Alle inzendingen over Wat ik jouw ogen las

Als ik in jouw ogen kijk dan voel ik mij verliefd, want door je mooie diepe ogen wordt mijn hart doorkliefd en als mijn hart zo wordt getroffen kan ik het niet laten, dan moet ik uiten wat ik voel en mijn remmen loslaten En als mijn remmen dan bezwijken stap ik op je af, ik bezwijk dan van de zenuwen en stuur je deze brief, (wat laf)…

In jouw ogen Zal ik verdrinken Naar binnen gezogen Mij voorgoed verminken Aangetrokken door de vochtige glans Verleid door het blauw Dit is je kans Ik ben van jou Ze houden me in bedwang Er is geen ontkomen aan De traan langs je wang Ik laat je niet meer gaan…

Jouw ogen, nu vol met tranen die zich een weg banen naar mijn mond...…

Jouw ogen Zijn als de zee Ik kan er in verdrinken Ze voeren me mee Door jouw ogen Doorzichtig als de pest Zie ik niet alleen je lichaam Maar ook nog de rest Door jouw ogen Eerlijk als maar kan Zie ik de waarheid Van deze man Jouw ogen Laten stiekem zien Dat je innerlijk Nog mooier is misschien…

Jouw ogen Lijken licht te stralen Jouw lach Is warmer dan het zonlicht Dat samen Is in elk geval Een goede reden om te leven Dus ook Als het eens tegenzit Hebben licht en warmte waarde En ben ik Aan het eind der rit Blijf 'k toch Het liefst bij jou op aarde…

verdronken in jouw ogen zie ik regenbogen waar wij onder staan voordat wij verder gaan met ons leven door onze ouders eens gegeven…

weg was ie weer de zon scheen de wind streelde de vijver met rimpelingen ja, jouw ogen zijn het voor mij...…

en de r-ren lieten ze rollen als zwervende bloesems in een te strakke wind jouw ogen waren lichtbakens in mijn bangste dagen spiegelsgladde meren van innerlijke rust ze hielpen mij mijn lot te dragen als ik het even niet meer wist toen moest je gaan zoals alle luchtkastelen je zwaaide af als droom en nam je ogen met je mee maar nog…

Jouw ogen kijken mij aan ze spreken zonder woorden zijn gevangen in verdriet wanhoop het niet begrijpen ik zie ook het strijden. Geen lach of vreugde alleen de tranen die langzaam langs je wangen glijden, spreken hun eigen taal ze laten zien angst en onzekerheid.…

Als ik aan je denk begin ik pas te leven Jij, die me de geheimen van je hart hebt prijsgegeven Ik geniet zo van de warmte die uit je ogen straalt Je stem die me doet trillen en zo vaak mijn gemoed bepaalt In jouw ogen, zo helder en zacht wil ik eindeloos verdrinken als het kon, dag én nacht terwijl onze muziek zou klinken…

jouw gezicht heeft iedereen gezien voor jouw ogen hebben ze als knipmessen gebogen was het bewondering voor wie je was of wat je deed jij nam hen allemaal beet niemand heeft je ooit gekend geweten wie je was hun droombeeld heeft er altijd naast gezeten jij huilde in de stilte om je heen sprak met je eigen spiegelbeeld en voelde…

Door jouw ogen De wereld zien Maakt de wereld Zo wonderlijk mooi In jouw ogen Zie ik het wonder Van het leven De liefde…

jouw ogen vertellen liefdes- verhalen. hypnose en kracht ze stralen van macht. de ketting gebroken maar je neemt me goed vast!…

Ik kijk in je ogen en ik smelt, mijn hartslag versnelt, ik word meegezogen in de wereld in jouw ogen. Ik kijk in je ogen, en ik voel bijna pijn zo dicht bij jou te zijn, wil mij nu ook gedogen in de wereld in jouw ogen.…

in jouw ogen zie ik granieten bergen waarvan lawines dalen zie ik woeste rivieren naar hun monding dwalen zie ik de stormachtige wind die altijd de juiste richting vindt naar het dal en naar de zee van liefde voor mij is het zaak dat ik door het zand niet verblind raak ik zie en wacht af…

Vlak boven de tafel, zie ik jouw ogen. Vanaf jouw portret, kijk je me aan. Ja, ze lachen een beetje, vormen de vreugd in mijn bestaan. Jouw blauwe ogen, het was het eerste wat ik van jou zag. Ik was een kind van zestien en wist er van de liefde niets, tot ik in jouw blauwe ogen keek, die dag.…

