Alle inzendingen over Tweestrijd

Als twee hersenhelften die met dubbel gevoel dezelfde kant oplopen in tweestrijd over richting Mijn alterego en ik hebben een dilemma ben ik wel mezelf of mijn alternatief Ben ik twee-in-één of toch uit één stuk we komen er niet uit die dubbele discussie toch ben ik maar één mens en ken geen ander mens die altijd zichzelf is…

Mijn hart in tweestrijd over een geweldige meid. Wil vertellen wat ik voel maar als vriendin niet kwijt. Als je haar kon zien begrijp je wat ik bedoel, prachtig van binnen plus een goddelijke smoel. Zal ik haar zeggen wat ik echt van haar vind? hopend op iets wederzijds, dat ze mij ook bemint.…

Hij kende de stroom de bovenstroom maar ook de onder Hij stond open voor het wonder van water, watersnelheid en verval Met de rivier viel niet te spotten beslist was dit geen niemendal Hij roeide,roeide wist van geen wijken zijn scheepje in tweestrijd tussen water en mens Hij kende zijn krachten had slechts een wens: met haar…

Ach god, Verdomde eenzaamheid Gij snijdt en rijt Mijn tweestaltige constructie uit elkaar Geliefde tweestrijd Als innigen in hun doodsomhelzing Zingen doodse smarten Tot onzinnigen die het lot tarten Blik die leidt tot niets Een liefdevol gebaar naar stilte die Geen stilte is Want stilte Is het luid verkondigen Van gemis..…

De Parijse straten bloeden een zwoele Française doet haar rok omhoog niet baden in dat rode goed de ladder in haar versleten kous niet laten zien in deze tweestrijd struikelt zij en nu duikelt zij daar in waar velen dit voor haar deden zij konden dit niet vermijden wat zouden zij niet hebben gegeven alleen wat besmeurde kledij in plaats…

zie mijn twijfels weet mijn angsten voel mijn tweestrijd hoor mijn kreet kwijt mijn schulden houd mijn aandacht lieg mijn waarheid schrijf mijn leed proef mijn liefde kleur mijn dagen steel mijn blikken poets mijn hart lees mijn woorden streel mijn zinnen merk mijn schikken deel mijn part…

de wortels waren gaaf de jonge stam droeg trots een weelderige kruin maar aan de voet ontsproot een nieuwe loot die onbelemmerd groeide een tweelingstam die zonder steun al naar de hemel reikte het leken twee gelijken maar de jeugd schoot uit waar behoudend rustte de tweestrijd is gedaan de jonge loot zal verder gaan in het dragen…

Een tweestrijd met zich zelf levert. Met een glimlach door het leven. Een schild door het verleden gegeven. Van binnen veel pijn, tranen en verdriet, wat de meeste mensen door die glimlach niet zien.…

Ik heb geen rem met vele dingen Ik doe alles extreem Ik heb een beest dat in me leeft Dat ik soms te eten geeft Een andere persoonlijkheid van binnen Die ik probeer te beheersen Het is een beest dat in me leeft Opgesloten diep van binnen Het beest zal nooit van mij mogen winnen Als ik hem los laat is het niet meer te bedwingen Een tweestrijd…

ik spiegelvecht vaak in mijn witte vest floretteer met een houw kop toucheer mijn beeld en jij hangt in de strop sabel als een maître dans in maliënkolder naar overwinningen in tweestrijd op mijn eigen zolder daar waar de spiegel stert in raken stap ik weer achteruit en ga en garde want jij jij daagt mij steeds weer uit…

in dat laatste woord past alles de stilte en het tegenlicht de verwarring van poëten door het telkens nieuw geluid van rivieren en rotsen onder het gedichtendak van een kathedraal waarin vrijheid duizelt om de duizend kreten, de tweestrijd in hem of haar om het zwijgen van de stenen en de eindeloze ogen van de minnaar en…

Ik dacht, jij, mijn verlangen zou er altijd zijn en me behagen in meerdere en mindere lagen om telkens om me heen te hangen. Ik dacht, en dacht wellicht te lang soms bij het krieken van de morgen dat al mijn doordeweekse zorgen dan plakten achter het behang. Jij komt en gaat en neemt, mijn lief, mijn hart en scheurt het vaak in twee en…

Wil ook niet terug naar backflashdijken waar mijn ziel huilde in kolkende waterstromen ook niet naar verdroogde en gebroken grond mijn nagels mogen breken laat mij barsten stoppen met het stof onder mijn voeten dat het weer- wisselvallig een geheel wordt zoals toentertijd lente nog zo jong was niet naar mijn veel te sterke zonnewens…

Ik ben het slagveld waarop het duivelse en het goddelijke een schijnbaar bespottelijke kamp uitvechten. Geen knop voor tijdelijke onderbreking geen echo op mijn smeking. Ik ben het oerbos en de woestijn met onverwachte mijnenvelden het strijdtoneel zonder helden een slachtblok voor de kastelein die slechts tapt en nu ook leert als het vloeit…

Ik had het niet verwacht Nooit eerder aan gedacht Nooit eerder willen zien Dat ik het mis had misschien Ben jij dan niet de ware man Waaraan ik mijn liefde geven kan Ben jij niet mijn ziel en zaligheid Is onze liefde niet een feit Ik had het niet verwacht Nooit eerder aan gedacht Nooit eerder willen zien Dat ik van hem hield misschien…

