Alle inzendingen over Zachten bedden van d

Ik verlang naar lichte lentekleuren nu d’ aarde ligt troosteloos en zwart Ik verlang naar zachte en zoete geuren die mij hoop geven en levenskracht Ik verlang naar d’ eerste zonnestraal die de natuur met warmte overspoelt naar een hemel helder en klaar die mij ’s morgens blijde begroet Ik verlang naar vogelzang in de vroege ochtendstond…

Drie bogen één brug twee witte zwanen drijven in het spiegelglad…

Zacht, je lach je rug is zacht je schouder even aangeraakt mijn voeten raken hard hout aan ik pas niet in je bed mijn arm om jouw zachte middel jouw zachte hoofd onder mijn kin zeg maar niks en doe maar niets probeer zo zacht te blijven, lig en ik zal je voorzichtig bewaren…

Onze Liefde was sterk, Onze liefde was en is hard werk, Onze liefde was mooi, Onze liefde is de laatste tijd een rotzooi. Onze liefde was leuk, Onze liefde is nu bijna een breuk, Onze liefde gaf vaak problemen, Onze liefde had dit ons niet moeten ontnemen.. Het is mijn medeschuld, Maar van jou meer schuld, Want jij wilde er niet aan werken…

'Ik ben meteen bij haar in bed gedoken! Ik voel me bij gemeenschap', riep-ie blij 'nu taam'lijk ongeremd: ik vrij vrij vrij.'…

in ’t ogenlicht werp jij mij schaduw van zachte zijde op mijn huid naar deemstering gedragen als op handen – jij bruid als larve eens bewegingsloos tot ’t avondrood je vrijde in d’ eerste nacht als glans het zacht gekreun mij was en ook een stille gast die mij dit maal bereidde - geen enkele stonde blijft dat ‘k niet mijn tong bevleugel…

De kaarsen brandden muziek klonk zacht De kinderen lagen op bed Zij zat te spinnen op de bank Dit was het juiste moment dacht hij en kwam, sluipend als een roofdier, langzaam op haar af Deelde zachte tikjes uit speelde open kaart het was hem overkomen..…

Het licht is naar binnen geslopen zo zacht, ik had het niet eens door het viel op mijn bed en het liet zich door de kamer glijden door de kieren van de gordijnen op de boeken on de kast op de stapel kleding op het bed tot het opeens overal was het liet zich niet temmen het liet zich overal gaan zodat het was en kon zijn.…

ik heb het reuze naar m'n zin lig in bed, verroer geen vin laat de wereld verder draaien ik haal haar strakjes wel weer in…

Ik zie de lijnen van je leed je als kind reeds aangedaan. Hoe je niet gewenst was in een veel te druk bestaan. Maar ik voel ook de lijnen die ons verbinden, kijk keer op keer naar het toeval dat geen toeval meer kan zijn. Waar wolken verscheuren, stortregens ophouden te bestaan, dáár breekt onze zon door, in wel duizend kleuren. Kom…

'waar is de waterput waar vogels zich kunnen laven met vrolijk gefluit' ik probeer te kijken naar bergen, naar blootgelegde zeeën, zoiets als lucht, woordenblauw naar weggebrachte pijnen tussen dikke boeken lege kamers, steeds krommer in armen leg ogen, onbekend, in volzinnen in weerkaatsende verzen die niet verder kunnen gaan…

Ik kwam uit bed, dat ging nog goed Deed de dingen die men altijd moet Zoals douchen en naar de w.c. Ach, daar deed ik het niet mee.…

Dat bed, dat heerlijke warme bed, mijn zijn, naar mijn gevoegde lijf, dat bed, waarin ik stap als de dag ten einde is, om ’s morgens die heerlijkheid te verlaten, noodgedwongen, omdat er een soort van plicht roept, een plicht die ik liever zou verzaken, omdat dat heerlijke naar mijn lijf gevormde bed als het ware mompelt, blijf toch gewoon hier, dat…

wanneer de ochtend zacht het labyrinth van slaap begraaft onder bedauwd licht van de stad (haar catacomben, gedicht door meeuwenschreeuw) verschijnt het kind bij het bed waarin het is volbracht door ons, in duizelend sterrenuur, met maanscheuten, die walmende nacht: roof uit de droom, geschenk aan de duur.…

Onbeslapen blijft één kant in mijn bed, waar het dekbed meedogenloos toont: deze plek is door niemand meer bezet, dit bed wordt in eenzaamheid bewoond. Maar ik hou alle mogelijkheden open en kom jij wel in mijn bed gekropen.…

