Jouw ogen
Jouw ogen
waren vergezichten
op een leven samen
ergens, in een nog uit te vinden land
en als ze lachten
schreven ze puntgedichten
over hoe wonderlijk
die gedeelde toekomst
er uit zag
soms werden het regenbogen
die al mijn woorden vatten
in wel 1000 pixels kleur
ze vulden de buiken van holle klinkers
gaven de leestekens een paarse tint
en de r-ren lieten ze rollen
als zwervende bloesems
in een te strakke wind
jouw ogen waren lichtbakens
in mijn bangste dagen
spiegelsgladde meren
van innerlijke rust
ze hielpen mij mijn lot te dragen
als ik het even niet meer wist
toen moest je gaan
zoals alle luchtkastelen
je zwaaide af als droom
en nam je ogen met je mee
maar nog steeds doe ik,
na al die jaren
een vleugje van die ogen
in mijn dagelijks kopje thee
Geplaatst in de categorie: liefde