Alle inzendingen over Wennen

Als een briesje Je bent als een briesje gekomen stil, rustig, soms een wild gevoel dat wat ik bij jou heb vernomen gaf mijn leven weer een doel Jij bent gekomen maar ook weer gegaan iets zien wil nog niet dat zeggen kilometers ben je dan bij me vandaan alleen die gedachte kan ik niet aan wennen…

Wij kennen vriendschap innige vriendschap met een Syrisch gezin Zij waren ons vreemd en onbekend het was wennen bij hen aan tafel De spijzen, broden, sauzen de stap bestek te laten voor wat het is Er blijkt niets mis met deze nieuwe vrienden elk verhaal begint met een gastvrij onthaal.…

Waar ben je nu, ik kan je niet meer vinden 'k Heb alle kamers van je geest doorzocht Maar neergelaten zijn nu alle blinden Als ik je ergens maar bereiken mocht Bij elk bezoek moet jij weer aan me wennen Ik werd een vreemde in jouw poppenkraam Tot op een keer, een blik van blij herkennen En je begroet me, met mijn moeders naam…

Herfst is jouw seizoen het lichaam moet nog wennen tenen en pinken krommen zich ik wacht op de groene scheuten of het sluiten van de bast wil deze winter beter overleven bevoorraad met trossen bananen en zo krom zijn en jij zo zacht met al die watten in jouw hoofd het lijkt alsof je jonger wordt…

Dat we door de tuin lopen Dat we er hand in hand lopen Dat bloemen ons verbaasd aankijken De voorjaarszon op onze schouders gloeit Wij weten van geen wijken Het is aan lente wennen Willen het pad terug naar de tuindeur niet kennen Knopen het zingen van merels in ons oor.…

nooit zal dit wennen zeggen doktersogen achter het bureau het beeldscherm toont wat de muis niet wissen kan op de gang trekt een stoet cliniclowns de stijf gesloten deur voorbij de kalender aan de muur die een toekomst op papier plaveit buiten roept een kind buut vrij…

Eerst het ruisen van de bomen, voor 'k daar aan wennen kon floot daar een merel, heel alleen niet voor lang want voor 'k het wist kwam er een concert dat me niks kost ze zongen, echt uit volle borst. Overstemden het ruisen van de bomen die geluiden, hoor je alleen, als je luistert. Zo mooi…

de jas mag aan en zelfs de knopen dicht een zwakke zon: zijn laatste licht vertroost; ‘t-is effe wennen dat het hevig hoost de herfst ontkleurt en toont zijn triest gezicht maar dan! wat mooi, die tinten in het bos! dat geelgoud bruin! uitdagend groen het mos!…

Ik denk dat het nooit zal wennen. En daarmee is jouw belofte geen belofte, maar een hoop die als kaars in de wind tijdelijk mijn pad verlichtte maar met de storm tot doven kwam.…

Jan Hein aanvaardt de opdracht buiten te verkennen wie waar staat in het vlakke politieke veld als hij dat naar behoren doet wordt hij een held wanneer hij slaagt partijen aan elkaar te laten wennen benoemd door hare Majesteit vanuit de overweging een kans van slagen heeft de Hoekstra van de samenleving…

Omhoog dat hoofd Laat je niet kennen Kijk de toekomst tegemoet Oké Het is soms even wennen Probeer het maar Het komt wel goed Kijk om je heen Realiseer In vergelijking Heb je meestal meer Dan die ander Die ècht lijdt Besef dus Wat jij nu mag hebben Is die ander Dikwijls kwijt…

in een ambiance van ontkenning kwam er een visie aangewoekerd met zoveel zelfvertrouwen dat kamerstoelen zich ternauwernood de rug recht konden houden, wat een wind en dat met al die informatie was het even wennen maar als wij zover zijn dan zijn wij ook zover heel veel voor weinig in een totaal geïsoleerde ondoordringbare trance…

niks we kunnen niet samen spelen want dat gaat nooit goed maar ik probeer het altijd en altijd en ik blijf spelen met goede moed Als mijn broertje dan boos is Dan ben ik alleen Alleen in een hoekje zonder iemand om me heen Mijn ouders besteden alle aandacht aan hem Terwijl ik er ook nog ben Ook al blijft dit altijd zo ik moet er aan wennen…

'Als ik collega Kortenoeven hoor Wil ik hem wel aan oorlog laten wennen, Dus gaat hij eerst Afghanistan verkennen En namens onze fractie stel ik voor: Hij krijgt daar een vooruitgeschoven post Waar hij voorlopig niet wordt afgelost.' ---------------------------------------------- PVV' er Kortenoeven riep in de Tweede Kamer op tot een…

