Zwanen uit Aleppo
Het uiterlijk van de vaas rauw en onvoorspelbaar
als leven, zegt hoe een vlucht vreemde bochten
kan maken
gedachten compleet kan ontwrichten.
Zij ogen nu nog dagelijks gips
traag laag voor laag
opgebouwd en ondergedompeld
in een waterbad.
Tij is even kleurrijk als zijn schrijnend relaas
tussen twee polen blijft hij zich stiller bewegen.
Hij verhaalt herhaaldelijk waarheen zij daar met
hem de erfgenaam om terreur zijn weggevlucht.
Hij zou echt al willen zingen
van ooit en het toen.
Willen verhalen over die muren in die landen.
Maar de vazen die in zijn presentatie te zien zijn
zijn lek, doorzeeft dragen zij nog geen bloemen
allesbehalve geurende voorjaarstakken van daar.
Tafels hebben wel laden
stoelen geen poten meer.
Hoe zeg je geloof ons,kranen in ons land hebben
wel drinkwater
voordeuren met sloten en ramen.
Hoe zeg je kom loop mee, schuif bij ons aan.
Aleppo kennen wij , dat kastje, zelfs die geweren
eigen ervaringen uit de jeugd in Ambon het ooit.
... Onze zoon heeft een nieuwe buurman sinds oktober. Zijn naam is Mustafa .De IND had een fout gemaakt in het registreren van hem en zijn id. Gevolg vrouw kon niet overkomen. Het is nu eindelijk hersteld. Getraumatiseerd wordt hij nu na 6 jaar herenigd met zijn vrouw en kind. Wij hebben het met de vereende krachten mogelijk gemaakt want hij had geen netwerk en geen middelen.
Oude herinneringen komen bij ons als gezin boven.
Met pistolen op zijn hoofd zijn vaderland verlaten
toen door japanners, een Nederlandse vader
en amboneze moeder en dagelijkse doden door open tbc aan boord die overboord werden gegooid zien als 5 jarige.Nu trigger van een trauma ook van ooit.Conclusie : ieder mens heeft een ander soms nodig als hand. ...
Geplaatst in de categorie: emoties
ambon
104
Geef je reactie op deze inzending: