Alle inzendingen over Vroeger

de kleine vingers plukten lief zo lief handjesvolle blijdschap straalde; geel in wit kantjes bloosden langs de roze snit van een volle zomerjurk mijn glimlach rond haar witte haartjes en ik, die langs de bermen hurk in alle kleine jaartjes -vroeger toen de wereld nog niet rustte in haar graf…

Een plek van vroeger en nu. Een plek die ieder heeft. Het kan overal zijn. En al zijn we er niet op de juiste tijd: Verbonden zijn kent geen tijd.…

tussen tegenpolen flitst en knettert het onderhuidse spanning zoekt ontlading waar vroeger energieën zich verzamelden tot samen vonken heeft nu de tijd het onafhankelijk isoleren tot norm verheven nooit meer het volle geven de vlambogen zijn weg het ongenoegen is gebleven de leeggelopen accu’s decoreren nog heel even…

In zijn ogen lees ik niets meer Vroeger waren ze vol leven Met een twinkeling voor mij Maar dat ligt allemaal in het verleden Zijn gevoelens voor mij zijn er niet meer Zijn hart klopt niet meer voor mij In zijn gedachten kom ik niet meer voor Onze liefde is echt voorbij Maar beide durven we het niet hardop te zeggen Bang voor de pijn Dus we…

de moordenaar staat voor z'n detective van vroeger die hem opsloot en eindelijk vrij kan hij zeggen en snauwen wat 'm dwars zat al die tijd in de bak with a gun de detective neemt zijn tijd en zegt iets relativerends elk moment weet hij kan zijn belager breken emotioneel en dat is dan ook weer opgelost…

Bij de grutter had je vroeger het zogenaamde snoepje van de week, al was boodschappen doen van niemand een echte hobby, deze winkel bezocht men als kind maar wat graag.…

je ogen pakken ons niet meer en dat doet zeer jij die vroeger meester was in spreken zonder woorden schouders iets naar voren gebogen is je rug je wilt nog gaan maar je onzekerheid geeft geen bereik jouw wereld is een eiland in de drukte van bestaan hoe lang kun jij de oversteek naar ons nog aan wil melker 10/10/2010…

Over een vroegere vrouw. Over hoe verliezen kan verrijken. Neem een kind dat zijn eerste stappen zet. Het gaat niet over hen vasthouden, maar over -zou ik?- loslaten en lang kijken. -------------------------------------- uit: 'Met een klank van hobo', 1980…

nog één halve bal centraal in de boom de duizend facetten weerkaatsen gezicht zonder schroom vroeger getuigd ieder een kleur in groen met een geur nu rest nog de mijne de anderen gevallen verscherfd in de tijd ik plaats met een luchtig gebaar maar in duizend facetten spat ook mijn droom op de vloer uit elkaar…

Vroeger mijn kind Klein was je toen Voel je ergens nog mijn hart Jouw huil klonk als hemelvuur En mijn hersenen schroeiden Nu een leven lang blussen Want jij was mijn kind Jouw lach bracht lach Deed droefgeestig leven vergeten Nooit iets verweten Je was en bent onvergetelijk Jij gaf.…

gebaren die ze maakt haar ogen en de wind er omheen ze leert me het leven en de dingen die gebeurd zijn hoe je moet vliegen en een deken legt om het ene, dan weer het andere ze zegt het me met handen vooruit in tijd handen die ze achterlaat op een stoel, door het raam in een bloem of een echo waardoor ik slaap niet alleen nu is zij vroeger…

de woorden rennen wat rond ze zijn een soort kinderen op een schoolplein maar dan opeens volwassen zeggen ze dat ze stilstaan en denken aan de lucht en de vallende sterren en met Kerst een volle maan terwijl je in het Vondelpark aan vroeger denkt en zo lekker ooit een zoete Zatte in het proeflokaal met een goeie vriend die je…

wat ik zou willen is tegen je gillen schreeuwen je muren omver dijken breken om commentaar los te weken de stilte is wurgend kilte nabij mijn bloed lijkt bevroren waarom gebeurt dit met mij initiatief is verloren spanning is weg geduld slechts een fractie van vroegere actie waarom wacht ik op jou…

Niets, nee niets, zal meer worden, zoals het leven vroeger was. Koffie brengt nieuwe moed. Sigaren troosten, mensen die genieters zijn. Mensen van vandaag. Mensen van de dag.…

ik kon niet wachten tot de zon je openvouwde als een bloem je steelde al te lang in groen en loze knoppen mijn lichte lente zal de klokken vroeger stellen op ontluiken dan kun jij eindelijk je hart in eigen kleur volledig weer ontsluiten samen voor het eerst naar buiten proberen om het zachte zomeren te leren…