Het is als met de volkswagen, ook sjoemel-ware gaat wennen.…

Gewoon een minuutje of tien Te kort om weer aan je te wennen Dan zal ik weer gaan En leven we ons eigen leven Een kort intermezzo Samen zijn gewoon even….…

als het verkleuren van de blaren nog voor de val een aanvang neemt en het najaarsgrijs de rust inluidt om aan dood en opstanding te wennen geraakt de mens vaak snel ontheemd van zomeroogst en zal wellicht verval schielijk herkennen morgen bestaat alleen nog in hoop, woord en dromen wordt hij enkel zo door de verstilling…

. ---- Job Cohen moet nog steeds wennen aan het politieke duw-en trekwerk.…

Ik kan er maar niet aan wennen dat ik jou zo vreselijk mis ik ga het ook niet ontkennen dat alles nu zo anders is Ik heb helemaal geen zin meer iedereen mocht mij verlaten maar bij jou deed het echt zeer jouw hart heeft nu makkelijk praten Ik heb de antwoorden niet of jij terugkomt is de vraag ik leef nu in een grensgebied tussen nooit…

van uit de hoogte drijft een adelaar zijn schaduw over gras was, is en komt in de ogen van een edelweiss het mos legt kussens waar zij rust de wind sust natte dromen… kom en ga in moederland, verdrijf de vrucht der pennen tot de vruchten van jouw eigen hand een land om ooit te wennen…

Wat is het mooiste wat er is te zeggen wat je weet Om het gewoon maar op te schrijven wat je er van vindt Ik hoef geen rekening te houden of ze mij wel mogen of niet Mijn taalgebruik te ver gaat en ik het heerlijk verwoord Om eens lekker mijn mening te zeggen de zielige bitterheid om te wennen Maar daar waai ik over heen Het zout van een…

ben je uitgevlogen ons voorgegaan wellicht van hier waar je sinds ‘56 woonde ging je over in ’t licht nooit meer Maison Kelder gebakjes eten, met jouw verjaardag voor ’t Nieuwe Jaar zal de stilte ooit gaan wennen al voelt ’t voor nu wel heel erg raar…

Het is ook apart haar partner intiem te kennen, maar ik dacht heel lang misschien is dat wennen. Maar hoe moet ik wennen aan deze nieuwe rol? Ik weet het nu zeker, dit houdt écht niemand vol. Het einde van dit verhaal is nu bereikt ben ik bang, ik weet dat ik nu naar m'n nodige rust verlang.…

Voorbij de jeugd het blad gelijnd en half vol geschreven ziet hij de kinderen aan en zich bezeren aan het leren van wat belangrijk lijkt Een twijfelachtig stempel drukt van jaren her Het langzaam wennen aan de dood die wenkt en wacht en trouw is als een goede vriend die sterven kan en daarom leeft op grootse voet…

Laatst iemand ontmoet Het goede gevoel gaf mij moed Om open proberen te zijn Delen en praten over pijn Voorzichtig verkennen En aan van alles wennen En van knuffelen op z'n tijd Heb ik geen enkele spijt Jouw warmte was een feest Zoals nog nooit is geweest Slechts van korte duur Want we scheiden: nog dit uur…

Afkeurend vele blikken Scannend van top tot teen Priemende speldenprikken Geniepig en gemeen Ik weet heus wel mijn benen -Hun schoonheid is ver zoek- Die zijn om te bewenen Zo in een korte broek Ik moet het wel bekennen Het is dus geen gezicht Maar oh wat is het wennen Aan zo een volksgericht Bij ouderdom hoort ongerief Stilzwijgende…

Ik ontsteek een kaarsje voor het wennen aan het licht, en je laten vergeten wat er achter je ligt.   Sta op en kom in mijn armen, zodat je rechtop de nieuwe wereld kan omarmen.   Je bent gemist al die jaren, dus nu is het de tijd om al het gemiste geluk te ervaren.…

Ik sta hier zo maar stilletjes aan je te denken in een sfeer van verwachting; één of andere wending van het lot geeft een licht gevoel van opwinding: het gevoel dat alles is, zoals het hoort, een gedachte waar jij aan wennen moet.…

heb de laatste stukjes gelegd de puzzel van mijn leven zijn uiteindelijke vorm gegeven maar alles voelt emotieloos heb nooit de goede kleur kunnen bekennen in wennen aan de kleine scenes gaan daar smeult en vonkt de liefde nog plaats en tijdloos zonder gêne maar het vlakke overheerst zwart wit in een bestaan met grijs gezicht…

We wennen nooit aan ’t sterven, aan ’t loslaten, het afscheid; maar laat er dankbaarheid toch zijn, en hoop en sterkte. Laat licht vervullen dit duister, deze afgrond, dit moeten laten gaan, zonder waarom, zonder begrijpen.…