Alle inzendingen over Verlies

Er weerklinkt geen samenklank, eentonig raast de wind van alle kanten drukt op de resten van de beschaving, het slechten van de ruïne is het enige dat telt. De wind heeft alle tijd, zijn onderste steen wordt over de wereld heen gedragen, houdt zich op de vlakte door ervaring platgeslagen, maakt hem meester en overwoekert hem. Wachtend…

Ik bezing de stemmen maar kan niet zingen, ik schrijf de oerschreeuw die mij de mond snoert, het bestijgt mijn keel,ik beadem de schorre teksten die van binnen weer naar buiten zijn gekeerd. Onderga de aderlating die de stilte reanimeert, gewit in de kleuren van zwartgalligheid, gestold in de ongewelde tranen van weerbarstigheid…

De finish, mijn voorgeschreven dood verman je als je tot mij spreekt ik stond te luisteren aan je deur, welke boodschap je zou brengen, beroofd van zingeving in elk schaduwwoord dat opbeurt en met het heden breekt en rust kleurt in het overvolle hoofd. gelijk een zwarte zwaan, die schuchter zijn veren strijkt, zich dompelt in het koele meer…

Zij die voor mij de top bereikt had keek kalm achterom naar de mens die uit zichzelf getreden was en in beweging kwam en nog altijd verzette haar stap geen woord. Uit haar ging iets vandaan een geluidloos dwarrelende wind, vacuüm van een berustend verleden in het licht dat kort de werkelijkheid bewaart. Ik kan verdragen dat je hier niet…

Schrijf de winter af maar stil je weet maar nooit, voorspel de maanden in…

Hier huist een uniek ontwerp, lijdend van een lang bezinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef onvoltooid Nog voor haar stem zich verder kon verheffen,werd zij door overmacht gekooid, verwoei haar kracht in een verfrissende wind die zijzelf had gesticht in een welving van een aards gazon, die ik in elk voorjaar beween, een…

Alle revoltes van de wereld wissen de smart van moeders niet, alle vooruitgang verhindert niet dat ik dictators haat, ook die in mijzelf, ongewenste waarheden doen mij de nacht verbleken ik ben het dier dat nog nooit een moord heeft begaan, soms toch in gedachten stond die stap vooraan, dan hecht bloed aan beide handen tot ik het…

Steeds als je mij met je ogen raakt wordt ik als kristal en doorzichtig transparant, waarin een regen van licht in mijn bloedbanen dromen, uit te monden in de delta van mijn amazone, in de rijke zuurstof van het regenwoud, slingert ze voorzichtig door de peilloze palm van mijn hand, kijk het water ademen waarvan we zijn gemaakt,…

Wie een ander mens heeft overwonnen, is een winnaar. Wie met hart en ziel gestreden heeft, en moedig heeft verloren, is een kampioen.…

ik verlies mezelf in de langzame tred van degene naar wie ik zo verlangen kan in de stille nacht van duisternis hoop ik dat jij mij even toch opzoeken komt wij houden veel en lang al van elkaar in de draaikolk van het leven samen ik wil weten waar jij nu verborgen bent om weer ons pad samen te bereizen met jouw gezelschap in mijn gedachten…

ze stopte het verdriet dat onmeetbaar was niet in een doosje het kon daar niet ademen versteend zou het stikken van ellende verdriet moest leven hij kooide het leed als het dier dat hij temmen moest het gromde sprong tegen de tralies op razend vond het geen weg naar buiten verdriet moest dood…

Niet beogend nog te winnen wat bij voorbaat al verloren gaat houd ik mijn emoties binnen en wil 'k mij zelfs niet bezinnen op wat mij wacht en weer verlaat. Zo hoop ik elke dag te klaren vrij van avondgrijs en -grauw en dat de nacht mij weer zal sparen voor zinloos in het donker staren tot een nieuwe ochtenddauw. Toch blijkt de tijd mij…

Stilaan bevangt mij d'ironie alsof ik, door de schijn bedrogen en slechts door geest en woord bewogen, alom ontbinding om me zie; in elk bestaan ligt opgesloten het oude leven af te stoten zonder enig compromis. Te vaak zag ik door zelfzucht de grootste liefde afgebroken en elke gedachte, onbesproken, sterven als een ongeboren vrucht;…

alles terug wat je zei Ik ben zo bang zo bang als ik verander zie je me dan niet meer als ik verander ben je er dan niet meer trek je alles terug wie je was Ik ben zo bang zo bang als ik je woorden niet goed interpreteer als ik je wonden niet goed interpreteer haal je alles terug wat ik voel Ik ben zo bang zo bang dat ik je verlies…

zij streelt met haar vinger op de huid van je borst dat je thuis bent, hier speelt de muziek voor jou vind jij waar je naar op zoek bent en eenmaal gevonden, opnieuw veilig kan verliezen, wrijft ze op haar harde buik…

