Alle inzendingen over Verdriet troost

er zijn mensen die met stenen praten op de begraafplaats kom je ze wel tegen met gebogen hoofd stamelen ze zinnen tegen een zerk maar zerken zwijgen doch de tekst op de steen geeft goddank tóch nog iets van troost…

Als ik mijn ogen dichtsla Hoor ik nog steeds jouw stem Alsof je me wil troosten Mijn stil intens verdriet Je geluid verdwijnt weer in het niets Omdat je er niet meer bent…

stilte blijft hangen het zwijgen gehoord woorden die kwetsen gefluister in troost alles zegt iets verdriet vaak alles tranen door woorden in stilte gehoord…

Op liedjes van troost dansen we de wals van verdriet Ik ken de stappen net zomin als jij maar huil voor ons de maat en we dansen op je tranen…

Gekweekte rozen, hebben hun geur verloren. Smakeloze tomaten, smaken naar water. Haastige mensen, zijn hun diepe wortels kwijt. Neem een moment om stil te staan. Vertraag uw moderne klok. Denk aandachtig na. Het is koffietijd.…

Je wilt me wel troosten in pijn en verdriet maar ik wil alleen zijn dus troost me maar niet. Laat mij maar m'n gang gaan laat me maar even alleen zodat ik kan schreeuwen of stilletjes ween. En als je terugkomt zal ik aan je vragen mijn tranen te drogen en samen te dragen.…

Het gaat erom Dat je begrip toont Medeleeft in haar verdriet Niet zelfzuchtig voor jezelf gaat Dat verdient je partner niet Het gaat erom Om haar te steunen In het verdriet dat haar zo raakt Geef haar troost en mededogen Zorg dat zij haar huilen staakt Het gaat erom Te leren leven Met een vrouw en haar verdriet Geef haar wat je hebt te…

Niemand die het weten kan hoeveel ik van je hou Niemand die mij troosten kan in mijn verdriet om jou Niemand die begrijpen zal hoe vreselijk ik je mis Niemand die beseffen zal hoe erg die pijn wel is.…

laat mij jou leiden doorheen het geluk waar tranen verenigd vergaan in een lach verdriet van ons samen herleeft in hoop liefde hernieuwt in armen van troost…

nodig heb En de warmte van Deze lome zomerdag Tilt mij langzaam Uit boven mijn verdriet…

Tranen van intens verdriet, in een glas rode wijn ziet men die niet, zelfs geen weerspiegeling in het glas van de droefenis die er ooit was, noch van de nooit geboden troost, het fonkelt enkel maar ‘proost’.…

Je tranen van verdriet zie ik nog steeds rollen Over je wang langs je neus naar je lippen, mooie volle Ik veeg ze voor je af en troost je zo ik kan Je weet niet wat je wilt maar ooit word ik je man…

Ik wil je Ik wil je troosten Ik wil je verdriet wegnemen Ik wil je beminnen Ik wil je verslinden Ik wil je voelen, diep van binnen Ik wil je hart met het mijne verbinden Ik wil je lijf Ik wil je voelen, hoe je met mij de liefde bedrijft Ik wil je dicht tegen me aan Ik wil je nooit meer laten gaan Ik wil je!…

Niemand die weet hoe het is, niemand die het meemaakt, niemand die je begrijpt, niemand die je troosten kan om het verdriet dat jij meemaakt, niemand die je helpen kan omdat ze niet weten hoe het voelt, je bent gevangen in een kooi, samen met DAT GEVOEL!…

nachten gehuld in tranen stil verdriet ontwaakt liefdeloos verlaten huilt hij zich in slaap vindt zijn troost in dromen lacht de sterren toe verscholen in het duister verdwijnt de eenzaamheid…

tassen vol verdriet worden naar binnen gedragen doch heerst er hier een kalme vrede, serene rust waar slechts nog overblijfselen rusten blijkt de troost groot gezien de verse bloemen…

Je huilt heel zacht je legt je hoofd tegen mijn borst uit een gevoel van onmacht ontvloeit ook mijn kracht Jouw pijn die ik totaal met je deel zielsbedroefd een brok in mijn keel van het niet te troosten verdriet Woorden zijn niet nodig woorden zijn hier teveel daarom zeggen we ze niet woorden zijn nergens te vinden voor zoveel verdriet…

ziet mij treuren En komt bij me staan Jij troost me met je stem En haalt weg elke traan Ik wil je omhelzen Je bedanken voor het troosten Maar jij loopt al weg Richting het oosten Mijn hart barst uiteen Ik voel niks alleen verdriet Want jij verdwijnt Voor altijd in het niet…

Droevige momenten in een sombere nacht Met tranen heel zacht Momenten van buien vol pijn en verdriet Toch met wat liefde omdat iemand het ziet Een iemand die troosten kan en jou uit jouw sombere droom laat ontwaken…

De wind vlucht alle richtingen uit de zee schuimt van afschuw zandkorrels rollen als tranen over het graf 'n bloem als schamele troost waarop van tijd tot tijd verdrietig regen valt…

je zo te zien doet me verdriet ik troost me: één zo’n mensenleven opgeofferd. Dat is ook een streven maar je kennen? Nee, dat niet…

Hij was mijn favoriet Hij knuffelde en troostte bij verdriet En als ik in mijn bed dook, ging hij mee Met allebei, maar Bert toch wel het meest Ben ik echt jaren lang naar bed geweest…

Ik heb een brief op zak, een zware last, Om namens de belasting mee te delen, Dat ze failliet zijn, tot verdriet van velen, Er is één troost, daar houd ik mij aan vast: Gelukkig zijn, vóórdat ik ben gekomen, De wilde dieren hun al afgenomen.…

ik heb verdriet en niemand die dat ziet ach, door lach en traan moet ik dit doorstaan. vrienden gehad en vrienden die gaan oh help ik kan dit niet meer aan mijn verdriet zo groot is er niemand die naar mij toeloopt.…

soms sluimert een omhelzing in de couveuse van iemands ziel soms schemert zij door het glas een vluchtig ontwaken uit de roes van bitterzoet verdriet ze strekt haar armen uit omhult je met serene troost op een kalme regengrijze dag…

Een woord van troost bij verdriet van iemand die je hulp aanbiedt. Ik wens je een hart vol dromen tot je lach weer terug zal komen.…

‘Ik heb verloren en dat wil ik niet’ Zo sprak Koen na de vijftienhonderd meter Hij gleed en streed, hij kón gewoon niet beter Miniem verschil, wat gaf dat veel verdriet Het was een mooie tijd van Zbigniew Brodka Voor ons geen bakkie troost, voor Polen wodka…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…

Verdriet zo intens, verdient echt geen mens!…

De zon schijnt Maar ik voel zwart Iedereen lacht Maar ik word getart Getart Door verdriet Langs buiten Zie je het niet Het is mijn masker Ik zoek de kracht Ik lig ervan wakker In de nacht De nacht Duurt lang Het zoeken naar woorden maakt me bang Ik zoek licht Tevergeefs Want vanbinnen Zit ik dicht…