het verdwenen Groninger land
schorre lege velden waken als
duivels over verlaten
steden en dorpen die als luchtkastelen
opdoemen in wrakke doch lange nevelslierten
het leven is vertrokken, slechts wat
ademgeruis slentert nog door het puin
waar in het gruis staat geschreven, dit was
eens ons zo vertrouwde huis
fundamenten ter zicht gesteld door
het kantelen van de aarde schreien
in de felle Januari wind het geschreven
woord waar niemand nog iets over wil vertellen
de stilte is sprakeloos en op het zwijgen
na bijna dood, deze dood lijkt zelfs
ontredderd daar er geen graf bestaat
dat veilig in de armen van
moeder aarde de slaap kan vatten
want de angst regeert, zelfs in de vluchtroutes
van dit bestaan
Geplaatst in de categorie: actualiteit