Een vlam wakkerde het vuur der hoop aan nadat je alle inspanningen had gedaan tot je besefte dat het vuur weer was gedoofd door gedachtenregen in je hoofd uit een hemel van gezond verstand. Je hart kreeg de verscheurende melding: “Brand Meester”……

Muze Neem me morgen mee Als ooit tevoren Laat me dan verloren zijn In wat ik nu zo mis Mijn vleugels, laat ze groeien Mijn woorden overvloeien Mijn hart onstuimig En verward Waar dat nu rustig is Maar kom nog niet vandaag Kom niet al deze nacht Ik denk wel aan je, warm me aan je Hoe ik je verwacht Met pijn naar 't felle leven…

fikkie in de tuin de stoofpot van de here eet haar evenbeeld op welk moment zaten wij in een trage vagina zonder buidel in het lege huis van de laatste familie demonisch gelach een duivelse lach je ging met de uitverkoop als bruid voor de heer eindelijk regen de angst voor jack de ripper wordt weggespoeld…

de eindigheid en oneindigheid, alfa en omega, amen * zoals met het tweede kind dat geboren wordt ook een wereld van jaloezie geboren is onontkoombaar tot het eind van de wereld zoals een elektron om een stel protonen spint niet kan ophouden te bestaan * en ik en mijn oude jongensdroom ik leg mijn klauwen neer alsook mijn eeuwige tweestrijd…

Ik wil dood Zoals vijfenveertig procent van de Belgen Ik heb niemand 'Omdat je nooit in liefde hebt geïnvesteerd, liefje' Ik begin Ga verder Sodium thiopenthal Zo, je bent bijna buiten westen Dan pancuronium bromide Je longen begeven Dan potassium chloride En je hart houdt op Dat kan ik nooit onthouden ---------------------…

Haar hoofd hing over de wasbak, haar lijf stulpte weerloos de billen. Het moment leek bestemd voor de slag, een sobere nekslag, zonder gestribbel. Even streek hij met plagende vinger. De huid trok strak als een vlies op de melk. Zijn lust verhardde. Hij trachtte te willen. Zij kirde verleidelijk: is dit het moment? Toen zag hij zichzelf…

Dit gedicht is tweestrijdig zonder dat we overdrijven En het verlicht altijd wat om te beklijven Jouw rijmen vind ik nogal gedwongen Doe ik dus niet aan mee Heeft me nog nooit bekoord Zoals je ziet voldongen met twee heeft altijd één het laatste woord Dat stoort me buitenmate Al ram ik deze keer op rijm het slot door…

Het was wat je noemt: een schaap wel een met vijf poten Hield me - zonder dollen - nachten uit de slaap Ze raakte de tel kwijt bij 'het schaapjes tellen' Elke morgen - bij een snel ontbijt - was ik in hevige tweestrijd: Zal ik ja dan nee een brief... ten afscheid? Wie durft....…

Stil en gelaten geef ik mij gewonnen deze tweestrijd oneerlijk begonnen.…

ik zag het lichtspel van de zon in de laag hangende wolken als een heuse trouwjapon waar wind de banen tule bewoog en af en toe ondeugend uiterst subtiel de petticoat oplichtte zij liep op het bedauwde pad met sterke stap en zeker van haar zaak pas toen miste ik haar wederhelft die nog in tweestrijd was of hij ja dan…

hoe groot is het verschil tussen twijfels en keuzes… stappen ik heb ze ooit gemaakt betamelijk en voldaan tussen de tweestrijd dikwijls weer mezelf betrappen op matte vlakken tussen het groen glanzend tapijt maar nu… meer dan ooit schuilt het verlangen in mijn hart op verhaal te komen de weldaad te voelen ontwaken…

Vanaf het moment dat wij elkaar in woorden vinden lezend leren kennen ontstaat er een passie die oprecht voor altijd zal zijn Tijd zal ons zonder twijfel zonder enige tweestrijd bewijzen dat echt niets voor eeuwig is Toch weet ik beslist net als jij 'n boek is (ooit), van kaft tot kaft het verhaal, met een boodschap, uitgelezen, klaar…

jij denkt aan de ochtend jezelf nabij maar soms houd ik op met leven zet de wereld stil en het geluid uit zoek onderdak om de ongelijkheid in mij tegen de grond te drukken of wens een vogel die ik van buiten kan leren en in mijn buik trekken tot het schrijven, aangetast door de tweestrijd, een landschap neerlegt in het diepe…

Half duivel, half engel, een halfbloed Soms ben je lief en goed Soms ben je ondeugend, stout Soms ben je gewoon helemaal fout Een innerlijke strijd die we moeten berijden Van binnen een tweestrijd, die soms tot hoofdpijn leid Het goede en kwade in ons lichaam samen…

Nu zorgen zand en de kust voor overpeinzing en tweestrijd zieners tussen liefde en gevoelens wanneer men sloft in mulheid op het meest onjuiste moment als voetstappen uit elkaar gaan armen niet weten van omhelzen zand in ogen waait zout van aanstormende tranen vermengen zich met de woeste zee die geen toegang geeft tot wegebben verdwijnt…