inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 49.661):

De boog van de schepper

Door de boog van de schepping
aan te spannen sluist het beeld van
gisteren door het innerlijke oog.

Raakt z’n pijl de roos van het licht
waar de schaduw van de tijd de
rug recht in zijn afgesloten kooi.

We zijn een theater van het geluid,
souffleurs van een glorierijk verleden
meningen en stemmingen uit het heden.

Publiek, de dichters op de eerste rij van
blinde stoelen, mijn plaats is achteraan
onder het oog van het gebrandmerkte raam.

Waardoor de maan van zieners schijnt
voor de dichtregels die ons raken, al dan
niet op rijm, voor alles wat we denken te zijn.

Sculptuur van onszelf, onderhuids gestoken
illustratie van realiteit of schijn verwijzend
naar de zon met zijn gebroken ogen, een
wederkerig refrein, mooier wordt het niet.

... Uit de bundel: Er is geen verlies van tijd. ...


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 28 oktober 2013


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 102

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
30 oktober 2013
Zo spelen wij , in onze eigen kooi, het spel van beheersing, maar zijn we onderdeel van toen en nu, van onze creaties, die van onze voorvaderen en van de speling van de natuur en het lot. Mooi gedicht.
Naam:
kerima ellouise
Datum:
30 oktober 2013
mooier als dit gedicht kan het haast niet worden...het is wat 'ons' raakt...niet alleen deze prachtige strofes...maar ook het wederkerige...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)