Alle inzendingen over Verlies

Het verliezen van je eigen kind het allerergste lot wat je kan treffen dat kind – je eigen je bent het zelf Jij bent dood en ook weer niet Nooit wordt je weer compleet wat was – geen ommekeer Je blijft de gelijmde vaas waarvan je altijd de breuklijn ziet Nee geen vergelijk – geen vergelijk nu Maar toch geloof me je hond moeten laten…

Als het zijn weer breekt En de pijn meer dan schrijnend is Dan is het samen willen zijn Meer dan voelen En het stappen in het nu Zwaarder dan lood Tot het voelen Van naast elkaar gaan De kracht geeft, het sterk te staan -…

Als een sluipmoordenaar komt Hij aan, Hij trekt zijn zwarte zware zwaard. De tempelier loopt in zijn einde zijn eentje. Geen vervloekte vrede vergeeft vervolgens zijn daad. Nog negeert Hij zijn verleden. Hij kijkt niet om naar de kille kalme kamer vol gebeenten. De hemelse hel heeft hem bespaard. De moordenaar loopt in zijn eentje, De helse…

na het verlies, heeft zij zich hersteld als traag wegtrekkende mist…

Een verlies, als je dat mee moet maken, valt dat zeker niet mee. Je hebt verdriet en tranen, waar je geen raad mee weet. Als mens moet je het dragen en mee om zien te gaan. Tranen van verdriet om een geliefd persoon het is vreemd en zo bijzonder stil. Een plekje geven: eenvoudig is dat niet.…

Zou zo graag zo veel van je dichten totdat de doodsban je loslaat in je bad Naar je vliegen Tot die sferen Zonder liegen Mijn leven is nog steeds te deren In m'n dromen Doe je het bed Kreuken, de douche stromen Maar blijf je verlaten, ongered Achter elke hoek zie ik je net niet Waar ben je lief?…

Al eeuwen liggen drie noem relikwieën, noem ze de tijdloze klokkenluiders van Christus bewaard onder andere dat ene attribuut hier, de doornenkroon. Noem ze iconen, de tijdloze klokkenluiders, een stuk uit het kruis en een van de nagels waarmee Christus gekruisigd zou zijn. Keert tijd het getij ook onze lieve vrouwe om. Staan mensen versteend…

Het verlies van iemand die dierbaar was is niet in woorden uit te drukken Voor het verlies van iemand die dit niet was maar wel had moeten zijn is er slechts een woord: bitterheid...…

Elke seconde Tik je Onverbiddelijk verder weg Van mij Elke minuut Denk ik Zwijgend Aan jou Elk uur Is gevuld Met herinneringen Met beelden Elke dag Ben je Bij mij Maar niet meer Fysiek Hier en nu Is niet meer Het is verdwenen Tijd betekent Niks meer, Jij, des te meer…

het verlies waarvan ik niet kan spreken halsstarrig en zwijgend houdt het wacht maakt het hoofd gesloten, het hart te zacht verlies als dreunend, dreigend teken. voor altijd in verlies verbonden en toch voorgoed, voorgoed voorbij ik heb gezocht maar niet gevonden het verlorene, lieve kind, dat ben jij…

In de wedstrijd van ieders leven is niet van de dood te winnen ook geen gelijke stand alleen maar verlies een groot verlies Sterkte familie sterkte fans dank Johan!…

Wat een gemis....wat een pijn. Kan er niet bij, waarom het zo moest zijn. Elke dag wakker worden met een brok in de keel. Dacht dat hoe langer het duurt, tijd alles heelt. Het besef wordt sterker en de pijn steeds meer. Het gegrief, waarom het zo moest zijn komt terug.....keer op keer.…

verlies, niet verlies..…

Geen reden kunnen bedenken voor dit verlies. Het vertrouwen verliezen in alles. Emotioneel uitgeput raken. Met stomheid geslagen zijn. Dit alles door het verlies van een dierbare vriend.…

zijn ogen waren altijd vol ontzetting over de Bezetting nog meer ontzet was hij over het verlies van zijn geroofde tweelingbroer zo ontzet was hij over dat verlies dat hij zichzelf nooit kon ontzetten van zijn schuldgevoel zijn ogen waren ontzet van de Bezetting maar meer nog door de ontzetting over zijn verloren tweelingbroer…

Een laatste zomerdag Na een veel bewogen zomer Met zoveel verlies in me En zoveel verlies om me heen De bladeren vielen vroeg dit jaar In de harten van mensen De bladeren die verkleuren En die vallen gaan Ze weten van het verlies Ze weten van het verdriet Ze weten van de taak die zij hebben Om ons te laten weten Dat ieder leven vergankelijk…

ik heb je blik gevangen twee druppels, tikketak in mijn emmerbak glazig en glinsterend en leeg twee oogdruppels ik probeer te blijven kijken maar ze prikken in mijn zicht en knipperend verlies ik me in het licht en knipperend verlies ik me in je gezicht…

hoogblond de haren dun al dat verlies…

als ik voel denk goed of kwaad alles niets gedachten negeren gevoelens begeren het is te laat als ik kies dan verlies verlies ik jou inspired by: Frank Boeijen – zonder woorden http://www.youtube.com/watch?v=EAxa9SU0ov8…

de cyclus volgend van verlies gevolgd door nieuwe groei…

verlies is nog vers niets rijmt meer met het gevoel en niets dicht het gat…

Hoe sterk ben je wanneer je niet meer rouwt maar kunt vieren dat jouw dierbare geleefd heeft en voor altijd aanwezig is in jouw hart…

In het gras een veer een dor blad verlaat de tak ik verlies mijn haar…

Verlies Je verliest iets uit het zicht Het zit toch in je hoofd En ook in je hart De gedachten zijn er Ze blijven rondzweven Elk moment zie je voor je Geen tijd voor het verlies Je voelt de aanwezigheid Het voelt zo vertrouwelijk Zij zijn bij je Je voelt je sterk Als een film in je hoofd En een gevoel in je hart Zie je de toekomst…

Al heel jong, ingegeven tijdens spel win je niet, dan verlies je wel bittere pillen die wonderwel: Nog niet bij iedereen geslikt zijn want: het moet alleen goud zijn wat blinkt! Had vroeger maar bij ons aan tafel gezeten dan had je meer van " tegen je verlies" geweten!…

De knotwilg treurt zacht om het verlies van z'n maats ook hij is eenzaam…

Door pijnlijk gemis kleeft de angst van jouw verlies schreeuw ik om tranen.…

Verlies toch de hoop, ze komt niet terug het is voorbij. Accepteer het en laat het gaan. Ze komt niet terug, ze is weg, ze is weg van jou. Verlies het, ban het uit, wis het, geef het op. Ze komt niet terug, ze komt niet terug, laat varen de hoop. Maar ik kan het niet.…

De geest is meeslepend in zijn kwetsbare naaktheid, behoeder van een onderhuids en schuw geheim, dat zich in tijden van ontroering – even - haar grootse intimiteit blootgeeft. Maar in sprakeloze wanhoop, als het licht van de duisternis herpakt in de seizoenen om een herwaardering strijdt, naar hogere ruimten stijgt waar het – evenzo…

het ongrijpbare omvat mij zijn ogen prikken mijn gezicht bevend in de nacht verlies ik aan gewicht…