Alle inzendingen over Vergeten

verdwijnend in vergeten zal ik de schaduw van wie jij bent niet meer volgen de stukjes ego die je haalde ter opwaardering van je eigenwaarde zijn verworden tot bellen van zeep net als onze geschiedenis heeft de toekomst na deze laatste omhelzing geen recht meer van bestaan…

Zeg vandaag alsjeblieft iets liefs tegen mij, zeg vandaag iets positiefs Zeg me woorden die ik nog niet ken of woorden waarvan ik vergeten ben dat ik ze ooit hoorde, Wie weet, misschien herken ik nog wél de akkoorden Ik ben er zó aan toe, alsjeblieft?…

dat blaadje op de grond was de eerste niet meer donkergroen getand met gehavende nerven en een teer krom steeltje het bruine onstuimige roest heeft zich hiermee aangekondigd een belofte die ik niet vergeten zal ik verlang naar zijn storm het grijs nattigheid onbesuisde woestheid…

het gewone vraag me niet wat het is ik weet het wel maar als ik dan een meisje zie met een strikje en ze huppelt de pont op en aan de andere kant de pont weer af tussen iedereen en zo alweer uit het zicht raakt denk ik aan haar met haar strikje voor ik het weer vergeten ben en nu nooit…

is slechts een hartenkreet zoals de topless foto's van een prinses het is er wel, maar ook gewoon alsof je eens iets denkt en het weer vergeet waar dacht ik alweer aan ik weet het niet…

we hebben berichten gestuurd over onszelf diep de ruimte in jaren geleden al en nu net komen ze buiten ons zonnestelsel stel je voor dat ze over miljoenen jaren worden gevonden en begrepen dan leren zij iets over ons wat wij waarschijnlijk al lang weer zijn vergeten…

of moet je dat anders zien misschien zullen we dit pas over een tiental jaren weten of zijn we dit dan alweer vergeten het is maar net hoe je dit wilt bekijken een koningin kun je niet met een koning vergelijken…

Wat je wilt, dat koesteren, even, af en toe, daarna vergeten. Dan ongemerkt bezwangerd, het voelen zwellen, zo zwaar, niet meer te houden, het durven baren, in openbaarheid brengen, er mee aan de gang gaan, en, als het opbloeien van een kind bewonderen.…

Denk niet dat onze Driek vergeten is, Een stapel ingezonden sonnettetten, Conform de door Driek opgestelde wetten Houdt de herinnering aan hem nog fris. Dit jaarlijks eerbetoon aan Driek van Wissen, Niet één poëet zou zoiets willen missen.…

We vergeten niet hoe licht we wegen hoe de sterren lonken naar de glans van onzichtbaarheid. We raden niet naar ons evenwicht de lichtvoetige dans van onze oorsprong. We staan op en ergens raakt onze passie verstrengeld.…

Ik moet wachten tot regen en wind de beeltenis verweert en tijd ze tot zachte vorm abstraheert Ik moet wachten tot de dagen en nachten herinneringen verdichten en hun poëzie mijn pijn verlichten Ik moet wachten tot ik me van jou ontkleed en uiteindelijk mezelf vergeet…

in haar oude huid ligt ze vastgeroest in denken aan vroeger toen jonge huid werd begeerd ze kon niet vergeten noch vergeven ze maakt van iedere eenzame nacht vroeger haar huid nu rimpelig oud ergens klopte dat niet vond zij…

Soms denk ik dat door te vergeten alles na een tijd zal beteren. soms is een illusie, soms bestaat eigenlijk niet Want altijd weer komt het terug, het slechte gevoel waarvoor ik vlucht.…

de wereld staat bol van recepten ik zoek me suf in volkstuintjes, op lapjes grond waar vergeten groenten tot wasdom komen in een verloren hoekje vind ik wat onmisbaar is voor een voedzaam soepje mijn vingers jeuken…

Mij kunnen ze als klant daar wel vergeten, Ik pas ervoor mijn schedel op te (vr)eten.…

Hebben ze het nu over mij Maar ik sta er toch bij Ik weet ik ben ziek Maar vergeet MIJ niet Ze durven het niet aan jou zelf tevragen En dat begint aan je te knagen Ik ben diegene waar het over gaat Niet mijn partner die voor je staat Nee, het is niet besmettelijk Maar vraag het mij letterlijk Het gaat namelijk over mij Zet mij…

brokken van bestaanbaar blijken maskers met glas angst, opstand en vergeten uit deelwoorden te beitelen wat overblijft is zitvlees door een haastig schietgebed als een klein gebaar van onvermogend graniet indien na jaren bovengronds tot voltooid te vergruizen…

vol heimwee zijn de dagen terwijl je steeds meer vergeet tot aan de vraag of je wel ooit bestond op weg naar de supermarkt en weer terug maar waar ben je je kijkt omhoog naar de meeuwen en je vraagt je af wat ze daar eigenlijk doen de meeuwen zijn de meeuwen…

Zie je er van af, loop je kans het te vergeten. Dus ben je blij als jij weer wordt gevraagd iets onuitsprekelijks te doen!…

Verdriet dat al bijna Weer vergeten was, Weggezonken in de Golven van de tijd - Maar wel degelijk opgeslagen In de koker die ik niet zichtbaar Maar wel altijd voelbaar bij me draag, Onzichtbaar met mij verbonden, En die bij het overlopen Kokendhete stoom afblaast Die mij ook nu nog Levensgevaarlijk kan verwonden…

bijzonder moment verrassing nooit te vergeten Veel geluk, mooie sterke vrouw!…

Het werd een week om nooit meer te vergeten Ze vlogen naar de zon en weer terug Het was een fout, beseften ze al vlug Zoals ze op tv zelf lieten weten Toch vreemd dat wij nog altijd niet vernamen Waarom twee dochters pas veel later kwamen…

wanneer stilte spreekt wind de woorden draagt weet ik dat het breekt jij me zal vergeten ook al ben ik jouw nog niet geboren kind onuitgesproken ben ik bij je in meer dan warme lichaamstaal maar zal nooit buiten kunnen spelen als jij dat stille niet snel uit me haalt…

Waar hij tevreden Schiphol dan vergeet, De chaos op Schiphol is al compleet.…

Handjes thuishouden Moeilijk is het niet Je denkt er niet over na Maar je doet veel verdriet Handjes thuishouden Ik zei misschien geen "nee" Maar ben ik daarom schuldig Ik was er niet akkoord mee Weet je nog wie ik ben Weet je nog hoe ik heette Ik weet één ding Ik zal je nooit vergeten…

Je pad glad strijken voor het moment dat je bij me terug zou komen zoals je ooit was, zoals je altijd bent geweest, de liefde van mijn leven die langzaam aan in de mist van het vergeten verdwijnt.…

In de lucht zit iets blauws dat weg heeft van 'n naderend voorjaar de winter met natte koude glad doet vergeten We weten dat zon ons meer en meer ....verwarmt Ik ben klaar met deze winter de dagen kort van hemels licht.…

Straks is de winkel dicht ... vergeten! ‘k Moet vliegen anders is er niks te eten.…

Volg de hoge golven van het glooiend landschap gaandeweg de grote levenstrek hoe lieflijk fluisteren beekjes woorden die je graag wilt horen soms grotendeels vergeten zijn omhels me kus me bemin me heb me lief mijn lief…

De stumper die in Haren dichter is Kan enige waardering daar vergeten. De Harenaar wil van light verse niks weten: “Het is noch literair noch vlees noch vis”. Waardering voor Zijn oeuvre krijgt Hij wel Van volgers bij gedichten.nl.…