Alle inzendingen over Zegen

soms zeg je dingen die je niet zo bedoelt... soms zijn er dingen, die je niet uitspreekt, alleen voelt. Soms heb je behoefte aan aai door je haar.... soms alleen aan een piepklein gebaar. Een kus of een knuffel een strelende hand, die kleine dingen houden je van de rand.…

Sla je armen om mijn middel Ik wil smelten door je aanraking Sst… zeg maar eventjes niks Dans met me mijn engel Wieg zachtjes mijn lichaam Ik wil verdwalen in je blik Laat de wereld rustig vergaan Dans met me mijn engel Streel onbelemmerd mijn haren Ik wil verdwijnen in je zucht Oog in oog en hart…

nee, ik sla niet op mijn borst dat ik niet vloek maar het geeft bevrijding rotte tijding vraagt erom rond en krachtig allemachtig hoor ik wat ik zeg ik pak denkbeeldig in afzien van geveinsde vroom wals mooie woorden plat terug wil ik realiteit onderweg blijf ik toch waarschijnlijk moedwillig steken bij mensen die mij lief zijn…

Een héle meid ben je geworden waar ik trots op ben, zonder dat ik dat al te vaak tegen je zeg. Dat is niet goed en daarom doe ik nu, wat je helemaal niet verwacht, van harte gefeliciteerd met je verjaardag en ik hoop uit de grond van mijn hart, dat ik hem nog lang meemaken mag. Je moeder…

ik streelde warme huid waarop haartjes zacht donsden er was een lichte vleug die ondeugd responsde in tegendraads bewegen gaf huid mij haar zegen de lach werd geboren in sporen die wij gingen het onbekend terrein voelde veilig warm en ontspannen fijn in elkaar toebehoren klonken al zachtjes hemelse koren…

Ik heb gehuild, gelachen en gevochten Ik lag in warme bermen en in gladde bochten Ik hief het glas, het viel in duizend scherven Ik wist de grijze hemel Toch weer blauw te verven Ben blijven pogen Al verbranden al mijn schepen Ik heb gebaald, gefaald En heb hem vaak geknepen Er was applaus en ik werd heftig uitgefloten Maar als ik ga dan zeg…

Neen zeg, ben je mal! Heb genoeg het hoofd geboden Confrontaties, velen in getal Maar, ook ik heb zo mijn noden Ik vraag niet veel, slecht één verlangen Rust! Ik ben uitgestreden Iemand die opkomt voor míjn belangen Vechten, wanneer behoort dat tot het verleden?…

ik ken je niet waarom zeg je niets wie ben je verhuld in golven van geluid in waaiers van licht wie ben je misschien wil je de woorden niet spreken de beelden niet tonen schuil je of ben je in stilte hoorbaar in duisternis zichtbaar wie ben jij?…

Woorden In elk werelddeel gesproken Elke klank is weer anders Woorden Het verstaan in elke taal Woorden Als een mes kunnen zij steken Tot diep in de ziel Woorden Onthullen geheimen Die niemand mag weten Woorden Kunnen liefhebben Het strelen van elke zin Woorden Met de woorden van liefde Zeg ik je, ik hou van jou…

ook in het nieuwe jaar zijn ze er weer de kerk en het vuurwerk de A-vier en de A-negen het geloof in zegen de zure regen de files op de radio het recht op zelfbeschikking schuift weer een stukje op van je wieg tot je graf steeds meer bepaal je vooraf zelfzorg is nu dat vaststaat via welke clausules uit welke ampules je zelf de pijp…

met een woest gebaar veeg ik mijn tranen weg het maakt jou niet uit wat ik nog tegen je zeg jouw plan was al klaar lang voor ik het wist man oh man wat heb ik me vergist ik dacht dat wij altijd samen zouden zijn en nu dat niet zo is doet het verdomde pijn ga maar, vlucht ga maar naar die ander heen ik hoef jou niet meer ik blijf…

als jij mij de hand geeft voel ik de sterke arm hoe krachten samen gaan in fysieke omstrengeling geesten zich samensmeltend richten op hetgeen waar zij voor zwichten zo kunnen wij power genereren om ook het nieuwste uit te proberen met een stilzwijgend ja de wegen te gaan die heling beloven zegen komt van boven maar…

Regen vult de boezem van de straat Ik loop lichtelijk tevreden Over een nat tapijt van stenen Ik hoor waar water zich stromen laat Bloed voelt de kou in mijn tenen Zegen voor de wolken van vandaag Een last lazert de diepte in Verdwijnt in de kieren van morgen Onder het oppervlak zit een laag Ieder heeft een laag met zorgen…

Ik kan je geen kusje geven want je bent nu niet bij mij Wel in gedachten natuurlijk die wetenschap maakt me blij Maar als je straks gaat slapen en je hoofdje op je kussen legt Zul je een briefje vinden met de woorden die ik je vaak zeg "Voordat je gaat slapen, LIEF weet dan dat ik vannacht Nog meer van je ga houden slaap lekker schat…

