Alle inzendingen over Trauma's

Als woorden niets meer zeggen, Louter stuiten op een muur Van betonnen onbegrip, Dan is er het beeld Dat laat zien hoe het was, Hoe ik het heb beleefd, Dat opluchting geeft en Een onbelemmerde ademhaling Mogelijk maakt, Zodat ik in mijn beelden, De trauma's van de wrede tijd Geleidelijk verwerken kan…

Mijn liefde kent geen gaan en komen Kent geen afstand ook geen tijd Voelt als vogels, vlinders, bomen Vrij van trauma's, zorg en spijt Wars van eisen, zonder grenzen Nimmer aflatend, keer op keer Meer bestaat er niet te wensen Ik bemin de liefde zeer…

hij kwam uit een land dat eindigt op –stan de vrouwen dragen er tralies voor de ogen de mannen zijn er stoer en onmenselijk wreed in een land ver weg van –stan baarde hij nieuwe wonden in een oude man en nieuwe trauma’ s ter herinnering aan een dode oude man…

(een eetlepel per dag) voor menig kind was die grote fles levertraan destijds een gruwel tegenstribbelen hielp niet echt wanneer je de mond stijf gesloten hield kneep men je neus dicht en dan ging je mond vanzelf wel open trauma's werden pas jaren later uitgevonden…

Zo lang al heb ik Je gekend, door en door Ben je me eigen geworden, Eensgezinde ziel die ons Voor eeuwig bindt - En toch ben je zo maar Bij me weggegleden, Zonder dat ik er erg in had, Zijn de trauma's van de oorlog Je te veel geworden - Later pas besefte ik dat de Verschrikkingen die we doormaakten Je geest hebben geknakt…

In het land van trauma's bestonden enkel onbaatzuchtigheid, verantwoordelijkheid en ontvankelijkheid. Er geldt geen één regel. Het is mijn liefde voor het leven de wil tot leven die het leven voor de liefde nog altijd elke dag, elk uur en iedere seconde in leven houdt.…

De tropen en het vuur nog in zijn zaad Werd ik warmbloedig ernstig kind verwekt Met onderhuids, werd later pas ontdekt De trauma´s van een Hollandse soldaat Het Vaderland was nauwelijks bevrijd Toen hij, net terug van werk in Duits gebied Zijn teerbeminden wederom verliet Om mee te doen aan een verloren strijd Mijn vader was een jonge…

Gezwicht en in kwetsbare staat, ondergaat hij d'trauma"s in zijn wezen. Verrezen en geopenbaard staart hij onbewogen. Ingetogen zoals hij is geweest onbevreesd maar zonder blaam. Eenzaam nu en van hulp verstoken, spoken beelden door zijn hoofd. Verdoofd en van vrijheid beroofd.…

's!…

's en we kunnen niet voldoen aan de liefhebberij, gaan bij voorbaat dood, maar toch, jij bent lief en ik ben lief, God spoort niet!…

Net zo goed als met mijn diepdonkere, slecht verwerkte trauma's, dacht ik intriest, dodelijk vermoeid. Het onterechte schaamrood leek mijn uiterst kwetsbare ziel alsnog te verpulveren, dood te trappen. De nazi's gaan altijd vrijuit, lijkt het GodoGodoGod wel.…

Trauma's en innerlijke conflicten verbloemen, ongezond Ik pende zaken, zei dingen, brutaal geformuleerd en bont. Slechte karaktereigenschappen, bijschaven, ik werk eraan Dat vergt moeite, inzet, pijn en soms een traan...…

De herinneringen aan de trauma's en de tranen van bittere pijn en smart het leed en de ellende, zelfs na zoveel jaren verzachten nooit de wonden van het hart Nochtans zijn naties in nood Er is geen wereldvrede, de oorlog is nabij Problemen om vrijheid te werven zijn groot Wat viert u op vijf mei?…

nazi regime bevrijd door de Amerikanen Dat zouden zij nu ook gaan doen zo werd hen verteld Mensen Bevrijden Orde en Vrede Herstellen Strijden tegen Onrecht Maar de geschiedenis besloot anders jaren later dat ze niet hadden mogen gaan Terug op eigen bodem verguisd En ze moesten maar zien hoe het te redden met alle trauma…

in karigheid was ze deelden ze werkten van vroeg tot laat het hield ze van de straat Voor gezag hadden ze respect die hadden meer intellect tenminste dat geloofden zij Door de ontzuiling werden mensen bevrijd er was vrijheid om te zoeken naar een eigen identiteit Gevochten werd om te zijn wie we konden worden Wel complexen veel en trauma…

van gezellige feestdagen met kikkerbillenmaaltijden bent u ook tégen teken dan digitaal Ik heb vandaag het eerste sneeuwklokje In de tuin gezien de aandacht is groot media is met ons slogan op de muur hoe groot is jouw gevel zeven druppels plantenextract daarvan ga je spacen de één mediteert de ander spaart postzegels oude trauma…

