Alle inzendingen over Verkwikt

Na twee ontzettend bange dagen Verkwikte een korte nacht ons toen. Maar, d' andre morgen bij 't ontwaken, Als we één slechts zagen van de twee, Werd zich eerst recht het ouderharte Bewust van d' omvang van ons wee.…

Al heel vroeg klopte de nieuwe morgen aan mijn geopende venster de dauw lag nog druppelsgewijs op de zachte bloemblaadjes wijl overal verspreid roze bloesem aangedragen door de wind op de tuinaarde was neer gewaaid na een verfrissende douche stapte ik verkwikt in mijn kleding deed mijn schoenen aan en liet de deur achter me in het slot…

“Liefde verkwikt als zonneschijn na regen “ W.Shakespeare…

sterren Niet teleur te stellen ga ik mee omhoog tot de regenboog Een diepe zucht, ik val uit de lucht op pappa's schoot Pappa lacht naar me roze wolken vleugels Van vergetelheid, milde ochtenddauw bedroefde ontwaken Ontwaken uit nachten van rouw op ivoren vleugels in het Hemelblauw, de zegen van muziekregen stroomt bruist in Oren een fontein verkwikt…

onze gids begon zijn scheppingsverhaal over het ontstaan van leven, hoe ooit de moleculen zich geleidelijk en ordelijk asymmetrisch met elkaar verbonden, hoe levenslicht vorm aannam, een spiraal, zichzelf oneindig repeterend, gedoopt in eiwit, gevoed door enzymen, beschermd door membramen, verkwikt door zout water, bewapend door kalk.…

De dag verkwikt vandaag met serene rust alles geurt en bloeit als een lieve lust. Zendt het hemelse zo haar troost neer kijk , planten en bollen geven al kleuren weer. Vrouwen laten binnen de ruiten glanzen buiten zie je het vliegjesgoed dansen.…

Hij wierp de vogeltjes in de stroom En deed de visjes vangen Opdat ze van uit de appelboom Hem verkwikten door hun zangen. Men nam het nog zo erg niet op Men liet hem doen naar behagen Zij die hem omringden schudden de kop Van meelij als zij dat zagen.…

Zij rijst, terwijl ze alom natuur Verheugt, verkwikt met heldre stralen: Zij koestert de aarde uit ’s hemels zalen In een doordringend zonnevuur.…

Ik lachte vrolijk Toen de blijde zon der Liefde Mij, van hare trans, verkwikte. Maar helaas! de zon der Liefde Zag ik achter dikke wolken, Dreigende onweerswolken schuilen! En toen stond ik, als die bloempjes, Troostloos op het veld te treuren.…

D’ ontloken rode roos heeft niet dan blad en kleur, Bij reukeloze neus, niet snuffende de geur; De reuk des geurs verkwikt het kwijnend hart des zieken, En bindt aan ’t lijf de ziel, die vlug was met haar wieken. DE SMAAK. De smakeloze tong wordt met geen lust gevoed, Zij weet van wrang noch zout, noch bitterheid, noch zoet.…

Verhit, en moe van ’t dwalen, En schier van dorst verstikt, Kwam ik hier adem halen En werd geheel verkwikt; Mijn liefde en eerbied groeien Voor U, ô God! wiens hand Die beekjes zo doet vloeien Door dit gelukkig land. Leid, waterrijke streken, Leid, koel beschaduwd oord, Mij tot de volle beken Van Jesus' liefde voort.…

Mijn vader die, met wijze goedheid, Mijn wislend lot op aarde schikt, En, schoon mij dikwijls distels steken, Door menig bloempje mij verkwikt. Die, als Hij mij mijn liefste wensen Ontzegt, toch mijn geluk bereidt, En door de tranen van dit leven, Mij rijp maakt voor de zaligheid. Ach!…

geen geld voor maar wel v.v. studio een limousine voor hem en een van je broertjes hij raakte me met zijn teksten in het openingslied “Zo stond het niet in de Bijbel” ook in het dooplied: “Doopwater” waarin hij mijn inziens voor jouw Splinter Chabot mij de woorden geeft te zeggen: Splinter kwam (naar) buiten “in het volle licht, verfrist, verkwikt…

De straal vervare u niet die de onweerwolk ontschiet, en beef niet voor 't gerucht dat klatert door de lucht; maar zie hoe 't hemelnat weer bloesem, kelk en blad verfrist, verkwikt en drenkt en kracht en leven schenkt.…

De straal vervaar' u niet, Die de onweerswolk ontschiet; En beef niet voor 't gerucht, Dat klatert door de lucht; Maar zie, hoe 't hemelnat Weer bloesem, kelk en blad Verfrist, verkwikt en drenkt, En kracht en leven schenkt.…

De rode bast der kostbre bomen, Die Peru ons tot redding schikt, Heeft minder lijdenden verkwikt, Deed minder levenskracht de zieke in de aadren stromen Dan ’t weldoen kracht schenkt aan ons hart; De weldaad is een dierbre balsem Der ziel, wanneer de giftige alsem Van wrevel opschiet in de smart.…