Alle inzendingen over Vergeten

Vergeet daarbij ook de Chinezen niet. De Denen hebben nog wat in ‘t verschiet.…

het verdriet dat ik vergeten was is alleen maar stil geworden roerloos voelt mijn hart de zwaarte de vergane tijd sluipt verder weg jij komt steeds dichterbij ik wandel van boom naar boom van jou naar jou…

In één van covid zwangere seizoenen Surrealistisch stil, haast ongekend Ging men, qua huid gedepriveerd, ontkend Bij Vindicat niet kappen maar ontgroenen Bizar, pervers en shocking turbulent Vergeet dit covidjaar maar, corpsstudent!…

We mogen toch ook niet vergeten?…

gelijk een kwal met vele tentakels omsingelt hij mij speelt hij spelletjes ongezien gumt hij mijn geheugen uit onzekerheid maakt zich meester hoe ik ook controleer vastgrijp aan wat ik net nog wist, versterkt de kwal zijn greep en raak me kwijt…

nu het beest in opmars is, ontwaakt de achterdocht woorden die worden gesproken, veelal worden herhaald, vinden geen houvast boosheid maakt zich meester nu jij vindt dat er over jou heen beslist wordt alle touwtjes die jij dacht te laten vieren, zijn jouw hand allang ontglipt zo verdwijn jij meer en meer in de grijze mist die jou omhult hoe…

Fragiele stralen, noorderwind en schriel de meeuwen krijsen boven 't stort. Nood brandt in de magen der verdoemden, de kiel maakt water, het zoute wordt vuur, het zand verglijdt in de klemmende hand, de wand stuurt leegte naar de andere wand, niets houdt nog stand, het licht is van kant, iets heeft in mij een pop van stro verbrand. Ik wou je…

als je wordt meegenomen jezelf een beetje vergeet je deelgenoot wordt van andermans dromen terwijl jij je in hun belevenissen inleeft dan weet je het is waar wat ik voel en ben je voor even verdwaald in wat je leest en dat was ook het doel aan de hand van een fantasierijke geest ben je heel even van en in een andere wereld geweest…

't Is morgenmiddag weer de Acht van Chaam De topvedetten zijn twee buitenlanders Als chauvinisten zien we dat graag anders Maar deze Tour bracht Nederland geen faam Want faam van nu is dus dat je vergeet Wat Dekker, Kroon of Boogerd vroeger deed…

Je deed me zoveel pijn Al je leugens en verraad Ik kon er niet meer tegen Zoveel liefde en haat Elke keer heb je tegen me gelogen Ik hield te veel van jou Ik kon je niet laten gaan Nu heb jij de pijn die ik niet wou Het is nu over en uit Ik heb je uit me leven gesmeten Al die ellende is voorbij Toch zal ik je nooit vergeten…

In de moeilijkste- periode van mijn leven werd jij gestuurd op mijn pad Ik zal je nooit, nee nooit vergeten Mijn allergrootste schat...…

Pennevruchten plukken in opalen vazen schikken citroenschil geel uitgeknepen naar gelei een honingzoet geluid zomer 1980 getuigenis afgelegd van indrukken gevloerd in deuken snel vergeten dat ook warmte afbreekt waar opgebouwd wordt.…

ik neem afscheid van mijn liefste maar verlaat haar niet met mijn koffer op de stoep kijk ik haar nog een keer aan ik neem nu afscheid maar vergeet haar niet ze roept nog verlaat me niet ik zal altijd bij je zijn overal en voor altijd Nog een laatste zin Wat is de zin van afscheid? Afscheid dat bestaat niet…

De tijd was daar gekomen Waar hij eigenlijk niet mocht zijn Opgenomen in de grote horde Het fiere verlaat vergetend Van volwassen tot heel klein Eens was hij het leven Aaneen gesloten in het geheel Nu tot last van velen Starend in de leegte Achterlatend het schraal…

