Netgedichten

netgedicht (nr. 48.623):

Wederkerig lied ?

Door de boog van de schepping
aan te spannen sluist het beeld van
gisteren door het innerlijke oog.

Raak z’n pijl de roos van het licht
waar de schaduw van de tijd de
rug recht in zijn afgesloten kooi.

We zijn een theater van geluid,
souffleurs van een glorierijk verleden
meningen en stemmingen van het heden.

Publiek, de dichters op de eerste rij van
blinde stoelen, mijn plaats is achteraan
onder het gebrandmerkte raam.

Waardoor de maan van zieners schijnt
voor de dichtregels die we maken, al dan
niet op rijm, voor wie we denken te zijn.

Sculptuur van onszelf, onderhuids gestoken
naar realiteit of schijn verwijzend naar de
zon met gebroken ogen, een wederkerig
lied want iets anders is het niet.

... Uit de bundel: Er bestaat geen verlies van tijd. ...

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 12 juli 2013

pebmartens