Zonder touw klom ik omhoog en las de hartstocht in je ogen in verhalen verderop las ik de woorden -Jij bent God- die met zijn blauwe blik me meenam naar de laatste toevluchtsoorden waar ik ronddreef in beminnen van een opgewekt genot Zo dronk ik met jou de beker van het Elfde Gebod…

Ik keek altijd graag naar je hoe je langs de kerkpilaren liep hoe je het boek op de tafel las, met de les van toen ik keek altijd graag naar je; hoe jij jouw wereld schiep.…

op losse stukken perkament herkende ik jouw woorden tussen resten bloed ze vormden een gedicht ik las de flarden - 'licht' en 'mededogen' - wat paste heb ik naast elkaar gelegd de omgekrulde randen zwartgeblakerd en nog heet braken de zinnen af ze waren doorgelopen ik sloot de ogen en met mijn handpalm heb ik elk fragment bedekt…

Hij speelde heel verdienstelijk klavier Wist mooi het saxofoonriet aan te blazen Op de trompet deed hij 't publiek verbazen De Big Band schonk hem mateloos plezier De swing was hem als 't ware aangeboren En deed hij iets van Mozart of van Bach -Wat in de jazz scene af en toe wel mag- Ook dan liet hij spontaan syncopen horen Vandaag, de…

De mensen, zij zullen nooit weten hoe moeilijk het was hoe zwaar het te dragen was, alleen in het klein zichtbaar de pijn die ik in mijn ogen las.…

Want stel je voor dat een geliefde sneeft, je schoonheid zag, in felle ogen las, gemis wordt dan een wond die nooit genas. ... Maar kies de zee. Haar baren dragen mild, banen een weg. Van een voetstuk getild slepen ze je mee in ondergangen, tronen omhoog tot jouw lijf ervan rilt, jij toegeeft aan levensecht verlangen.…

In mijn gedachtegoed, in mijn beleving, zie ik jou nog lopen, jij, met jouw energieke pas, langs de kerkpilaren in schemerlicht waaruit ik mijn liefde voor jou las.…

laat haar niet verschuilen achter glas waar de scherpte van herinnering in haar ogen te lezen was laat haar vrij de rug weer keren naar dat stukje lach dat je ooit in haar ogen las…

Het schouwspel voor me verrast me. Niet omdat de regendruppels het wateroppervlak omvormen tot een ballet van in elkaar overlopende kringen. Die schoonheid ken ik al. Maar de symfonie die daarmee gepaard gaat, verbaast en ontroert me. De breekbare geluidjes als de belletjes knappen, vormen samen een fluisterende ode aan de regen. Waarom…

Voor de laatste keer loop ik het bos in. De zon schijnt, de vogels zingen. Het gevoel bespringt me, ik geef me over. Ik ben zó ontzettend blij. Blij met de bomen in het bos. Blij met de geplette egel op het pad. Blij dat ik ‘nee’ zei tegen mijn vriendin en mezelf nog één wandeling alleen gunde. Ik kan het schreeuwen van de daken, alsof…

Tijdens de ochtendwandeling staat de groep plotseling stil. Ik vind mij voor een hoopje takken, en staar ernaar. Dan breekt de zon door en voltrekt zich een schouwspel van licht. Over de talloze kriskras gesponnen draden, dansen ontelbare lichtjes. Het nauwelijks voelbare ochtendbriesje, zet de maat voor dit glinsterend festijn. Het hoopje…

Zij tekent bloemen en hartjes. Alle prinsessen lachen tevreden, en de vlinders en dolfijnen ook. Vrolijke kleuren bijeen gekozen, zorgvuldig tussen de lijntjes, in opperste concentratie aangebracht. Maar als het donker wordt komen de enge gedachtes vanonder het bed aanwaaien. En ook overdag kan plots die naïeve gelukzalige bui omslaan…

Nooit voel ik me méér alleen, dan in een massa mensen. Onbegrepen, onbekend, anders. Eenzaamheid is een gevoel. Het drukt diep van binnen, als een grote klem in m’n borst. Geheel los van alles om me heen, die o zo objectieve werkelijkheid, leidt dit gevoel een eigen bestaan. Het wordt geboren uit het verschil tussen verlangen naar ……

ik was vergeten hoe groot je ogen waren of hoe speels zij konden zijn zag dat weer even 't wist opnieuw mijn hartstocht te verklaren was vergeten hoe mooi je was en mijn wereld wist te bespelen met de lachende flirt die ik op je lippen las en jouw woorden mijn hart streelden terwijl ik mij verbeeldde dat jij enkel…