Alle inzendingen over Vlaams Belang

Aan de afgrond schiet een vlam uit ons op, gelikt -- door het totaalvuur.…

Hij reist van burcht naar kasteel muziek is beter dan het leeg gekrakeel het levenslied vertelt al heel lang ervaringen voor hun eigen belang soms overstemt geroezemoes zijn gezang men ziet niet het verborgen belang men is niet geïnteresseerd begrijpt niet dat men er van leert misschien is het tij te keren en kan men zich tegen…

de mens leeft in geleende tijd die terug moet naar de eeuwigheid zonder een spoor van enig belang achter te laten…

we zijn gevangen in wereld belangen leven in een tijd van virussen treurwilgen plassen tranen wat zou ons nog kunnen verbazen?…

Hoeveel aandeelhouders dansen op de punt van een naald? Gewichtloos web voor wie gelooft. Het schittert op een scherm. Uit de mobiel kwijlt een ijle Beethoven. Wat je zegt raast jaren rond de aarde, een pulserende stroom noodkreetjes. 'Lekker chatten met mevrouw Van der Geest in Australië!' Geen leugen zonder waarheid, zonder tijd geen…

Ik sta al lang niet meer vooraan, als er stoeten door de straten gaan. Ik moet luisteren naar bomen en niet naar mensen, die komen. Ze komen, de mensen, en gaan voorbij in gelederen van dwazen, maar de elite onder hen, voor mij, zijn zij, die in koperen buizen blazen. --------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1976.…

Barstensvol tijd dwingt het silhouet van deze bergen een enkele oogopslag. Want precies zo zagen holenmensen de Matterhorn hier als een reusachtig baken de hemel in wijzen. En precies ditzelfde landschap zal zich tonen wanneer mensheid als een dun maar koppig laagje overmoed van de eeuwigheid is afgeschraapt. Maar om door wie te worden bekeken…

krijgt samenhang ten langen leste in het zicht de overhand als goudgerande cumuli waar het late licht op brandt wordt het oude zeer vergeten van opgekropte vrijheidsdrift waaruit bitse schichten schoten toorn gericht gehoor bestookte geselend met woedevlagen plots gebraakte donderslagen klarend is de wolkenlucht vergeven van doorbroken…

Dichter, kunstkind, wat zul je nog dichten. In eeuwigheid, dat gesloten systeem, drijf je voorbij. Maar zoek je 's avonds het lek, is er niemand daarbuiten, kieuw noch bek. Enkel gordijnen waarachter de buren het nieuws of de nachtfilm bekijken. Je lyrisch betoog kan bewegen als een pont aan de steiger, je kapseist hooguit in het zich van een…

Op zo'n biljarttoernooi zonder gaten in de hoeken en niet meer dan drie kunst- stof olifantstandeballen manifesteert zich soms ineens een beestachtig ver achteroprakende olijf op dubbeldikke hakken Model gepommadeerde onderhoud zeven dochters in de aanbieding en twee zoons die dan wel boksen maar strikt op boterletterbasis ----------…

Het oninteressante is concreet als een hond. Vorstelijk als een rog, uniek als een kikker, Het oninteressante is sentimenteel als een vlo, Ruimhartig als een baviaan, zacht als een raaf. Laten we de dierenwereld verder vergeten... Het oninteressante is aandoenlijk als een tas, Abstract als een koekje, schoon als een bril. Het oninteressante…

het gelijk van vissen vingers het kwintet van de complicaties en braille het gelijk van de ogen op borsten het aanraken van de taille der vertedering het gelijk van honderd tegelijk zingende bossen het gelijk van het gelijken op een grote gek die door drinken denkt - in de rivieren drijft de hemel mee met de aarde en de werelddelen…

Het kwaad is er zo banaal dat de moeders het lichaam van hun levenloze kind wiegen met een glimlach zonder herinnering De mannen zien hun huis verwoest tot niets gereduceerd slechts rokende as enkel wat puin Ze gaan naar de vlakte met gebroken rug zoeken ze andere vernederingen andere koortsen een andere oorlog Zoek de bestuurder van…

als het aan de wind ligt gaan alle bomen eraan of om om en in het water gebeuren fantastische dingen de geluiden zijn angstaanjagend angstaanjagend is niet de bedoeling wij zijn van geen betekenis daar gaan wolken takken papieren papieren takken wolken het is om het even als het aan de wind ligt komt er geen eind aan dat is een…

Van mij zal men toch echt geen centen vangen Dat geld verdwijnt in de verkeerde zakken van schobbejakken in hun snelle pakken Dat heet zo mooi: verstrengelde belangen Dus stort maar niet op giro 555 want zoveel ribben heeft u niet in ’t lijf…

herfst haar takken met geweld door de scheuren naar binnen mompelt het gezin vertrokken met de last van onzekerheid op hun schouders hebben de top bereikt waar alle ellende is verzameld in een bouwput van hoop wrakke toespelingen kennen geen open kaart, de tijd in een spiraal die slechts de aarde verkent in een wenteling van financiële belangen…

Ik weet het vaders falen als de grote man die de buitenwereld kent bij wie je veilig bent, en blij wanneer hij trots op je is die je meeneemt en wegwijs maakt in zijn domein, en stap voor stap ga je zien dat het anders is In het begin telt dat niet maar ineens is het over Dan luister je niet meer naar je koosnaam, vecht je krassen…

Ja, meer nog hoort er het Vlaamse kind - Verlichting, vraag ik onverholen, Maakt die ons Vlaams verstand zo blind, Dat het bezwijkt voor Franse wind?…

er is geen brandweer voor de olympische vlam die tibet in brand zet…

Op de afsluitdijk drie elementen voorbij met vlam in de pijp…

Het ritme leeft op geïnspireerd door schaduw van eeuwige vlam.…

zo Vlaams bescheiden de Haiku meester strooit met dankuwellekkes…

eenzaam vals zijn hoofd: tijd zonder belang lijdzaam als pijn dooft: 't schreit onder 't behang…

Noten bij de zang hebben geen belang : hef de les aan met vioolgekrijs !…

Het is best vaag soms maar wel met volop kleuren de betekenis is vaak niet zo van belang maar wel het gevoel erbij…

Wat doe je met de zaken die je ziet Waarschuw je de betreffende personen? Bespaar je hen een ongekend verdriet Belet je ze hun karma op te schonen Wat doe je met de dingen die je weet Die onherroepelijk hen zullen schaden Hoe kosmisch is de wet voor een profeet Wat laat hij wel wat niet in zonlicht baden? Hoe heilig is de gave die hij kreeg…

o Vrije, vlaamse poësis, gij sprankel van de dichterziel die brandend uit de hemel viel, gij blomme en blinkend veldgewas, gij orgeltaal, gij wierooktas, gij... al dat ik niet zeggen en kan, men kent u niet in ‘t eigen land der vrije, vlaamse poësis!…

In 't Vlaamse Broekzele aan de Zenne wilde men Frankofonen verwennen. Mais les Fransquillons se trouvaient trop bons om 't Vlaams als voertaal te erkennen. http://www.hbvl.be/nieuws/binnenland/brusselse-ambtenaren-moeten-niet-langer-tweetalig-zijn.aspx…

vurig vlam je op, je daagt elke schilder uit, naakte pioenroos…

De vlam van een kaars vangt het laatste wolkje lucht dat je uitblies…