Alle inzendingen over Vol

waar de jas van het oude jaar ons van de schouders glijdt stookt het vuur van verlangen met vurigheid van hartstocht elke mens rond om ons heen waar de les van het oude jaar ons klein tot nederig maakt omhelst ver weg en dichtbij nieuwe hoop de verwachting in miljoenen verlichte huisjes waar in kou van het oude jaar toekomst ons belofte…

als dat zo is dan staat ons nog heel wat te wachten en anders...we laten ons niet door het gift van een vleermuis verkrachten wees sterk houdt vol alles eist zijn tol…

dus mijn lief hou vol en ga met mij mee laten we naar huis gaan gewoon samen naar huis…

Mijn schoondochter en zoon zijn not amused Sprak Beatrix. Hun meest intieme plekken En meest privégevoelige vertrekken Zijn gevoelsmatig in Privé verwoest Dit moet een represailleactie zijn Van het gezin De Roy Van Zuijdewijn…

De wereld, planeet in het universum vol van liefde en verlangen naar vrede... de wereld: ìs het reden genoeg om te stoppen met haat en oorlog? Is het nog op tijd om elke oorlogsvoering te beëindigen... tussen jou en mij?…

Aan pijn berust, zie ik geen licht, noch zon of regenboog. Bleke dagen dalen in mijn ziel. Een mooie droom die me bedroog. Nu, wil ik van 't leven scheiden, vertrekken uit dit droevig oord. Geen liefde, vriendschap kan me nog verleiden. 'k Heb teveel geleden, en geloofd.…

Zijn zoals ik ben, met jou in het rommeltje -- van onze liefde.…

Van de week kwam ik de dood weer tegen. Hij genoot van alle tranen die er vloeiden. Ik tikte hem aan: “Heb je dan nooit genoeg? Mijn man , mijn zoon, zovele vrienden. Je rukt ze uit mijn leven.” Hij hief zijn vinger dreigend: “En jou haal ik ook wel op, maar dat duurt nog even.”…

Stofjes in zonlicht, zo dansen onze zielen -- Zie jij het nu ook?…

' t Is waar wat Je daar zegt, Anne van der Meiden - Predikant en ook Communicatiegeleerde - Als ik jou hoor Zeggen dat geregeld Mensen bij een uitvaart- Plechtigheid het hoogste Woord voeren, met verreweg Het meeste misbaar aanwezig Zijn, terwijl zij toen Ze echt nodig waren Aan het ziekbed Van de overledene Schitterden…

Vol verwachting loop ik naar het pleintje, en zie het meisje met donkere krullen... ze is nog zo jong, echt nog een kleintje, en speelt heel vrolijk, met enkele jonge knullen... Ze glijdt van de glijbaan, en huppelt in het rond, wie kan zo'n kind weerstaan, 'tis echt een knuffelkont...…

daar waar niet weten geen kwestie is van vergeten maar een gebrek aan verbondenheid er is geen uitgewogen pakket dat als wijzer de maatschappelijke blauwdruk kan volgen of duidelijk zal uitlijnen wij leveren geen fijnheid van zinnen maar abstraheren alle emoties van het bestaan om ons heen zelfs ervaren wordt een gevoel vol…

Holland is tegenwoordig goed gevuld met heel veel goed gevuld uitziende mensen die zich toch graag wat slanker zouden wensen als 't lijf in hobbezakken moet gehuld. Dan worden pondjes mondjesmaat geduld -aan ieders draagvermogen komen grenzen- dus gaan ze hollen met hun dikke penzen en minder smullen, misschien slinkt de bult. Wat zou het…

beitelde schaafde en boorde het transparante blok met redelijk gemak naar de gewenste afmetingen af en toe even stilstaand voor de onverwachte kleuring van een uitbundige zon op deze opmerkelijk hete dag was het enkel de koelte die haar omgaf van totale overgaaf aan het beeld dat zij ooit in gedachten had koning winter in vol…

Ik kijk naar je handen En raak ze aan Die handen vertelen van ons bestaan Hoe ze streelde en troosten Werkten hard voor ons gezin Handen die nooit rusten Tegen beter weten in Je handen zijn nu oud en verweerd Vol rimpels en eelt Vertelen verhalen van liefde Van een leven geleefd Het zijn de mooiste handen Want het zijn die van jou…

Ik zie mezelf Alleen en schrijvend Voor me, een half beschreven vel Met in mijn glas nog een bodem bier Mensen om mij heen Zien zij mij wel? Of niet? Ze laten me met rust En ik krijg alle ruimte En kan rustig doen wat ik ermee wil Bieden, delen, nemen Verspreiden, of vergeven En de tijd staat even stil Binnen een jammerlijk besluit…

