Alle inzendingen over VLEUGJE

Men zegt dat leven eeuwig .... terwijl het zo kort ... ... tot op die dag, die tijd, dat uur het leven stopt ... ... niet eens voor altijd zelfs dat is er dan niet ... .... nooit weer ?…

zal ik je stem nog horen dag na dag in de lichte trilling van je fluisteren het dragen van mijn mond want nog nooit heb je mijn lippen gekust zoals de wind in het zachte spelen met vleugjes rozen zal je me nog warmen uur na uur in het teder wiegen van je voelen het strelen van mijn ogen want nog nooit heb ik jouw glimlach gekust…

Onder de hazelaar op het restje grauwe sneeuw een vleugje stuifmeel…

van het zout gewonnen uit de tranen van mijn lief wil ik met pasen een vleugje op mijn ei...…

Nooit heb je iets bezeten nooit heb je iets gezegd nooit was je humeurig nooit heb je iets misdaan altijd was je lief altijd was je er altijd was je blij altijd aan mijn zij altijd vol vertrouwen en nu een vleugje Donna bijna iedere dag als ik opsta begint het al je staat niet op je plek kwispelt me niet tegemoet een koekje kan…

Romantisch gekir Vleugje liefde doet zweven Zevende hemel…

van het zout gewonnen uit de tranen van m'n lief wil ik met pasen een vleugje op mijn ei...…

Ingeschonken orde, proevend als een vleugje chaos. Het kopje als de zekerheid, zo zeker als de smaak.…

een vleugje voorjaar geeft de treurwilg weer wat kleur het gaat goed komen…

een kussen gedrenkt in tranen geurend naar verfrissend vocht dat als een vleugje adem een weg naar haar geheugen zocht…

Een vleugje kind Aan de rand Van het bestaan Waar wind en vaandel Het gezicht beitelen In jaartellingen Die nog zijn te gaan…

toen ik haar kuste niet op de mond maar op haar buste blies een vleugje lucht gelijk een zucht 'wel te ruste' ------------------------------------------------------------------- Uit de bundel 'voor jou, van mij' van Josefien en Wim Niesten.…

zo breekbaar als je schoonheid was zo teer het ogenblik het is niet de tijd van rozen tracht ik in je ogen zonder woorden wat mededogen een beetje troost te strooien al was het maar een vleugje hoop.…

als een vleugje wind fluistert zij me toe waarom ze voorgoed en zo pijnlijk verdween ik staar naar een verre vogel in de lucht voel het gemis van wie onbereikbaar is…

Plots is er dat vleugje wind Dat als een kille adem langs me heen glijdt Op die windstille, donkere avond Ik schrik ervan, want ik waande me alleen…

Zomaar een zondag, een zuchtje wind, een vleugje wolk van ergens naar ergens. Zomaar een middag, waarop niets anders hoeft dan wat wachten op de avond.…

Urenlang op de lippen In een flesje zonder haast En voor jou: uit de kast Uitzonderlijk binnen handbereik Hartstochtelijk veel De spiegel van het plezier Bliksemsnelle doorbraak Nog een vleugje? Afspraak……

geen geroer en zacht ontrafel wil ik in mijn hersenpan geen geharde ijslollies en een vent die alles kan en gelukken met een vleugje van een beetje wat van dat geen geweetje en getreuzel lieve help, je bent een schat…

Bij het oplossen Van de puzzel In de Volkskrant, Woensdagmorgen Bij het ontbijt, Kostte het moeite En een vleugje wanhoop Om bij 38 verticaal Paradijs, 5 letters, Mekka in te vullen.…

Zij straalt over ons land met hier en daar een vleugje sneeuw. Holland op z'n mooist!…

de dichter dicht voor even het hiaat in zijn gedachten hij haat de ledigheid dus wil hij dit verzachten de tijd vullen met woorden dat ligt in zijn vermogen een vleugje poezie heeft hem altijd bewogen…

Ze zou daar ook gebruik van kunnen maken Voor een vleugje schaamrood op haar kaken.…

reizen is jezelf bewijzen dat je verder bent gegaan met wetenschap in je bagage al is 't voor een deel image is reizen toch een vleugje waan zelfs in je dromen kom je aan…

drink, op gedode tijd en brekend licht op een vleugje blindheid als mantel der liefde, vergeet en bewaar, immers in termen van bitterzoet is het laatste glas vergeven…

toch weer met de geur van gisteren het neusje weemoed in de maak het vleugje deemoed voor de spraak een rondje tranen van de zaak... het flesje heimwee naar weleer destijds hooguit nog voor een knaak…

Met vorstendom heb ik nooit veel gehad Maar aan het einde van haar redevoering Zag ik ineens een vleugje van ontroering En ik geef toe, dat deed me toch wel wat Dus ik geloof, door geen tendens geleid In haar oprechtheid en betrokkenheid…

die mevrouw daar op het balkon met 't frivole staartje zou zij misschien model hebben gestaan haar hondje links leest mijn gedachten zo levert een vleugje fantasie soms nog een aardige anekdote op…

In 't lage weideland van Frisia werd in december gans de koegemeente van 't melkveesyndicaat Campinia gezegend met de blijde komst des heren Men sprak van Adam, naakt en hooggeboren die miste deerlijk één rib uit z'n lijf een ander, naaktgeboren, zonder wijf was, naar men zei, vroeg in de wei geboren Maar vooraleer die bij z'…

ik denk aan zomerchutney en zachte chilisaus of het kluiven van varkensribbetjes gemarineerd met een vleugje ahornsiroop misschien strooi ik wel wat muntblaadjes op rozenijs en tref je bij het lavendelveld in een onvoorspelbare zomerse bui…

wanneer gelatenen met langgerekte schaduwen de dood met een vleugje tederheid lijken aan te raken hun spraak tussen de oude grafstenen verwaait draagt heersende stilte de tranen van herinneringen…