1932 resultaten.
Rio, winst en verlies
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 112 Al heel jong, ingegeven tijdens spel
win je niet, dan verlies je wel
bittere pillen die wonderwel:
Nog niet bij iedereen geslikt zijn
want: het moet alleen goud zijn
wat blinkt!
Had vroeger maar bij ons aan tafel gezeten
dan had je meer van " tegen je verlies" geweten!…
Eenzaamheid
hartenkreet
2.3 met 3 stemmen 613 De knotwilg treurt zacht
om het verlies van z'n maats
ook hij is eenzaam…
Erkennen (Senryu)
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 108 Door pijnlijk gemis
kleeft de angst van jouw verlies
schreeuw ik om tranen.…
Hoop
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 1.645 Verlies toch de hoop, ze komt niet terug
het is voorbij.
Accepteer het en laat het gaan.
Ze komt niet terug, ze is weg, ze is weg van jou.
Verlies het, ban het uit, wis het, geef het op.
Ze komt niet terug, ze komt niet terug,
laat varen de hoop.
Maar ik kan het niet.…
De zaden van de zilverberk
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 82 Een woud van twijfel rijgt
zich aaneen in zwijgen, onder
de kalende kruin niets verteerd
waarin het bladgoed zich herkent,
het doorbloedt als levend bewijs
het weefsel van de nerven.
slechts met de gedachten
waarin ik verdwaal, op het
einde te trots voor een beklag,
onmogelijk de serene grond
onder de wortels te verruilen
van een…
OUDERS HOREN HUN KIND NIET TE VERLIEZEN
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 850 Ouders horen hun kind niet te verliezen
maar daar trekt het leven zich niets van aan
laat staan de dood, die koude dood
want een warme dood bestaat niet
alles rondom dood is als een kille premiere
zonder generale, zonder repetities
je wordt direct voor de leeuwen gegooid
je wordt in het diepe, diepste gegooid
zie maar terug te stuiteren naar…
slecht geweten
netgedicht
2.8 met 25 stemmen 1.446 het ongrijpbare omvat mij
zijn ogen prikken mijn gezicht
bevend in de nacht
verlies ik aan gewicht…
verdriet
hartenkreet
2.3 met 7 stemmen 1.273 het laaiende vuur
gevoed door jouw verlies
is zelfs niet meer te doven
met al onze tranen…
Winst en verlies
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 201 Met winst omgaan
Kan ik niet -
Ik ben er te
Bescheiden voor
Met verlies omgaan
Kan ik niet -
Daar ben ik
Te bozig voor
Met het leven
Omgaan kan ik niet -
Ik ben er te
Angstig voor…
Bijzaken en schaduwzijden
netgedicht
3.8 met 5 stemmen 126 met al mijn gebreken,
Verlies mezelf in bijzaken en schaduwzijden,
Te vaak al ben ik van mijn pad afgeweken…
gluren
netgedicht
3.8 met 12 stemmen 779 hoe sterk ik ook wil lijken
mijn zwakte wint de strijd
en door naar jou kijken
verlies ik zelfs de tijd…
Zonder jou
netgedicht
3.9 met 7 stemmen 1.042 Zonder
de tijd te vragen
dwaal ik met oude vragen
en ben jij
de herinnering die ik
volg
en nooit
meer verlies…
Bedwelmd door jou
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 293 Ik hoor je
maar ik zie je niet
Ik zie je
maar ik hoor je niet
ik voel je
maar ik zie je niet
bedwelmd door je zachte lijf
verlies ik me ...…
verlies zonder pijn
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 285 er is geen fijner verlies
dan jezelf te verliezen
in de ogen van een geliefde
en daarbij de tijd
volledig kwijt te zijn…
Later?
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 262 Ik heb je gezien
Het voelde soms goed
Verlies alleen langzaam mijn moed
Later misschien?…
niets zeggen
netgedicht
3.8 met 26 stemmen 1.559 weerkaatsen
dan verlies ik
als mijn handen
niet meer strelen
en mijn kussen
niet meer helen
dan verkies ik
mijn zinnen te verzetten
mijn handen te beletten
mijn woorden op te schrijven
niet langer hier te blijven…
spa
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 443 hij zat in een splagiaat
hij kon slechts voort
op straffe van
scheuring der delen
of
verlies van identiteit
of ook wel
beide…
Mat gezet
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 93 Ik ben in een script geboren
regie heb ik niet nodig,
ik speel een soevereine held
in elk verhaal, rolverdeling
lijkt overbodig, isolement
van de verbeelding deel ik
met elk primitief hart.
De wieg stond op een
onbewoond eiland van
verlaten kunst, cursief
omringd door de golven
van het alfabet, in de
getijden van geluk herrees…
Levend marmer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 178 Ach, de dood is maar een korte
leemte in de levensloop van de
levende taal, als de geest haar
duivelse masker vallen laat.