De bevalling had je goed gedaan alsof je nu weer uren door kon lopen met een lichte en verende tred gedachten volledig en vervuld opnieuw geboren met leven geven De hechtingen deden pijn op een plezierige manier Je wachtte op een levensteken met knusse, warme woorden deken, kachel, olifant…

met haar geest vol angsten en ogen vol met pijn kan zij niet goed begrijpen dat leven leeg kan zijn met haar huis vol woorden en speelgoed van hun kind kan zij niet goed bevatten dat hij haar niet bemint met haar hand vol tranen en in haar mond het zout kan zij niet goed verklaren waarom zij van hem houdt met haar hart vol twijfel…

het is niet een paard dat hij zo bewondert zij is zijn vriendin met een warme huid ogen die hem altijd volgen in een hoofd vol nieuwsgierigheid die ieder keer weer tegensputtert bij het sturen waardoor bochten langer duren zijn kameraad die rotsvast naast hem staat in hem gelooft ondanks zijn stoere taal natuurlijk verstaan…

Een bijstandsmoeder kun je mooi betalen Voor kinderopvang, iets wat prachtig klinkt Het zit bij vrouwen toch in hun instinct? Maar nee, ze moet eerst een diploma halen Ze wordt als slechte moeder neergezet Terwijl ze altijd op de kleintjes let…

geluid omdat bestaan zich op eigen ruis en vol muziek in leven uit het orkest speelt vitaliteit dat heerlijke impulsen en geuren kan geven als de wind maar even een lach mijn kant op blaast…

na een niet aflatende stroom op volle sterkte uitgesproken heftige emoties ik heb het laten gebeuren door haar niet aan te kijken of in te grijpen voelde mij niet aangesproken in dit verhaal het was als een vlieger die zichzelf bij windstil weer heeft opgelaten in vieren en stijgen naar grote hoogte wist te rijzen vol…

kleeft is het bij jou altijd feest natuurlijk is er de terugblik op wat is geweest in een nostalgische caleidoscoop maar door je lach die nog straalt met jeugdige vitaliteit vergeet ieder die tijd kijkt in bewondering naar de souplesse waarmee jij je door het leven beweegt verbazing over het unieke dat in jou nog steeds in vol…

de spiegel heeft mij lang meewarig aangekeken gaf meer dan regelmatig steken onder water ik lachte wat gelaten nog zonder oordeel wat niet is kan komen ik had zo mijn eigen dromen uit het vat vol tegenstrijdigheid van een doorlopen puberteit het leek een goed te lopen pad alleen de tijd verging terwijl anderen oogstten las ik uitgebreid…

gesmeten vernielzuchtig, compleet opengereten Slagregens slaan de oevers aan gort Hemelse toorn in volle kracht uitgestort Daken worden gelicht, bomen geveld door het voortrazend natuurgeweld Al wat leeft heeft naarstig dekking gezocht om te ontkomen aan zijn moordende tocht Na de storm, een grote ravage, alles vernield heb ik toch heel even, vol…

we draaien om elkaars assen zullen we springen van elkaars klippen zullen we vlinderen door elkaars werelden zullen we breken elkaars lansen zullen we magnetisch zijn in elkaars velden zullen we gokken op elkaars kansen zullen we lopen in elkaars schoenen zullen we lachen in elkaars harten zullen we beminnen in elkaars zoenen zullen we vol…

Misschien een keer vals Misschien een keer zonder klanken Misschien een keer uit de maat Misschien een keer om voor te bedanken Of een keer uit den boze Een keertje gekker dan gek Een keertje lekker uit je naad Of een keertje gewoon vol op je bek Met gezond verstand Of puur geimproviseerd Lekker aan de kant Of als een diva,…

Een haag vol ervan en akkers klaar om naar te luisteren zelfs een draaiend karrenwiel kraakt van poëzie…

De plek waar ik jou achter liet Daar kan ik nooit meer komen Onherkenbaar nu Ook geen gevoel Geen traan kan ik nog laten Vol weemoed In gedachten soms Zie ik mij met jou praten Wij kussen en wij vrijen weer Vol hartstocht op de grond Maar dan… De dag vol van verdriet De dag dat men jou vond Jij lag zo stil Een triest gezicht Jouw leven…

Wat is dat toch minimale eetlust En als jij weg bent die intense onrust Wat is dat toch dat gemis elke keer Verlang zo intens naar meer en meer Wat is dat toch dat vlindergezang Liefde onomkeerbaar dat maakt me bang Wat is dat toch mijn hart vol van jou Verliefd tot op de bodem man.. van wie ik hou…