En toen het tegen d' avond liep, Stak stormwind op met schrikb're vlagen. Klein zusje, dat al rustig sliep, Moest schreiend 't bed weer uitgedragen. In 't eind beving de slaap haar weer En zochten we ook de legerstede, Maar legden wij het hoofd al neer, De smart volgde ons ook daar, de wrede!…

Laat d' ouderwetse dichter nog zijn lier Besnaren om het zonlicht te bezingen; Ons, jongren, wenken hoger, beter dingen Dan 't eeuwen reeds banale hemelvier. D' elektro-lampen, met de kracht van vier- Miljoenen kaarsen kunnen mededingen, Zou 'k menen, naar de lof der stervelingen, Die bidden uit 't elektrisch-kerkbrevier.…

Weer Sterven D-u-i-z-e-n-d D-o-d-e-n…

Jij die zegt Sociaal te zijn Tegen hen die Met je moeten dealen Zegt dat vooral Met een vilein gezicht Waarop zo veel meer Staat af te lezen Dan in die zogenaamd Inlevende teksten Die je ons meegeeft, Jezelf kennelijk niet Bewust van het weerhaakachtige Woord waarmee je meestal je Meelevendheid verwoordt…

het mes vlijmt in jouw hand daar waar mijn vingers in jou mijn ogen zijn niets is er tussen ons dan enkel dit zachte wit en de kruimels in het bed…

De bohoom de bohoom wordt hoe langer hoe zwakker maar geen zachte dood voor de arme stakker kermend zal hij stoer rechtop moeten staan voor hem nog geens kans om de hemel in te gaan. Het meisje van elf zou zeker goed snappen dat d'r boom er nu eindelijk ook mee wil kappen.…

Als ze met haar klaar zijn ligt ze prinsheerlijk in haar schone bed, te wachten op haar "volgende" beurt, maar zeg nou eerlijk, Hoort Het Zo?!…

Jan gaf een rekest aan d'overheid en kreeg daarop het schraal bescheid: 'hierin kan niet getreden werden'. Men meende dat hij zou volherden, en bed'len met een nieuw papier. Ook kwam hij na een dag, drie vier, maar met een doos die hij de heren (als een corruptie) wou vereren.…

Free Record Shop, Polare, V&D Van Leest, De Slegte, Blokker, Siebel, OAD Mexx, Expo, Music Store, Yam Yam To Go had Het tij ook -net als Schoenenreus- niet mee 't Is waar: hiervan bestaan er nog een paar Maar ooit krijg ik 'n héél vers bij elkaar…

Ze kijkt me aan met haar reebruin intens, verloren, angstig, triest geeft me `t gevoel te willen sterven Ik hoef je niet te laten gaan maar je kunt vliegen dus ik leg je neer; vrij de vleugels te zwerven even niet begrijpend, d`r kopje schuin tot haar donk`re ziel `t blauw verkiest vlak voor ze `t gras laat werv`len door zacht haar…

Jim ik stapte in bij Port d'Orléans Alles was anders ik was ouder geworden met jouw woorden onder m'n schouders verbergen nog steeds vleugels in wording Le père Lachaise een zonnige dag tot de volgende regen valt Lieve Jimmi rust zacht…

het bed in een ziekenhuis haar laatste bed hij zoekt haar hand zijn bril verdwaald tussen oog en wang hij streelt kijkt wacht hoe zwijgt een man als hij verlaten wordt no hast gjin soargen mem bliuwt dy nei zingt hij zacht het klankspoor wijst haar de weg naar het witte licht…

In de diepe rust van de kale hei Mistige bossen aan de verre rand Staat een damhert vredig te grazen Verschrikt daarbij een goudfazant klapwiekend hoog in de lucht snel en koerend naast elkaar twaalf duiven op hun voedselvlucht en ver daarboven een spiedende adelaar Verderop een groepje hazen Of nee toch niet..., het zijn konijnen Die zijn…

De wind waait over land en zee De wind waait altijd met je mee Een mens blijft soms achter op een plek Dat terwijl de ander vertrekt Laat mij vliegen als de wind als in een fantasie Van dit kind Ooit was ik bemind naar verre streken waai ik heen Al moet ik lopen Op één been Afstand is maar een paar letters Een woord Maar afstand van…

Door een gebrek aan vitamine D Kunnen veel mannen nauwelijks presteren Het zonlicht kan dit euvel repareren Mij deelde onze huisarts echter  mee: 'In úw geval  raad ik u dringend aan Om 's zomers vooral úit de zon te gaan..' Onderzoek wijst uit dat erectieproblemen als gevolg van een  tekort aan vitamine D, opgelost worden door veelvuldige…