Vastgeroest idioom ?

Het einde, mijn geplande dood,
vermaan mij als je tot mij spreekt,
ik stond aan je deur te luisteren, wat
voor boodschap je brengen zou.

Berooft de zinnen van elk schaduwwoord
dat mij opbeurt en weer breekt en de onrust
predikt in mijn overladen hoofd, in antwoord
op de vragen waarop ik geen vat kan krijgen.

Als een zwaan, die schuchter zijn veren
strijkt en zich dompelt in het koele meer
om de lange slaap te vinden in een donzen
bed, gebonden aan het strikte zekerheden.

In de golfslag van de tijd, schuddend aan mijn
levensboom, waarvan de vruchten niet willen
rijpen. En in het stof van verwaaide verzen
is het moeilijk keren in een vastgeroest idioom.

Het einde dient vooral te blijven waar het
is, eens zal ik zal hem toch wel ontmoeten.

... Uit de bundel: Er is geen verlies van tijd. ...

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 23 oktober 2013

pebmartenskpnmail.nl

Eens zal ik hem toch

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 3 stemmen 63