Alle inzendingen over Zegen

weg van huis heel even maar ik ben het beu ben helemaal gaar kijk om me heen alleen gezeik en zeg je je mening schreeuwt ma gelijk het is hier nooit goed ik doe alles fout maar kijk eens naar ma's blik denk jij dat ze van me houdt het voelt niet goed en dus wil ik weg sleutels afgepakt ik zoek wel een andere weg !…

“Ik hou van je” dat zeg ik steeds vaker, dit zal veel van ons vergen.…

Door twee hoefijzers gebrandmerkt leg ik weerom mijn krijgstooi af op de bloemen van je ruiten zeg mij dat onze liefde werkt in de cadans van volle draf naar een binnen zonder buiten mijn hart kent nu geen harnas meer in de dooi van droeve dagen wend ik de teugels van mijn paard het is de allerlaatste keer voor de allereerste vragen…

Ik zie hem wel, maar hij is er niet Een lege blik zonder herkenning maar met de diepte van verdriet Soms loopt ie me te zoeken terwijl ik er gewoon ben waar was je nou, vraagt ie dan er was iemand die ik niet ken Ik ben er wel maar hij ziet me niet voor hem ben ik een ander of..degene die hem in steek liet Soms lieg ik dan en zeg…

Wanneer zeg je sorry? Hoe laat je weten dat het je spijt? Laat je het merken, ook als je het niet begrijpt? Durf ik je aan te kijken wanneer mijn onbegrip torenhoog is? Kan ik de stilte doorbreken wanneer een ieder van ons in z'n eigen verte staart? Is het de sorry om het goed te maken? De sorry van de compassie?…

nu jouw bed voor de derde nacht niet beslapen is wordt de pijn almaar dieper daar ik jou ontzettend mis mijn lief kleine mannetje zeg me waar ik je vinden kan schreeuwt mijn hart het uit lieve jongen waar ben je dan sinds het onvindbaar zijn van jou heb ik de dag verruild met nacht draai ik alleen nog maar in cirkels is het op jouw…

weet nog wel hoe het vroeger was onschuld huisde in de muren in de geur van de bloemen kon ik onopgemerkt schuilen klein en overzichtelijk onbedreigd door haar sterke hand onverschrokken daagde zij de buitenwereld uit ik zweeg en keek in haar dappere ogen nu kijk ik in angstige ogen die wereld heeft haar bedrogen ik pak haar hand en zeg…

kleur spreekt samen in kalk een portret uit duizenden een steunpilaar, zeg maar balk woorden doen deze wereld duizelen selenietsplinter in m`n vinger en de korst sluit lucht af een najaarsblad blijft een beginner maar nooit begonnen. laf raadzaam als schaatsen op een ijsbaan, en maar lachen je kan dit nergens plaatsen ondoordachtbaar…

loop vrij uit beton uit stof uit huis loop vrij door de velden het massief verdwijnt zo zonder angst als de zon loop vrij door de velden zo bloot de zon op je huid hoor de muziek zoals de eerste keer zo jong opnieuw de zegen wind, zon en regen uit beton uit stof uit huis loop vrij…

Romeo was boven zijn theewater, zeg maar gewoon stomdronken en dat was jammer want, wie wil er nou geen serenade van Romeo? Ik tenminste wel, maar dan het liefst in nuchtere toestand hoor, dat dan weer wel!…

Hij vraagt aan mij, heeft U soms een ragebol, het is om spinrag weg te halen, nee zeg ik, wel heb ik een luiwagen?…

Opzij, opzij Men wil mij voorbij Maar ik kan niet weg Luister nu wat ik zeg Mijn benen doen niet wat ik wil En staan gewoon even stil Maar er is geen begrip Omdat mijn lichaam plotseling vast zit Gevangen in mijn eigen lijf De reuma maakt mij eventjes stijf Ik kom ook wel weer opgang Maar soms maakt het mij wel bang Want er is…

de taal zegt iets je kunt zeggen 'ik zeg dit' maar weet je wel dat dit Nederlands is besef je dat wel ?…

