1932 resultaten.
Dichterlijke dingen ?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 94 Spelend onder een stolp
van glas wat geen glas meer is,
de substantie beperkt en
versterkt het in en uitzicht
van plakjes geschaafde tijd..
Op de wand projectie van
een gezicht weerkaatst in een
pupil, teruggebracht in de oogkas
en het licht voeden zal, daarvoor
moet de onderste steen bloeden
voor een diamantmand die met
de hand gedolven…
Suikerspin ?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 260 Geluk is een meervoudig equivalent
enerzijds gewogen in een
gesponnen web en door een suikerspin
verleid, raakt ik een schuwe droom
niet kwijt waarin ik in haar zoete
wederkerigheid werd gekend.
Anderzijds als het handvat breekt
en het genot in de werkelijkheid
verbleekt, wat kan ik verwachten
in de sluwe ironie van spot
door de schaduw…
Zuurstofrijk ?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 225 Geschuimde regels
op een gedachtezee
in oceanen van
onvoorspelbaarheid
waarin ik tijdloos onderga.
drenkeling naakt zonder
vinnen en schubben,
filter de woorden met
de kieuwen, om het
zuurstofrijke vocabulaire
uitzicht te vernieuwen.
elders, een landschap al
weet ik niet waar dat ligt
als ik het rijmen kan met
de mond en ogen dicht…
Open en onvoltooid ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 135 Wie nog tranen over heeft zal
zich daar tegen moet weren, of
opgaan in een bodemloze wereldzee,
waarop zwarte zwanen leren zich
spiegelen met de sterren mee.
Als beleven kijken is, te wijken
voor alles in het nietig menselijk
stof, geen pakkende gelijkenis en
worden ideeën snel geschiedenis,
verleer mezelf niet te overschatten.
Verwen…
Ondeelbaar ?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 186 Het lijkt allemaal zo vreemd,
ideeën en wetten vervreemd van
naam, anoniem ongrijpbaar, wie
zal weten hoe de ziel er morgen
voorstaat, zijn licht gespeend
van sterren die opstijgen als het
avondrood zijn vleugels openslaat.
Uit het gezicht van uitdrukkingloze goden
die stilletjes verdwijnen in een overdaad
van overmacht en overgaat…
Zwerver?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 88 Hij zwerft eenzelvig op de werf
kerft diepe krassen met zijn stem
het scherpst van elke vlucht en trede
breng de huivering in mijn lichaam
het zijn de onbekenden op het erf,
een zwarte kraai die schipbreuk leed.
Mij met beide vlerken beet, in
eigen ziel zijn thuisland meed,
toen ik zijn gouden kooi open deed,
het is de vogel vrij van naam…
Levende lavendel
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 209 De geur van een hibiscus
duurt een dag, ster
in een hartstochtelijk uur
van tegenspraak
tussen landschap en hemel, een
vrouw belichaamt water en vuur
dat ze in zich draagt,
brandstof van herboren
lavendel.
Wat zij niet weet,
zuurstof als kleur is echt, wat zich
in de eerste aanschijn aan levende
wezens hecht, een speelse kracht…
Cultureel tapijt ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 167 In het venster verschijnt een gezicht
vorm die nog verder die te gaan
in een cultuur van woorden, geërfd
uit het domein die ik nooit kende.
Taal, geslepen op de kansels van dromen
gekneed op bedden in genot van eenzaam licht,
gebruikt als herkenning van leven en dood,
wapens in strijd tegen toeval, list van het lot.
Alles zien is niets…
Als ik morgen....
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 575 Wanneer ik morgen je moet verlaten
mijn zoon, word ik weer dat kind,
die allerkleinste jongen die je in je
armen neemt, vervreemdt me niet van
de vurigste wens je om mij in jou te
rijpen als ware een waarachtig mens.
Ontkleedt me van angsten als stoffelijk
wezen en leg mij in het glazen ledikant,
waarin ook jij geboren werd, vertel me…
Druiven aan de horizon
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 90 Ik kan nog steeds niet zwemmen,
eb en vloed vloeien mij te vluchtig,
ik vermijd te staren naar de navel
van de onvoltooide tijden, waaruit
mensen hun kansen breiden uit het
avondlicht, verlichte schaduwen getooid met
penselen, vragen geschetst in aquarellen
op het canvas van een rode horizon.
