Alle inzendingen over aankomst

tramrails liggen er verlaten bij men fluistert dat ‘ie al meer dan een half uur vermist wordt het bord dat aankomsten voorspelt lijkt van slag, en geeft aan dat ‘ie er had moeten zijn in de verste verte is er nog altijd geen ros in aantocht dus klim ik weer op de fiets de wind geeft mij vleugels…

waarom zocht je de maagdelijkheid van onbetreden terrein als nachtblinde vogel in gekooid niemandsland, met zeewater reikend tot grijze horizon, echo’s langs doofstomme gewelven gelijkend op avondstilte, op aankomst in marmeren afwezigheid gevuld met bomenschemer en bladerloze beenderen?…

Een vrouw, die op d'r tour naar Rome door al het smullen, dat ze deed, bijzonder hard was aangekomen, kreeg van d'r arts een streng dieet. Hij hoopte na een week of tien, als zij op calorieën paste, de helft van haar terug te zien, wat inhield, dat ze haast moest vasten. De arme vrouw was geenszins blij en aan het einde van d'r dromen…

De wekker is gesteld, als eilandjes liggen de kledingstukken verspreid over de vloer. Het recht van de sterkste: op de rand van een hotelbed, ver na middernacht. Een regenachtige nacht, voorbij het punt waar stoppen en terug nog tot de mogelijkheden hoorde. Gestommel op de gang, een enkele kreet. Uit vreugde of afkeer, als blijk van opluchting…

Hij wacht op een meisje als op de trein. Hij ziet ze komen, hij ziet ze gaan. Nooit komt hij ergens anders aan. 04-12-2005…

zachte wolkensluimering bedekt kuis de weg naar huis klotsend kabbelt water schemerdonker langs de kajuit De storm ligt nu te rusten het land doemt duister op een toren boort haar gaten doorlichtend tullen regenwolken De kade is slechts hoorbaar verborgen in haar waas van witte schaduwplekken de dag verstopt haar komst…

Wuivende halmen Dansen op de muziek van Komende briesjes…

Minzaam, toch ingetogen ziet de Burgemeester Wuiteweg me aan waar verspreide meidoorn wenkend bloeit - zachtrood versnipperd roomijs - en lover van jonge bomen statige oude beuken tot mijn gemoed spreken samen met gevels van bezadigd wonen of strevend ondernemen een eeuwige boodschap brengen vol aangename weemoed die vredig gewekt wordt…

Voor Anton Wij die jou het Naast staan, je beste Vrienden en je eigen Kring staan om je heen En nemen afscheid van Jou, voorgoed, en op Het moment dat ik mijn Laatste gedicht voor Jou voorlees, en de Dominee zijn laatste Zegen meegeeft, begint De zon te schijnen Als ze nog nooit Gedaan heeft op de Achtste maart van…

hij reist af de uitgebluste Dood een trage rit naar Nergensland even maar kijkt hij om naar wat was heb geen angst fluistert hij voor wat komen gaat het goede staat je te doen…

Naast elkaar lopen twee mensen bedroefd weg van Jeruzalem terneergeslagen en bedrukt klinken hun lome stappen naar het vertrouwde huis in hun dorpje de verhoopte bevrijder van het door Romeinen overheerste land is de marteldood gestorven de ontgoochelde wandelaars zien nog slechts een toekomst vol grijze leegte voor zich opeens…

de lucht is vandaag gevuld met aankomst en verblijf bevroren in hemel en veranderlijk met wolkenvorm vertrekken is geen object geen onderwerp in een kooi geen zinsnede op het strand geen visgrond en zilverplevier misschien een draadloos paaltje in ongemaaid weideveld een onzichtbare kust, een hek of onmiskenbaar iets dat beklijft…

Zoals wij half november ieder jaar De aankomst van de Sint per stoomboot vieren Zo staan nu op de kade alle Ieren Met kloppend hart en vol verwachting klaar. "Zie ginds komt", zingt een vrouwenkoor spontaan, "Uit Holland de abortusboot al aan."…

Die zwijgen: 'Kijk naar je eige, zeik niet over aankomst en hoe laat.' Er zal een trein zijn en eruitgetuimel en iemand die wuift en sprongetjes maakt en onverstaanbaar van een reis gaat roepen naar wie daar al jaren staat. ------------------------------------------------------- uit: 'Vier manieren om op iemand te wachten', 2001.…

Als een klas bij Martin in een vak ging staan Bij het goede antwoord (2: 'de hoge c') Dan juichte heel de wereld hoorbaar mee En gingen al die lichtjes zo mooi aan Zijn aankomst in de hemel ging ook vlot Want Petrus riep: 'Kom, Martin, ren je rot!'…