Hoe zacht was het mos onder onze voeten toen wij hand in hand het pad betraden dat ons leidde naar een land waar enkel wij de beelden van herkenden hoe warm voelde het zand waar we vol verwondering een rustplaats vonden voor verlangen zeg me lief of je dat nog weet nu de weg bevroren is en scherpe stenen ons verwonden…

De woorden op mijn voorhoofd geschreven: Gods zegen en beware, die beelden zijn mij bijgebleven. Ma, nu duim ik voor u voor het leven vandaag en al de dagen van mijn jaren.…

of het afscheid dan een afscheid is gewoon met een woord of met iets dat jij niet zeggen zal dat ook ik niet zeg in een woord van jou zelfs niet na vertrek of in winterpoëzie achter ramen verborgen vol kwetsbaarheid iemand, die jou zag, nog ziet, draagt de laatste regels voor en nog later als wind de zomervruchten baart mijn stilte…

vertel me hoe ik adem de wolken, de oorsprong het vrouw zijn, de zee zodat ik kan zien hoe liefde beweegt ik leef en sterf ben hier en daar korter, verder dan de kreet van een meeuw zeg jij, de duinen ik leg je neer dichter de vrijheid met jou om mij heen de wind, het waait vleugels vol jou je geeft me het trillen en maakt…

zwijg zeg ze niet de woorden die ik niet wil horen ze klonken al wel duizend maal in mijn hoofd zwijg laat me even de lucht bespelen de wolken witblazen om de verte te lezen klanken verbannen vergeten spreek nu maar doe het zachtjes met tedere woorden fluister iets liefs dat ik wil horen reik me je zinnen bakens voor nieuwe…

Kon ik maar eens via jouw oren horen, en begrijpen wat ik je zeg... had ik dan nog steeds mijn hart verloren en was het dan geen éénrichtingsweg? Kon ik maar eens je gedachten lezen, en voelen wat dit met je doet... zou ik mezelf dan kunnen genezen, door je te laten gaan, en wel voorgoed....?…

ga zitten en schrijf ja schrijf zeg ik je! nee, niet zomaar iets maar wat ik je dicteer en wel nu! leren zul je het volgens mijn regeltjes die zegeltjes van jezelf plak je maar in je delfts blauwe dagboek luister naar mij en pas dan zul je weten hoe het is om dichter te heten.”…

Ik zeg alleen dat het me spijt. Leef voorspoedig en in geluk. Dat heb je verdiend, mijn ukkepukkie.…

het was veteranendag om ze niet te vergeten het geronk van oude vliegtuigen in de lucht ontroerend he ik wil jullie dit even laten weten lieve soldaten ik wens jullie zegen van Jezus heb diep respekt voor jullie en naar de wolken een warme handkus dank jullie allen het ga je goed met vredevorst Jezus die geweldige…

Ik denk aan je best veel m'n hart vol met verlangen en heel veel houden van het voelt heel onbevangen Ik duik er mee in bed en sta er ook mee op en weet je lieve Rose ik hoop dat dat nooit stopt met jouw sms zo treffend missyou loveyou wantyou zeg je ongeveer hetzelfde dus is het antwoord simpel: me2…

Al wat is, het heeft mijn zegen ik had geen beter deel verwacht en zoveel liefde heb ik gekregen, meer dan ooit door mij gedacht. Geluk en liefde trokken beiden door alles heen een warm spoor, waardoor dit alles er toe leidde dat geen van ons het zicht verloor.…

wat zeg ik nu weer... mijn leven groeit, woekert, grijpt om zich heen en ik kan alles onderscheiden: onraad, wansmaak en zelfs de kleinste wangedachten ik doe mijn ogen dicht ----------------------------------- uit: 'Hemels en vergeefs', 2008…

zeg me dat niet, dichter, dat het niet lukken zou het "schilderen" van de vrouwen die je liefhebt beschrijf ze zo, dat je ze aanraakt maar met de toets van een schilder die de toeschouwer op afstand houdt om daardoor beter te zien voorbij schoonheid of ingepakte intimiteit kwetsbaar leven in liefde maar wel met zo'n opvallend…

luisterend naar muziek mijn ogen zijn dicht voor even is mijn blik alleen op mij gericht kijkend naar een schilderij een prachtige tuin ergens staat een bankje het is kastanjebruin lezend in een boek de woorden spelen in mijn hoofd ik zeg ze zachtjes voor me heen zoals ik ze eerder heb beloofd dit zijn mijn momenten ze zijn me…

verlaten lijkt mijn straat winters koud en toch alleen tik tak zegt de klok warm koud ik drink uit een mok choco of thee letters lees ik en schrijf tegelijkertijd op een verhaal waar ik knettergek van word want het is nooit goed dan te lang of weer te kort maar geloof me wat ik zeg zonder woordenspel voortijd pech…

Ik zeg u als Minister President: Saddam had wél 'n heel erg massawapen En wat door die commissie is geschapen Bevalt mij niet en dus wordt 't ontkend En dan nog dit, dan hebben we 't maar gehad De zon draait om de aarde en die is plát!…