Er woont een wezen, ik zeg wezen want het is iets dat niemand ooit eerder heeft gezien, aan de achterkant van de maan. Het heeft wel 30 armen waarmee zij haar wereld draagt, dit om te voorkomen dat niemand ooit de maan nog zag.…

om ze te verleiden zei hij tegen sommige ‘bepaalde’ wijven ik hou zo van vis die dan soms weer tegen hem zeiden wil je mij soms proeven dat mocht hij wel lijden gatver… ik proef makrelen de enige soort vissen die voor mij echt niet hoeven zeg zoiets nooit tegen een viswijf de hel breekt los en het is mis ze gaat je dan met vishaken…

Maar over de warmte van een stem de troost van een woord de zegen van de stilte de doem van de eenzaamheid. Dus toch zon? Dus toch schaduw? Gelukkig was er de deemstering die me zachtjesaan opslorpte. Ook mijn gedachten.…

er was geen rode wijn om zomerzacht in weg te dromen buiten roffelde de regen zijn schoonmakende zegen kilte kroop langzaam omhoog maar in de verte streelde zonlicht vaag een lange lage regenboog ik heb je stem gehoord voelde toen je warme sferen het slechte weer en het gebrek aan wijn kan mij van heden af echt niet meer…

Wat zeg je ook alweer als men iets zegt? Er rijst een woord, maar dat geeft voorrang aan een binnenfilm van vroeger taferelen: hoe zij met vlotte slag twee vlechten vlecht en hoe zij samen voor de spiegel staan waarin hun ogen even olijk spelen, wanneer zij op het hoofd een kusje legt.…

je praat niet écht meer met me en kijkt verwonderd als ik je zeg dat ik in jouw buik nog heb gewoond dan word je als glas waar ik doorheen kan kijken het lijkt alsof de wind je jaren niet meer streelt alsof de regen tevergeefs je ziel wil aaien en je zegt nooit meer het komt wel goed mijn jongen morgen opnieuw de angst en misschien…

Dat ik niks zeg……

" werpt hij ons tegen maar ondoorgrondelijk zijn 's Heren wegen: laat op zijn werk een vloek rusten, geen zegen en straft onmiddellijk, met storm en regen…

Wees afgekoeld, En zeg Sorry, Dan zal iedereens jouw storm vergeten.…

Nee, zeg je. Ik sprak over vrijheid. Voor jou. Neem aan. Het is nog warm. ------------------------------- foto: beeldentuin Dehullu kunstenaar: Andreas Hinder…

Hoe zeg je geloof ons,kranen in ons land hebben wel drinkwater voordeuren met sloten en ramen. Hoe zeg je kom loop mee, schuif bij ons aan. Aleppo kennen wij , dat kastje, zelfs die geweren eigen ervaringen uit de jeugd in Ambon het ooit.…

niet waar of hoe, door wie ik noem in dit verband geen namen, dési saddam of ceausescu noch moammar al-qadhafi ik zwijg ook over tora bora en zeg niet waar of hoe, door wie- Hem net als osama bin laden pootje lichten, ja liefst vier of een pondje lichter maken opdat hem niets rest dan te zwichten en te boeten, levenslang…

Genoeg nu, het is over Ik ben leeg, ik wil niet meer Laat me gaan schat Laat me vrij, voor deze ene keer Gevangen in jouw armen Zo sterk om mijn lichaam heen Waarom luister je niet naar me Ik moet weg hier, meteen De liefde die ik voelde Is er niet meer, het is weg Het is niet meer dan logisch Dat ik vaarwel tegen jou zeg Al kan…

toen ik je voor de eerste keer zag had je mijn hart gestolen zo puur, zo echt een beetje verlegen kwam je binnen jij gaf me een hand en stelde je voor zo puur, zo echt nu zeg je thuis ik ga naar mijn vriendin even wat drinken even wat kletsen zo puur, zo echt aan jou heb ik mijn hart verloren lief kind met het syndroom…

Zeg, dring nu niet aan, ik laat het toch staan! Of zal ik één keer...? Hè nee, nou niet weer...! Ach, geef me dan maar één stukje, heel klein. Maar morgen dan doe ik echt weer aan de lijn!…

Ik zeg: zo ken ik je, zo houd ik van je, water als water.…

De hel op aarde door verdorven machten Zij verspreiden hier hun kwalijke krachten Misschien heeft Lucifer nu zijn zin Er gaat toch nooit iemand tegenin De hemel op aarde leidt naar het licht Waar ieder mensenkind toch wel voor zwicht De poort van geluk zal opengaan voor een nieuw en erg mooi bestaan Daarom zeg ik nu ook vaarwel en verblijf…