Alle inzendingen over Vuur en houd

omdat ik enkel in je hoofd mag wonen beschimp je mij als ik uit wil breken maar weet je mijn verlangen sluit zich niet langer op het wil een stem die de wereld ronduit vertelt dat ik van je houd…

als ogen niet langer dwalen gedachten het nomade bestaan de rug toekeren de razernij uit het hart sijpelt het vuur niet ontregelen kan als woningloze woorden aan het licht komen de hand in huid gewikkeld de pen traag meevoert naar het binnenste van de ziel…

Houd van het leven heb geen angst houd van het leven dan geniet je het meest houd van het leven loop niet weg voor verdriet houd van het leven vergeet het niet houd van het leven geef jezelf geen straf houd van het leven en haak niet af houd van het leven en huil als het moet met tranen zo zoet houd van het leven wees niet bevreesd…

Wat er dan nog overblijft, is mijn schaduw van waar het zicht steeds meer wazig wordt, een kortademigheid bij om het even welke in- spanning terwijl lichaam en geest nog even blijven drijven in het zilte winternat Daar uit het diepste van mijn hart en het geheim van mijn ziel zal ik altijd van je houden.…

Wat is houden van Wil jij me dat vertellen als je het kan Ik weet het wel een beetje Het heet liefde dat weet je En dan ook nog veel meer Ook elke keer weer Is het daar en is het er Houden van is ook voor ver Ja houden van ken je dat Die het kennen zeggen vaak schat En ja echt houden van Is je gevoelens delen en alles kan Niet…

Wat er dan nog overblijft, is mijn schaduw van waar het zicht steeds meer wazig wordt, een kortademigheid bij om het even welke in- spanning terwijl lichaam en geest nog even blijven drijven in het zilte winternat Daar uit het diepste van mijn hart en het geheim van mijn ziel zal ik altijd van je houden.…

liefde is een leugen ze suggereert voor altijd te zijn nu na zoveel jaren diep je die woeste hunkering weer even op uit je geheugen ach die liefde is slechts om bestwil een leugen en dient als de aanloop tot het echte houden van dat alleen kan deugen tussen die ene vrouw en die ene man…

Met de hand over zijn hart werden de dagen glad gestreken een lang gekoesterde wens doorstroomt zijn oude lijf zijn vuist milder geworden ondersteunt in mindere tijden de levendige beelden in het hoofd alle droombeloftes ten spijt doen zijn verstilde hart aanwakkeren tot levenslust als wapen tegen eenzaamheid.…

Ik schaakte speels een pink hief toen lief hand en mij omhoog naar van uit het vuur zo heet langs de trappen van Terug.…

het kloppend verlangen neemt bezit van zijn lid... de smid in hem weet dat het ijzer heet is…

ik las vannacht een man als een rijstevloei van rizla frappant transparant stak ik hem aan tot muiterij en hij verging bij de vierde regel.…

Het vuur in de relatie, is niet het vuur aan de schenen. In 't vuur van het gesprek is het woord in vlammen opgegaan, de rook als een pluim achterlatend.…

raak me niet aan zelfs je schaduw heeft mijn huis verteerd mijn eiland brandt erbarmingsloos op dit uur raak me niet aan ik schoffel al eeuwen as uit het vuur.…

krijtwitte muren geraniums in de zon vuur op je lippen…

Ach mijn geliefde in je berghang heerst chaos woedt brand cipressen als toortsen dorpen verschroeid omsingeld door vuur je aarde gloeit ach waarom sloeg het boze weer toe je bergdorpen ijlen verkoold en doodmoe…

Een vuur van koper een vlaag van brons een woud van beuken breed voor ons…

Het vuur laat zich niet vangen de nacht rust in haar handen lilalinten strijken door de nacht een onzichtbare schaduw houdt de wacht. Daarachter ligt de wereld open.…

vraag alles wat je maar wil hier is mijn schreeuw niet die van haat niet die van pijn ergens was het toch ook fijn weet je nog op dat strand helemaal aan de andere kant ogen als koraal een lichaam waar de zee omheen sloeg nooit heb ik genoeg en jij ook niet zoals de wind altijd waait zoals een dichter altijd schrijft zoals ons lijf vuur…

Weet iemand me te vertellen, of ik alleen ben in mijn vuur, te vragen om een aai, een compliment een arm over mijn schouder, of vraag ik teveel loop met mijn hoofd tegen een muur Van onbegrip?…

Want vanzelfsprekendheid is taboe in liefde en oorlog Dus is een blaasbalg soms hard nodig om het vuur te doen oplaaien.…

letters zwart en vol schrijven spelen met vuur op de fragiele muur tussen jou en mij ik laat me drijven in de vlammen angst kan me niet verlammen als ik zacht de sterren van onze nacht hoor zingen stralend fel kom lief kom snel we springen nu…

Heter dan vuur is de brand in je gemoed heter dan vuur je hand die het doet heter dan vuur jouw borsten vol gloed die het hetere vuur in mij branden doet dat wast geen water af.…

ik ben geen vuurzee maar fonkelende vlammetjes dicht bij het water een rode gloed waar de passanten in de nacht zich warmen kunnen…

De kruin open als een bloemkelk de huid die naadloos aansluit op het drumvel van het heelal draagt de huivering van verre langs de ruggengraat van de melkweg een supernova barst extase en achter deze façade onbegrijpelijk het brandgat van de schepping het doorgronden te gronde aan eigen vuur.…

Het is nacht en ik staar in mijn vuur. Ik denk dat we dansende vlammen zijn, die zonder vuur niet bestaan.…

onderhuids kriebelt het weer er ontstaan rimpelingen die een oceaan niet zouden misstaan voorzichtige vonkjes levenslicht sprankelen zich naar buiten om samen een vuurtje te stoken vlammen laten zich aaien door een zachte zuidenwind die bereid is aan te wakkeren want gloeien is niet genoeg om de hitte te bereiken die jou kan laten smelten…

wat komt er op mijn pad waar zal ik gaan met wie delen nog houden aardigheden leven zoet voeden die gedaalde vlammen laaien zij het allengs dovende vuur nee ik sta aan het stuur hier is het pad waar ik ga en deel in liefde voor wat leeft in aardse elementen van het grootse geheel…

in deze doorwaakte nacht hoor ik de klagende roep van een zwarte zwaan in dit winters noordland mijn slaapkamer als wachtkamer ik houd me doof maar mijn lijf wil slapen het duister breekt ben ik de waker die het vuur brandend houdt en wacht op wat komen gaat ben ik bang om me los te maken bang voor het verlies?…

De diepte van Je iris daagt uit Het vuur te vinden De pit in de Vlam geeft voeding Aan verboden liefde De wil om Elkaar te ontdekken Katalyseert de lust In weerwil van Verlangen verlaten Wij elkaar Vrienden, want Meer deelt tot minder Ons hart verscheurt Tot de unanieme Mening dat dit verbod Stand zal houden…

De draken van de dag spoken door het hoofd spuwen vuur ieder nachtelijke uur en wanneer ik dan toch ontspan, knaagt het die rat toch aan mijn elan Giftige gedachten houden mij wakker verstikken de ruimte van mijn zijn ondermijnen het geluk, de levensvreugde Morgen tem ik de draak dan sta ik mijn man. Geef me een zwaard.…