Alle inzendingen over Zelfdoding

't Is voorbij je leven het had je zoveel goeds kunnen geven Je wilde het niet meer dat deed ons zo'n zeer We zullen altijd aan je denken we hebben je veel liefde kunnen schenken Je blijft eeuwig in onze gedachte hoe lief je naar ons lachte Bij deze dag zullen we stil staan maar wij moeten echter doorgaan helaas... zonder jou…

Achterover dit hoofd, vrij de keel, de kin hoog in de lucht, ik hang nog niet, ik speel maar wat. Waarom zo bang en zo gespannen, doodsbang voor de boom die wurgt en voor de struik die wondt? Weg van toezicht, uit het gebied van achterdocht kreun ik het uit: er is voor mij geen therapeut. Ik kan niet rusten in de onbeheerde tuinen die…

Ik zag je lopen Had mijn gedachten Zoals een ieder die dat zag Jouw stil verdriet Wie kon dat weten Toch steeds maar weer een nieuwe dag Een vlotte vraag Een simpel antwoord Het was een schreeuw recht uit het hart Een hart teleurgesteld en duister Jouw leven Boordevol met smart Je hebt mij zeker laten schrikken Met jouw keuze voor de dood…

Dat hij in diepste wezen zelf besliste Over wanneer en hoe hij dood zou gaan En zich derhalve aan het kruis liet slaan Bevestigen ons vier evangelisten. Ook Christus kreeg dus hulp zichzelf te doden Al is dit bij de christenen verboden.…

mijn hart brandt geen pijn van vallen zelfs niet van overlijden pijn zo schraal als zuur het trekt door je lichaam bij het overdenken het had anders kunnen zijn een verschil van een dag een verschil van een e-mail misschien niet meer ik voel die pijn van niet aanwezig te zijn op die dag dat zij zich haar leven benam…

Hij heeft de hoge tol betaald Om rust te vinden: Zijn jonge leven! O dood, wat draait ge uw zware boom Gewillig open Voor die wanhopig zijn. Hij liep het grote donker in, Zó zeker, Of hij de hel verlichte ramen zag Van vaders woning. Wat achter was Kon hij niet overmeestren. Daarom ging hij ’t staketsel door Als een die vrezen Voorgoed…

Toen mijn klok twee had geslagen gleed uit mijn mond een stille zucht De diepe stilte kon ik niet verjagen voor het leven was ik op de vlucht In het duister, in het kille eenzaam weerklonk stervend verkeersgeluid Mijn oog zag naar ’t beslagen raam en als vanzelf stapte ik het bed uit Uit mijn mond fluisterden woorden iets als een droevig…

Toen de wind over ’t kerkhof gleed blies hij sneeuwvlokken in ’t gelaat Onbewust van het onmetelijke leed dat er restte na haar wanhoopsdaad Toen haar haar laatste zucht verliet zag de hemel grijsgrauw van kleur Reeds te laat voor het afscheidslied sloot achter haar rug de laatste deur Toen een blik naar ‘t lichaam keek bleek dat reeds…

Haar handen gevouwen; de ogen dicht wijl haar lippen fluisterwoorden spraken Stroomden tranen haar over het gezicht ‘t Liefst wilde zij er een eind aan maken Haar woorden hortten; de nacht viel stil terwijl haar fluisterwoorden alle zwegen Stroomden gedachten; haar hart werd kil Het leven, ze kon daar niet langer tegen Haar vingers kneedden…

Dit was haar laatste nacht, wist zij ze voelde haar smart tot op het bot Morgen, meende zij, is het voorbij ik vlucht immers voor het noodlot Morgen is er geen toekomst meer misschien treuren zij zelfs om mij Maar ik wil weg, ik kan niet meer ik wil sterven, dan is alles voorbij Vannacht wordt mijn laatste nacht wellicht volgt er een afscheidsbrief…

Fleurige bloemen bij de spoorwegovergang van een tragedie zijn zij enige stille getuigen Elke dag getreiterd worden..en dat jarenlang liet haar van haar weg naar school afbuigen Bloemen voor dit arm meisje dat zij pestten totdat de dood haar de enige uitweg scheen Bloemen voor dit meisjes’ stoffelijke resten herfstbloemen op de rails, daar…

Hij is aan uitputting bezweken Hij had het zo goed met mij voor Ik leende hem mijn oog en oor Hij hielp mij bij het oversteken Hij zou mij nieuwe moed inspreken Maar langzaam ging er iets teloor Hij werd bedroefd, want hij verloor Ik zag al aan de wand het teken Hij heeft het hoopvol geprobeerd Zijn volle stem werd dun, benepen Mijn schutsengel…

Kijk terug op Leegte die mijn Leven heet En ontwaar louter Rotspunten en Onmeetbaar diepe Spleten waarin al Dat leefde moeiteloos Verdween En constateer Dat ik nooit Bestaan heb…

Hij zat net als ik in het psychiatrisch ziekenhuis in Ermelo, daar waar gek genoeg de spoorlijn doorheen loopt en menigeen gooide zich voor de trein. Op zich een geesteszieke locatie. We vormden met enkele jongemannen een band, ik was de zanger die zong als Sid Vicious en Tom, meen ik, hanteerde het drumstel. Tijdens een dansfeest botsten…