In verlangen naar gisteren, Naar warme dagen In de stilte van het licht, Door verbonden stralen In zoeken naar troost, Naar bewoonde ogen In het ontdekken van tranen, Door weinig woorden In schuilen in armen, Wil ik dagen wenen In vinden van liefde, Wil ik de pijn vergeten…

De volgende morgen bij het ontbijt waren wij Naomi en de hare allang en breed vergeten. - Toch baden wij voor het eten.…

Pinnig pijnig ik Die ene hersencel Overgebleven Na moeizaam stappen Vergeten grappen Die ik maakte Verdronken oerkreet Die ik slaakte Ik sta weer buiten Bij mijn fiets Tranen met tuiten Slotcijfers zeggen mij niets Ik ga op de Loop naar huis…

wennen wende gewend, weten wist geweten, zien zag en vergeten, olie benzine geld, macht onderdrukking geweld, na angst komt verdriet en rouw, is het nu mijn beurt of die van jou?…

Als zij de slaap straks uit hun ogen wissen Vergeten allen vast de compromissen.…

als het leven mij vergeet en het duister mij omsluit zal ik dan nog bij je zijn? als het vuur mij as doet zijn en de wind mij zal verwaaien zal ik dan nog van jou zijn? als de aarde mij ontvangt en de zee mij zal verspreiden zal ik dan nog in jou zijn?…

Zijn muziek is altijd dichtbij het leven en de woorden die leven met zijn stem die wenst wat niemand kan vergeten als hij de dood weer ontroerd laat wachten op zijn laatste act. (25 jaar is geen eeuwigheid)…

aan een traan hangt wat van je verdriet je huilt het weg, maar vergeet het niet de pijn is niet voor de vinder je kan het delen, maar het wordt nooit minder voel het aan en voel met een ieder mee als we dan huilen moeten, dan huilen we zeker met z'n twee…

Maand van opwekkende geuren; van fris, jong lentegroen; tijd van zachte, tere kleuren maar ook: herinnering aan toen miljoenen ver weg zijn ontboden: verguisd, vergast, vergeten; in mei herdacht. De doden leven in ons bitter weten.…

Tintengroen, ongeremd Voorjaarsweelde, nooit getemd Wind, zon, regen Ontluiking, niet tegen Rodondendron flonkert, rood Aarde klonkert dood Aronskelk groet de grond Vogelmelk klinkt gewond Prachtschubwortel, parasiet Vergeet-mij-niet.…

Het is mijn leven dat ik met je delen wil waag met mij de vrije val die liefde heet Waar ik rozen voor je pluk als we het smalle pad betreden en mijn hand naar je uitstrek als je weg zou glijden Maar vraag me niet mijn vleugels te vergeten het is míjn leven dat ik vliegen moet…

zij beheerst fluisterende woorden een stilte die voelbaar is verlangt naar zachte momenten waar tijd heel even vergeet dat ze toegeeft aan verlangen pijn ruilt voor een lach de openheid van dromen heel even omhelzen mag…

het grijs jaagt voort met een schorre kreet een witte flits die stralend blauw vergeet zwart gesnaveld bevleugelt hij het ruim een projectiel dat overleeft geleid door ogen van de ziel wil melker 10/01/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Zij hebben hun leven verward met elkaar niet geheel en ongevaarlijk van stilstand in de benedentuin flirt een herinnering met geplante struiken en kinderen spelend de rauwe werkelijkheid drukt vingertoppen als schurend zand tegen hun oogleden zo klein kan het zich leven zo dreigend toch "het" vergeten…

Ongeduld slijt van de toekomst Dagen die weten noch zoeken Die lang kwamen en kort bleven Voortdurend tellen latend Gerust bemeten lijnen tonen Vergeten gelopen sporen Leeg in het beeld vanavond…

bladzijden waaieren al in de wind vermengd met zand door voorbijgaand kind ligt het boek daar op zijn rug de snelheid der regels is vliegensvlug vergeten woorden door zon verlicht slaat plots 'n rukwind het boek hard dicht…