De Poëzie de winst opeist, haar
Muze het laatste woord verbindt
in stervenszeeën van beroering,
lijst dit als een tijdloze weg in
het geweten en de richting wijst.
Vanuit die cultuur, de abstractie en
objectiviteit…
Klokhuis
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 148 Er was nog niet geploegd
er was nog niet gezaaid,
het brein van de aarde was
nog niet geboren en ging de
zon onwetend onder in de
seizoenen van het eerste jaar.
Het wordt weer zomer,
z’n volle wagen is op pad
met de korenschoven naar
de molenstenen van de tijd,
zijn krakende karrenwiel
strijkt de plooien van de
laatste morgenstond…
Gerecycled ?
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 247 Vandaag zag ik mijn
jeugd terug en aan de
achterkant van een
grand defilé in een
onderbelichte zetting
van vensters zonder ruiten
liepen vreemde vogels
zonder snavels mee.
Ik bekeek mijzelf
als een stapel oude
kranten, waarop ik
als redacteur zijn
stem en z’n zegen
rust, de tijd verslaat
op het hete aanbeeld
van de waan,…
Gesponnen geluk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 114 Spinrag vangt de stemmen,
uit de verste nissen van
de kamers, opgerakeld
door mijn adem, hoewel
ik al vertrokken was blijft
er een vage afdruk achter
op een leeg en naakt matras.
Die dag hoeven ze mij niet
te zoeken, op de beslagen
ruiten projecteert het
verleden zich in wasem,
een stille omgang langs
vergeten gebeurtenissen.…
Gecultiveerde parels
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 176 Op de blanke toppen van de
duinenrij maakte ze haar
uitzicht en boezem vrij,
de adem van de horizon
borstelt het golvende helm
en bindt het gebronsde haar,
gebleekt door het zout van
eerdere jaren, waaruit haar
meeuwen waren opgestegen.
Zij dingen naar de hand in een
volgende vallei en naar de verste
uithoeken van de zee, zich…
Voordat ik je weer ontmoet
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 573 De duisternis gaf mij een hand,
je zonden zal ik strelen, in het
grauwe boetekleed van verlangen
gaf je mij een laatste nacht, liet
je slagen beuken op het holle vat
van gegiste beloften, die snel waren
vermorst, ik zal met een sleutel van
de tijd de opening herwinnen voor de
toekomst verborgen in je moederborst.
Vergeefs heb ik de maan…
Wanorde ?
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 120 De twijfelaar zegt, dat ik een
ander fust aan moet slaan met
flexibele duigen, wankelmoedige
ruggengraat door de tijd geringd.
Eikenhout doordrenkt door loog en
listig bier, schaars verlicht door een
spongat waaruit alleen de duivel zich
bezondigd aan het tappen van het zielennat.
Waarop geen voordeel van de twijfel
rust en alleen…
Met de Noorderzon ?
netgedicht
4.5 met 4 stemmen 603 Ik streelde je wakker in een
morgendicht, onderzoek wat
je eerder hebt geloofd en
vervloek de gisting tussen de
engel en de sater, waarin je
z’n minnaar werd in donker licht,
ik verdoof de duivel met een
gelijke waan die rondwaart door
de botte hoornen op het hoofd.
Ik wil niet strijden met
een verwachting, die
de geest verwart…
Appel voor de dorst ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 153 In een ontmoeting met de waarheid,
start een begin of slotakkoord, daar
ontstaat geen verlies alleen gewin,
dwars door alle meningen waarmee
de geboorte grond werd geplaveid.…
Cursief ?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 145 Decennia lang al mijn
verwondering, ik las het
in jouw spiegelschrift,
onomwonden, gestreeld
door onvolkomenheid,
verbaasd over zoveel
wederkerigheid, gegrift
in een lichtschijn van het
schoonste vuur met de
liefdesmantel gedeeld.
Het sterven herkent
zich in de kleine dood
van afscheid, elk moment
van minnekozen verlegt
de schaduw…
Fleurige parasols
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 346 Kinderen uit het paradijs
planten hun kleurige parasols
in schaduwen van de regenbogen,
op het schoolplein van de dorpen
wordt de eindigheid door dans gewist,
gedenktekens van wanhoop en extase,
schittering in de ogen lekt door
scheuren van de dageraad.
Onder een gewelfde paraplu boren
duizend stemmen stille gaatjes
in de moezon…
Wederkerig lied ?
netgedicht
4.2 met 6 stemmen 108 Door de boog van de schepping
aan te spannen sluist het beeld van
gisteren door het innerlijke oog.
Raak z’n pijl de roos van het licht
waar de schaduw van de tijd de
rug recht in zijn afgesloten kooi.
We zijn een theater van geluid,
souffleurs van een glorierijk verleden
meningen en stemmingen van het heden.
Publiek, de dichters op…