De dagen zijn steeds vaker vloeibaar met onvoorziene schade zonder het opendraaien van de juiste kraan vol medicatie die werkt. Ik kijk sta langs de zijlijn en ween in stilte. Haar eigen fietsbanden zijn bijna versleten alles kraakt en piept, zie deze schaduwen terwijl zij rijdt, ze zijn kamerhoogte groot. In fietstassen neemt zij oud nieuws…

ik wil naar de overkant mompelde ze zal ik u helpen met oversteken en nam haar bij de hand maar ze werkte tegen nee ik wil naar de overkant ik ergerde me dan moet u het zelf maar weten ik stak over en keek wat was daar aan de hand een vrachtauto die langs reed remde – helaas de oude vrouw bleek met een stap te bereiken wat ze niet voorwendde…

(voor Chirley Barker) Het is altijd weer die vervloekte eenzaamheid, die mensen tot zelfdoding drijft. Je kuchte tot bloedens aantoe door de koolmonoxide, die je in je auto liet gaan, als een groot verwijt tegen het wrede leven dat je niet echt luchtte.…

Kijkend naar een aflevering van Jinek memoreerde Arjen Lubach, een Groninger net als ik, naar jou, omdat je door een zware depressie zelfdoding hebt gepleegd en je levensklok stil bleef staan. De grote wijzer haperde nog even, maar dat was dat.…

Al ben ik straks ook heel erg levensmoe Dan nog wordt het mij bij de wet verboden Om hulp te vragen om mijzelf te doden; Vandaar dat ik het dan heel anders doe: Als hulp bij levensmoeheid geldt als moord Is doodmoe volgens mij het juiste woord.…

kraai omvallen en dacht hij 'onbemind kind' terwijl haar voetstappen geen sporen nalieten in het hoge tapijt, zij in stilte schreeuwde om liefde, maar hij onmachtig was, hij, de hogepriester van de Sophia, zeg maar buitensporig drugsgebruik, toen besefte hij even dat het niet Ingrid was die zou sterven, maar hij, want het bericht van haar zelfdoding…

Natuurlijk triggeren ons vele beelden De arts of architect die straten veegt De moord of zelfdoding die wordt gepleegd De macht van overmatig rijk bedeelden De wonden van soldaten die niet heelden Een kind in hongersnood dat haast niets weegt Naar voedsel zoekt als huisvuil is geleegd Of gifgas op een plein waar kinderen speelden Een land…

In een hotel aan de rue Dauphine in Parijs heb je zelfdoding gepleegd, op je 38-ste weg van de leedmachine, in één keer alle rommel geleegd. Ik begrijp je wel, kwetsbare bloem, de mensen zijn vaak zo bikkelhard, die leven onder een andere doem, kennen niet de pijn in jouw hart.…

In antwoord op de vraag, die Jeroen Brouwers per televisie stelde, namelijk waarom sommige mensen wel voor zelfdoding kiezen en anderen niet, terwijl zij aan dezelfde mankementen lijden, meld ik hem, dat sommige mensen niet alleen meer voor hun kiezen krijgen, maar ook nog eens genetisch gezien te weinig afweer hebben en daardoor eindigen…

Zijn jeugdvriend pleegde zelfdoding door zichzelf te verdrinken, dat gemis overschaduwde hem het meest. Hij stond zelf vaak op dat punt. Zijn zielepijn was te zwaar, waardoor hij in de alcohol belandde, vriend en vijand tegelijkertijd.…

Soms is het Allemaal net Even te veel, Dit leven, De opgave om Door te gaan Even te zwaar - De grond wijkt Onder je voeten Je valt uit elkaar En dan kom je toch, Niet meer verwacht, Weer in balans en Passen de stukjes Toch weer in elkaar…

Als ik dood ben, kàn het niet minder zijn dan pas word ik eindelijk met rust gelaten Dan pas doet de wereld mij niet meer pijn dàn pas..zullen zij aardig over mij praten Als ik dood ben, zal ik niet eenzaam zijn dan pas zal ik van liefde kunnen proeven Dan pas pieker ik niet meer over die trein dàn pas zal ik ‘t masker niet meer hoeven Als…

Bij 'Things to do:' schrijf ik in mijn agenda 'zelfdoding?' uit een bedroefde, verbitterde krabbel van galgehumor. Na de zwaarste woestijntochten die een mens kan maken, zijn er nog steeds onmensen, die met vooroordelen en onverwerkte trauma's hun woede op mij botvieren.…

Dit was het dan. Het gaat niet meer. Ik ben zo moe! van het vechten. zo geboren en gebroken want ik kan niet meer verder. als je lijf je vertelt en je geest niet meer verder kan. omdat je je anders voelt dan je eruit ziet. als man geboren maar eigenlijk ben ik een vrouw en dat alles sloopt je van binnen energie is op…

Als ik levensmoe wordt mijn leven is voltooid ga ik eerst nog treinen reizen met de NS, 1e klas van Den Helder naar Maastricht van Roodeschool naar Vlissingen en op de terugreis ga ik op het knooppunt Utrecht in het hart van Nederland op de rails liggen zonder enige vertraging languit op het spoor liggen: eindpunt van mijn leven…

Wie interesseert zich vandaag de dag nog voor de rock 'n' roll legende Elvis Presley. Een kennis van mij wel, want die heeft zijn huis in Memphis bezocht en hij stond ooit in de kamer waar Elvis zichzelf om zeep hielp en waar hij zijn televisie kapot schoot. Elvis leed aan obesitas en hij was een notoire drugsverslaafde. Dan is het einde…