Handjes thuishouden Moeilijk is het niet Je denkt er niet over na Maar je doet veel verdriet Handjes thuishouden Ik zei misschien geen "nee" Maar ben ik daarom schuldig Ik was er niet akkoord mee Weet je nog wie ik ben Weet je nog hoe ik heette Ik weet één ding Ik zal je nooit vergeten…

Je doorbrak mijn jarenlang opgebouwde muur Omdat ik dacht dat je om me gaf Met je lieve woorden en cadeaus nam je men vertrouwen Daarna brak je alles af Eerst gaf je me terug zelfvertrouwen Dan misbruikte je me zonder dat ik het besefte Jaren later kwam ik tot de conclusie Dat jou vriendschap niet meer was dan een illusie Nu probeer…

Als je niet meer weet wat je voelt Dan weet niemand wat je bedoelt Hulp krijg je dan niet Want niemand ziet je verdriet Dit gevoel is echt niet fijn Op deze manier wil je er niet meer zijn En toch moet je verder met je leven Ook al is het maar voor even Want ik weet, met deze pijn Zal het einde niet zo ver weg zijn…

Zoekend in het donker Zoek ik naar het licht Op een oplossing die ik zoek Heb ik nog lang geen zicht Mijn hoofd zit vol met zorgen Telkens vraag ik me af Komt er nog een morgen Ik leef telkens van dag tot dag Dat zie je wel aan men gedrag Binnenin ben ik aan het schreeuwen Langs buiten zie je alleen een lach Hoe lang hou ik dit nog vol…

Vele tranen, een leemte in de ziel en verdoofd elk gevoel. Verbitterd waarbij telkens wordt verdrongen die pijn om jezelf te vergeten... Wonden die eigenlijk niet zijn te helen worden verzacht door de tijd en met veel geduld. Maar het angstgevoel en de afschuw raakt men niet meer kwijt, getekend voor het leven zijn zij.…

Rottende stukjes jeugd, verlangen en trauma: mijn eigen mestvaalt.…

Trauma kan verdrietig blijven. Uitzichtloos worden. Het einde zijn. Ons overlevingsbrein waakt. Over herhaling van zetten. Tegen nieuwe pijn. Wie trauma ervaart lijdt. Het is onbegrepen liefde, die over onze liefde waakt. Liefde maakt scherven heel. Liefde maakt ons bewust. Liefde wanhoopt nooit.…

1940 ROTTERDAM, dinsdag 14 mei 1940, kwart over één ‘s middags....…

met gedenktekens die zijn opgericht louter om te camoufleren dat duistere daden de doofpot ingaan toont verleden een ziekmakend masker waarachter nieuw leed toe kan slaan trauma’s lijden tot nijpende kolken een feitendrainage richting moeras verwijt explodeert als een giftig gas uit belten van herinnering vallen ooit de slijkpoelen droog…

Omgeven door zalige warmte Genietend in een veilig cocon Hoor je gedempte geluiden Buiten die zachte, vochtige bron Ineens is er gestage druk Verharden zich de weke wanden Langzaam word je weggeleid Van wat jou lang zo teder omspande Een ruimte die te nauw is Perst je lichaam pijnlijk samen Weg is het ontspannen gevoel Waar angst en schrik…

Verhard en ondoordringbaar is mijn chitine. Barricades te hoog om te veroveren. Mijn hart, verborgen achter een wand van gekwetste dagen. Herinneringen die geen herinneringen mogen zijn, doen zich te goed aan open wonden die niet willen helen.…

Monsterachtig pikdonker in een uur bereikt chaos van het zaad bijeen geraapt klassieke resten van een doorwoelde aarde daar waar alleen nog gedachten zweven tussen kosmos en universum eeuwige honger gaapt hangend aan de melkweg welke zin heeft dit alles is het muziek wat ik hoor of stemmen van mijn eigen grond waar het zaad begraven ligt…

Dat veroorzaakte een Nationaal Trauma. Jack Taylor had een penalty gegeven: Een pure schwalbe van Bernd Hölzenbein. Paul Breitner schoot de bal “ins Tor hinein”, Het werd ook niet de save van Jongbloeds leven. De basis voor Het Trauma legde Jack, Daarna was aan gespreksstof nooit gebrek.…

Maar Duitsland werd toen wereldkampioen, Het trauma van destijds wordt niet nóg groter. 'Gelukkig' misten we de eindstrijd net, Ron Vlaar en Wesley hebben ons 'gered'.…