Het keyboard lonkt bij aankomst en geniet van haar eerste slag en als een volleerd musicus begint zij deze dag Haar vingers beroeren vloeiend de toetsen der poëzie en langzaam verandert haar aanslag in een eigen symfonie Nog voor het avondvallen heeft zij haar lied gespeeld maar helaas voor deze kunstenaar wordt geen roem of glorie toebedeeld…

de vallende avond lijkt op uitstel, op verlengde speeltijd, op aankomst met onbekende vertraging in deze ogen blinkt een hemelzucht, even later passen eendagswolken met gemak in hun jachtvelden wie zwaartekracht van licht kan verdragen leest een donkertalig gedicht, scheert de wol van zijn luchtledige schapen…

Uitvinding (III) ... ...bijeen kan brengen tot, zeg maar grote bol Deze liet ik van de berg afrollen Bij aankomst be- neden bei- de een begin…

vleesgeworden, losgeraakt van gedachten zwevend over ijsvelden om toch te vliegen doordrenkt van tijd en denkbeeldige kou op weg naar aankomst, daarmee onderweg verbonden met pijnloos bezweren, vergeefs tegelijkertijd volhardend in nachtlicht ontwijken met ouderdom en jeugd als inzet en overal een schilderij in herkennen omdat het prettiger…

deze afstand is nog niet ver genoeg van huis dit water is nog beddingloos, stemmen klinken te vers ondertussen reizen we naar een afnemende aankomst in sommige van die verhalen sijpelt verwantschap door zoals een gerecht met de peulvrucht van de vroegste dag ik moet mijn geheugen nog plaatsen, mijn tijd tekenen terwijl het ogenblik…

achter de deur ligt de wereld op de loer de dunne grens tussen het een en het ander de sleutelbewaarder nam de bange benen een slingerbeweging bracht hem van het vertrek hier naar de aankomst ergens anders droeviger en wijzer keerde hij terug naar waar hij ooit vertrok de sleutelbewaarder zette alles wat hij schreef tussen haakjes…

Elke dag was je palet het geel van zonlicht het grijs van het ontbreken En ik voelde me bekeken je penselen volgden mijn gaan en komen en de twijfel ertussen Het lentegroen bij mijn aankomst in het atelier het glas van ruiten waarin ik me spiegelde En dan de kussen op m'n huid als doek, papier in alle kleuren van de…

in wegvloeiend licht is de droom een stil en roerloos reizen van tere stof geweven omringt hij de aankomst en het vertrek een jaarring tekent de voorbije wereld schetst de toekomstige tijd we dromen ons vast in trage kleine vergankelijkheid een vluchtige reis met enkel de bestemming van de gewisse dood…

Wat had die reuzenkrab onder de leden Of vond ie er in Sea Life niet veel an Of lag het aan de zending uit Japan Dat hij zo onverwacht is overleden Ik heb de route net al uitgezocht U komt toch ook naar onze Stille Tocht ?…

Dolend op het spoor Verborgen achter glas Zie ik kilometers groen Voornamelijk Hollands gras De tijd neemt mij mee op reis De aankomst is bekend Vertrekken is niet echt mijn ding Hoewel ook dat snel went De mensen in de trein Zijn rustig en gedwee Wat is de wereld mooi In zo'n stilte treincoupé…

Het begint te regenen als ik halverwege ben Bij aankomst blijkt mijn lenerspas thuis Terug Regent het harder Alle stoplichten staan op rood Op één na Die-ik-in-een-sprint- hoop-te-halen-als… mijn voorvork breekt Het lukt me niet te genieten van het moment van gewichtloosheid wanneer ik over het stuur naar het asfalt zweef “Analfabetisme…

Wie verre reizen maakt kan veel verhalen, Je bent toerist en in een mum van tijd Raak je door overvallers alles kwijt, Begrijpelijk dat je dan zit te balen. Maar snel naar huis terug raakt kant noch wal, Dat is waar ík een beetje over val.…

Haar zee en rivier heeft ze bevaren onbekend met aankomst en vertrek Zoveel meer stond ze aan ´t roer dan vader Ze wist van eb en vloed en kerend tij en richtingen van winden Zeldzaam opgelopen averij zelden aan lager wal of lek Het laveren kwam pas na verloop van rijpe jaren Ze koerste op gegist bestek.…

zijn trein denderde door al jaren lang zonder te stoppen natuurlijk reed hij weleens op vals spoor maar altijd zonder brokken aankomsten met kus en armzwaai bleven joviaal tot aan het laatste fluitsignaal een fraai emplacement om bij te komen met een rangeerterrein vol ooit gewenste dromen de lichten zijn gedoofd coupés verlaten…

bij aankomst vielen bevroren tranen uit de lucht het was een weerzien van dwarsliggers uit alle hoeken te midden van borden vol leuzen stond de kist erboven prijkte een mooie foto van Ferry met poes op schoot ik heb nog nooit zoveel fotografen gezien Fer op ’n crematie zij kwamen allemaal om Opa Water te groeten…