Netgedichten

netgedicht (nr. 49.604):

Gekleurde wangen

Met haar gekleurde wangen
slentert zij langs afgevallen bladeren
Kastanjebruine ogen kijken mij vol vertrouwen aan
Door lege takken ziet zij grijze luchten
’t weerhoudt haar niet om de zon te voelen

Doorlopend wikkend en wegend
maar zelf vederlicht bewandelt zij haar levenspad om
onbaatzuchtig haar medemens de schouder toe te wenden
Haar ranke handen pakken levenstaken verantwoord en met pure
hartstocht aan

Elke vezel in haar lijf ziet en voelt de kleine wonderen in dit universum
Wanten slaan tegen elkaar aan om koers te maken om de dagelijkse tocht weer te aanvaarden
Dankbaar voor haar reis langs gecompliceerde opdrachten en antwoorden van eenvoud weerhoudt regen en kou haar niet om voetstappen achter te laten in de winterheide waar zij mijmerend haar sjaal naar achteren slaat