Waarin werd mijn dolende wijsheid
werd…
Gespiegeld ?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 121 Mijn dagelijks sterven
herkent zich in de strijd
met de kleine dood van
afscheid na een moment
van minnepozen, richtpunt
op een schaduwblos in
spiegelschrift van de tijd.
Gedoopt in trots en twijfel
maakt het subjectief om het
pad alleen te gaan over
de naakte pagina’s van
een laatste hoofdstuk en
dunt mijn taal langzaam uit…
Een kier in de nacht.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 147 Hoog boven het landschap
vermengen zich water en vuur
op een wolkenterras, daarin
schuilen woordkeuzes onhandig
uitgestoven in de ochtendwind.
vormen strekken zich aan de hemelrand
in zachte en subtiele wezens
vermomd in onszelf zoekende
naar een kier in de nacht.
om zelfstandig de juiste zin te vinden
die alles vastlegt in een keer,…
Windrijm
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 125 Zelf sta ik op de rand van een innerlijke beschaving
verklaart zich het onwrikbare van deze telg, hierin
zijn de melancholieke glitters niet weg te denken
verstrooiing heeft zich in formules vastgelegd.
Het zwijgt, maakt stil, de duisternis wordt diffuse en is mij kwijt
ik zie de schaduw die met zijn ego vecht, ik leg de huid
af maar ik ben…
Naakt en schuldloos ?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 167 In een late schemering, in een voorwereldlijke
vorm, waar de dag en nacht elkaar omhelzen
vieren zij hun daad naakt en schuldloos in een
innerlijke omstrengeling van vele herinneringen.
Niemand beloofde hen de appel uit de boom
van kennis, geen angst en geen macht maar wel
het wegtikken in de schors van een vruchtbaar hart
die aan elkaar…
Geur van illusies?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 118 Verliefdheid weggetold
op het einde van de ginder
in moddersporen weggerold
in het wikken en wegen, onder het
krakende karrenwiel van dromen
dient veel worden weggegooid.
Gedachten als voorbeeld dat geluk
mild en duurzaam is en zichzelf moet
verdienen maar wegvloeit in de wind
van een klimaat wat omslaat en na
een plotselinge blikseminslag…
Taalgrens ?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 127 Een woord wat niet
bevriest, stuwend dan
het bloed, zoek ik
wie het vindt mag zich
warmen aan alle nog te
verbeelden pagina’s.
Wat ik lees is lopend vuur
verliefdheid zó heet, dat het
de dood ontdooit en waar
mensen gaan hun haat
verbleekt, tot er zinnen
vallen in een vrij decor van
herfstbladeren en gestorven zijn
in de nerf…
Theater van het hart.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 179 Het doek gaat op en neer in de
spiegels van het lijden zonder naam
acteur van onverrichte zaken
ontmaskerde held uit de coulissen
een ridder mondvol vrees en blaam.
Het hart is moedig, maar stervensgroot
beklemt door de wol geverfde kamers
twee ruimten, gegoochel met het meubilair
publiek verdwijnt in de plooien van het jacket
lief…
Verwondering
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 269 Het leven hier is lijkt stil, zo
stil als sneeuw kan zijn in het
herfstgoud van een eikenboom en
de wind onbekommerd toeluistert
in haar waarachtige domein.
Ongeletterd als de stilte wordt
de geur een refrein op papier
uitgedaagd tot het spreekt en zwijgt
als het daarom wordt gevraagd.
Doodstil als men het hoort,
het fluisteren van…
Onvervalst gevoel.
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 169 Mijn neus in oude manuscripten
ruikend aan de boekenlegger van
scenario’s door anderen geschreven,
levend maar nooit hebben bestaan.
Kleuren van een onvervalst gevoel,
waarin de inkt van realiteit niet is
opgedroogd, overstemd door de
aromatische geuren van de dramatiek.
Verdriet zoals het werd gedoogd
en steeds wordt geproefd, dat…
Vastgeroest idioom ?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 63 Het einde, mijn geplande dood,
vermaan mij als je tot mij spreekt,
ik stond aan je deur te luisteren, wat
voor boodschap je brengen zou.
Berooft de zinnen van elk schaduwwoord
dat mij opbeurt en weer breekt en de onrust
predikt in mijn overladen hoofd, in antwoord
op de vragen waarop ik geen vat kan krijgen.