Versuft, verstomd, versteend Sinds jouw verlies Kan niemand mij zeggen wie ik ben? Zonder jou Weet ik het niet.…

roerloos zij lijkt bevroren ademt in blaast zacht uit doelloos als nooit tevoren heeft het min of meer verbruid spoorloos haar vertrouwen vraagt zich af in zwijgen gehuld stuurloos in haar rouwen voelt een straf maar kent geen schuld zielloos is de vrucht die zij meedraagt in haar schoot weerloos als zij vlucht en…

niet voorbij Nog steeds verwerk ik de pijn Die is gebleven toen jij verdween Jij bent mijn grootste verlies ooit Daar kom ik nooit helemaal over heen In de puurste vorm van houden van Hou ik van jou...…

ben mijzelf verloren Op een doordeweekse dag Ik had me nog geschoren En ik droeg ook zelfs een lach Ik had mijn leren jas aan En alles op een rijtje Ik zou een blokje om gaan Of even naar mijn meidje Maar ergens halverwege Is het het toch misgegaan Van moeheid neergezegen Ben ik niet meer opgestaan Wie ziet in mij nog waarde Het verlies…

bleek als de maan op ijsgebloemde daken is de weerspiegeling van jouw gezicht in haar zonnebril je staat naast mij -hoe lang nog- mijn bevroren lach kan jou niet ontdooien bereikt je niet omdat je kijkt naar haar -en smelt-…

Waarom? Dat komt steeds weer in me op Waarom jij? Je verdient het niet! Je had nog een heel leven voor je Waarom? Door 1 fout Een grote fout Deed ze het erom? Waarom! Door die fout Ben jij er niet meer Ik heb het zo vaak Ik kijk naar buiten Luister muziek En dan Ben jij daar Ineens in mijn gedachten Ik weet het zeker Je bent…

Aan de zee ligt een horizon die ik aanvaard en devoot in bittere uren verbeeld bid als doel van mijn streven. Te sterven in wat was wat was als geweest en nooit meer gewordt is alleen aan de overgave is alleen aan een licht dat dooft in dronkenschap. Aan land spoelt geen ding dat verder draagt dan de golf van nu: een morsdode kwal…

Een ijspegel Heeft mijn hart doorboord Mijn ziel op non-actief gezet Verscheurd door pijn Bezie ik de grauwe wereld Kleurloos en troebel De kille stilte schreeuwt De leegte vult mijn wezen Met lege blik staar ik naar buiten En schrijf je naam op het beslagen raam…

Toen we jou gedachten jij ons koningskind, verdronken in de rivier der stilte, restten ons enkel bittere tranen en een droom vol nachtbloemen Want je sliep al zolang En de roep van het leven kon je niet meer wekken Helaas Je rustte eindeloos mooi met gesloten ogen En in onze herinnering klonk je lied zo kristalhelder zo bronnenklaar…

Als alles verloren is, alles voorbij alles waar je voor vocht, doelloos gebleken, je er bij ligt, alsof het leven uit je is geknepen, hebben wij het gevoel de verliezer te zijn. Alles is verloren, alles is voorbij, alles lijkt doelloos gebleken want het gevecht is gewonnen door de ander. Het eerste eerlijke gevecht moet…

Wil niets laten merken Geef me liever niet zo bloot Moet dit alleen verwerken Toch het gevoel blijft maar komen Houdt maar vast en laat niet los Het blijft maar in mijn achterhoofd zoemen Met als gevolg, leegte en een complete chaos Eens achterhaal ik de waarheid Waarom het moest gebeuren Dan pas neem ik van jou afscheid En kan ik het verlies…

en als ik jou nu ook vergeet zo stilaan niet meer weet hoe je ogen lachen konden en jij zo stuk na stuk verglijdt in vergetelheid waar zal ik je dan vinden als zelfs je geur verdwijnt uit die oude trui zoals je foto steeds wat bleker wordt zo verlies ik jou…

je schouders dragen een winterdeken daaronder drijft een gekruisigd lijf onweerstaanbare tranen uit om pijnen los te weken mijn handen schieten te kort zo ook zijn mijn ogen dichtgeslagen immers, ik ben het zelf die het hellevuur heeft aangedragen + soms ben ik hongerig en blind als mijn leegte een reeds…

zo verloren de weg kwijt als ik toen nog was zo wil ik hier blijven hoe vreemd ik ook deed die liefde mij blind maakte zo heb ik nog steeds alles aan jou zo lief waarom, vraag jij je net als ik af kunnen we niet stoppen met denken in onze slapeloze nachten niet blussen het vuur dat het daglicht verstoort en iedere dag weer vloeien…

Ik hoorde het gisteren pas van je Jan, mijn maatje uit de klas van weleer zo’n vijftig jaar gelee We vochten en visten, altijd waren we wel aan’t ravotten, stelletje zotten, wij met z’n twee en toch, keer op keer ontmoetten we elkaar weer op de meest onverwachte plekken Jij was altijd de dikke, ik bleef gewoon de dunne Soms zagen…