Die duif, vroeger teken van hoop, is nu een deel van onze Drievuldigheid: Macht, Prestatie en Bezit. Ach, weergalmt noachs zelfbeklag.…

de tocht langs zwarte zeeën en vreemde rivieren voert niet naar de plaats waar alles weer goed komt waar zwaarte in gewicht te vangen is een handbreed aan dagen laat vroeger stapvoets over de brug verdwijnen naar de overkant van verloren tijd een bittere schreeuw vernielt de keel: bevestig ons…

Alsof ik weer de kolenkachel van vroeger aanmaak met zelf gehakte houtjes met scheuren krantenpapier en dan wat cokes. In het ouderlijk huis, Maaskade 63b, R'dam-Noordereiland.…

Dromend, over vroeger waar bruisend verlangen haar brandende dorst mocht lessen. Nu, rest een lege huls weggegooid, vertrapt. Stil, en ongezien drupt je laatste traan uit de wond die eens haar lippen kuste.…

. ----------------------------------------- uit: 'Net als vroeger', 1970.…

Wel ben ik onveranderd gaaf en glad, denk ik, en net zo slank als vroeger. Maar tijd en ondervinding strijk ik niet meer met mijn handen strak als ik in de spiegel kijk - rondschouderig, hangtepelig.…

vage herkenning van gewoonten en uiterlijk een woord, een hand een gebaar gedeelde herinneringen blijken verdeeld ieder zijn eigen verhaal zijn eigen bril buikdelers van vroeger er ligt een leven tussen…

Ik gooide mijn fiets aan de kant, wankel en herkende een stem uit een ander vroeger. Hij gaf mij een hand, en zei dat hij het was: eerste pianospeler, sad septembersong. ----------------------------------- uit: 'De fjoerbidders', 2003.…

ik sprak over spel zag in hun ogen winst en verlies wist hoe zij werden bedrogen want spelen was het echt niet toeval en willekeur krijgen op het eerste gezicht een prachtige kans maar in herhaling van zetten gaat winst op den duur naar de bank wij zijn het spelen van vroeger verleerd pure hebzucht is wat ons nu motiveert…

Ik denk aan fragmenten van vandaag Vandaag is al verleden tijd Het is tien over twaalf Ik denk aan gedachten van vroeger Steeds meer raak ik er kwijt Zodat er iets ontstaat Iets zoals een korte samenvatting Brokjes leven die zijn verheven tot allesbepalende hoofdstukken Ik denk aan fragmenten van morgen De meeste zullen worden vergeten…

mijn vriend de wind duwt schip naar nieuw op donker water Autobahn verbijsterend de leegte de dood was vriendelijk, beleefd haar spijt eet het verstand met kersen-rode lippenstift ochtendlicht straalt sterren op het projectiescherm oceaan staan tinten Sarah, blauw en zilver vroeger onbelangrijk ver…

de stroomtrein vertrekt uit Dunedin vroeger stapten goudzoekers in zij droomden van rijkdom en weelde al hun gezwoeg bracht meestal niets het Victoriaanse station bezoek ik nu als toerist op het Octagon, met zijn museum kijk ik naar gezellig gewoel een stad niet te groot, niet te klein de wijken verspreid met veel groen en altijd dichtbij…

De zon heeft stijl en persoonlijkheid zet iedere avond telkens iets vroeger dit vredige landschap in vuur en kleur ze vertrekt niet ongezien het feest valt even stil ze danst haar slotscene en in haar zog zuigt ze de kleuren mee dempt het geluid laat slechts de bleke maan als wachter achter…

ging ik vroeger met gemak vol overgave uit mijn dak in hartje binnenstad altijd was het ultra bijna lustrum ben ik nu dan dat gevoel kwijt niets is er aan verloren en heb ik geen spijt maar die tijd is nu verleden bijna nu al drie jaar bereikte ik onomstreden de mooie leeftijd van onze saar wil dat niet zeggen het is voorbij…

ik heb de bloemen geraapt die jij verloor op het pad naar geluk er een klein boeket van gemaakt vormen in ieder formaat talenten die nog niet wilden bloeien oordelen die maar bleven groeien verpakt in doorzichtig papier linten erbij voor de sier jij hebt het genomen verrast en verbaasd dit geschenk uit vroegere dromen…