos bij…

ik weet het grut de grijze bolletjes pluis hoor ze piepen in hun huis waar het ouderpaar de bekjes vult van het jeugdig ongeduld in roets en schicht met tomeloze vaart tot de herrie is bedaard het wollig spul op de laatste zonnestraal in alle rust de nacht ingaat…

Maar één ervan schrijdt als een magische prins op zijn eenhoorn door de eindeloze gang van mateloos verlangen… van tomeloze hunkering… En aan het eind wordt de droom dan toch werkelijkheid wenkt de zalige verrukking in de troonzaal van jouw hart...…

Ik heb zonet mijn kruk in de hoek verlaten Ik zie mijn opponent Dit is het moment van liggen of staan van doorbreken of gaan IJzer gerinkel Beiden klaargestoomd Adrenaline stroomt Bloed vloeit Agressie bloeit In een oogopslag Arriveerde een mokerslag zwart…