inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 33.336):

spinnende behaagzucht

ik trok mijn klauwen in niet dat ik prooien zocht
of praaide maar langzaam, langzaam kwam het terug

ik herinnerde me het beginsel, de oude jongensdroom
alsof ik wat sympathie kon binnentrekken in een paar halen

richting mijn lichaam

*

al het verzinbare is bestaande
er zijn werelden die slechts de affecten beslaan
het toedekken zonder enige toedracht
het bedekken van een dekking van een lading van een lading

*

zoals er in het multiversum een keuken is
en een man
die drie stroboscopische stappen zet
krakkemikkig omdat geen mens er weet van heeft
de stappen die hij zet tot in het oneindige
opnieuw en opnieuw en opnieuw maal miljard keer
van het aanrecht naar het onontkoombare drama
de moord op zijn vrouw waar hij niet kan mee leven
of kan sterven of enig ander eindig inferno

de dood is de dood, het leven éénmalig
en wij universeel meermalen de kop in het zand
de eindigheid en oneindigheid, alfa en omega, amen

*

zoals met het tweede kind dat geboren wordt
ook een wereld van jaloezie geboren is
onontkoombaar tot het eind van de wereld

zoals een elektron om een stel protonen spint
niet kan ophouden te bestaan

*

en ik en mijn oude jongensdroom
ik leg mijn klauwen neer alsook mijn eeuwige tweestrijd
en misschien dat ook de muren ooit ophouden te bestaan
tot er doorkijk is tot op het vel van de andere de harmonie
die wellicht doorzichtig onleefbaar is zonder strijd

*

alles valt altijd op zijn plaats, zelfs wij zijn restafval

***

Schrijver: Manuel Van den Fonteyne, 24 juni 2010


Geplaatst in de categorie: heelal

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 319

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
marije Hendrikx
Datum:
25 juni 2010
Email:
maryama37hotmail.com
prachtig dit gedicht dat zich voltrekt in tegenstellingen die altijd weer- maar even -naar harmonie groeien, even maar....

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)