Als een zwaan, die schuchter…
Voorstelbaarheid ?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 36 Steeds onduidelijker richtingen sloegen wij in waar
we ons verderaf van de sterfelijkheid waanden, een
koele nacht zonder bitterheid niettemin door de
ontoegankelijkste wouden verblind en verzilverd in een
onsterfelijke maan waarin we het doel beraamden.
Angst was er niet, hevig die uitzichtloze dadendrang,
de dieren en merkwaardige planten…
Tot dusver,
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 87 In het vruchtvlees van het vergeten
huist de pit van de herinnering, de
harde kern die ik nu eenmaal ook ben
in het lot, deinst terug en schikt zich
als dode steenvrucht in de goede aarde.
ik zoek naar sporen in de oorsprong
van verklaring voor de feiten, maar
oorzaak en gevolg zijn allang vervlogen
en hangen als donkere wolken boven waar…
De boog van de schepper
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 102 Door de boog van de schepping
aan te spannen sluist het beeld van
gisteren door het innerlijke oog.
Raakt z’n pijl de roos van het licht
waar de schaduw van de tijd de
rug recht in zijn afgesloten kooi.
We zijn een theater van het geluid,
souffleurs van een glorierijk verleden
meningen en stemmingen uit het heden.
Publiek, de dichters…
Allen die mij voorgingen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 92 Het was soms onbedoeld
of ik van voren leefde
of juist achterom zittend
in een lege kamer op een
stoel aan het raam dat
uitkijkt over een wereld
die zich niet grijpen laat.
Waarin het heden wordt gewist,
en het verleden verzonken ligt
als marskramer die zijn waren
reeds lang had verkocht boven een
wolkendek dat naar verdieping leidt…
Er was aarde om ons heen.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 120 We dwaalden eenzaam met z’n tweeën
alhoewel we reeds vertrokken waren
toch raakten we elkaars harten aan,
met doel onze geur in een moment van de
toekomst te polijsten, ontdaan van willekeur.
Het korstig grind ontlokte zinnen uit elke tred,
uit iedere kiezel ontsteeg een fragment van een
geprojecteerd beeld op het geparelde doek
van de…
Tanend licht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 120 De kettingwind rukt
aan zijn muze waarin de toon
verandert,
lief en leed verankert
in een voortschrijdend verhaal,
verslaat de eenzaamheid
tot aan de grenzen
van de moraal of een ander
woord gebruikt als het
hemeldak zich sluit in een
tijdloze melodie, een
kameleon
van geluid, zijn zwijgzame
boreling waarin ik meer te biechten…
Fluwelen toekomst?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 492 Te vroeg donker op een
avond van stromend water,
wij voeren vooruit op een
naderende bui die de
emotie heeft verwoord in een
landschap van het ongewisse.
mistige verten, verstomde
beelden verstrengeld,
lui te onderscheiden
in twee gedachten,
schaduwen van ons
maar verder tot elkaar
de maskerade van de maan
in kuisheid vermomd…
Eigen grondgebied?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 112 In warme ideeën ben ik aangespoeld
door naamloze nachten ben ik ontworpen
twee bekenden die mij hebben laten
modelleren in een herfstoven waarin
ik vurig ben geworpen. En blind gemaakt
voor al het latere schaduwwerk.
het middelpunt, de injectie met het zaad van
de astronomische wet van melancholie, zij drijft
de spot in de mantel van het…
Onvoltooid?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 82 Avonden vallen weer in het slot
ernstig novemberlicht waaruit de
rimpels tuimelen, versobert in het
raamwerk van het laatste gebod en
lijken hierdoor nog wijzer dan wij al zijn.
er daalt een stilte op mij neer vanuit de
oorsprong van de perfectie, zijn blindheid
leert mij wat ik had kunnen, zijn waarde tikt
weg in een wegvloeiend genot…
Drinkbaar ?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 96 Er weerklinkt geen samenklank,
eentonig raast de wind van alle kanten
drukt op de resten van de beschaving, het
slechten van de ruïne is het enige dat telt.
De wind heeft alle tijd, zijn onderste steen
wordt over de wereld heen gedragen, houdt
zich op de vlakte door ervaring platgeslagen,
maakt hem meester en overwoekert hem.
Wachtend…