Alle inzendingen over afscheid.

het is zo zwaar dat ik het niet over de drempel van mijn lippen krijg "afscheid" weerklinkt in een uithoek van mijn daverend hoofd en beukt zich tegen de moed die het recht houdt mijn tranen kauwen op de grond onder mijn wankele voeten, om dan een braakbal van niets uit te spuwen ik val een laatste maal in haar armen en mijn geheugen…

Het kwam op een avond heel onverwacht dat vreselijke telefoontje dat mij helemaal van mijn stuk bracht ik kon het niet geloven jij was van mij weggegaan zonder ook maar afscheid te nemen ik voelde mij zo eenzaam er waren geen woorden voor waarom overkwam het jou we moesten elkaar nog beter leren kennen o wat hield ik veel van jou…

Afscheid nemen kan ik niet maar toch moest ik je laten gaan. Ik zou zo graag terug keren in de tijd alles veranderen wat fout is gegaan. Er is zoveel dat ik had willen doen zoveel dat ik je nog zeggen wou. Maar afscheid van je nemen nee, dat is echt teveel gevraagd. Je blijft in mijn hart nu en voor altijd.…

Mijn geliefde is vervlogen heel zachtjes uitgeblust Geen hand meer op de mijne geen mond die mij nog kust Geen lachje uit de verte geen hand meer door mijn haar Niet samen zitten en kijken naar elkaar Er vallen nu geen woorden er is geen ergernis Maar ik weet nu uit ervaring hoe eenzaam alleenzijn is…

In de dagen die er volgden, hield je meer van mij dan ooit van haar, en we wisten beiden zeker, we bleven altijd bij elkaar. Nu zit ik eenzaam op m'n kamer, je bent pas geleden weggegaan, maar ik zal nu sterk zijn, nee, ik laat geen enkele traan. Want ik leef ook zonder jou! Je bent me gewoon niet waard! Maar heel diep van binnen, ben…

Dag Europese Bank, ik ga vertrekken Je redt het nu wel verder zonder mij Al is jouw gastheers' kas nog lang niet bij En zal Trichet de Franse wel gaan spekken Maar kom, ik zeg beleefd ('t zijn grote landen): Ik laat je achter in vertrouwde handen --------------------------------------------------------------------- Bij zijn afscheid van…

Wanneer mijn hart niet meer klopt zoals het kloppen moet, wanneer mijn adem niet meer stokt als ik je zie, wanneer dat alles verdwenen is, zeg ik GÁ, dan wordt je niet meer gemist!…

lieve vriend was jij het vechten moe zweef naar het licht maar niet alleen neem harten mee naar tijden zonder pijn ooit zijn we weer samen in het zijn omarmd door liefde laten wij jou los jij hebt jouw deel geleden strijd gestreden denk nu niet aan ons ga op zoek naar rust blijf in onze harten wij zijn een deel van jou…

o jezus, hij deed zijn ogen dicht stond met een glas wijn in de hoek... ik weet het niet hij staarde naar het plafond misschien kan ik beter gaan ze knikte dof een deur ging dicht…

je drijft van me weg in de kleur die zo goed aan mij hecht ik herinner me hem vooral in mijn armen: nog altijd ben ik van hier ik hoor nergens anders als in die boot doordrenkt met blauw met mijn hart aan de mast wapperend zwart samen met jou of jij het zo ziet weet ik niet ik zou jouw omhulsel ook graag als het mijne willen erkennen…

Ik heb dit jaar met sinterklaas Vijf chocolade letters gekocht Ze vormden samen jouw naam Ik had de lekkerste uitgezocht Het was wel een heel bizar idee Over afscheid nemen en vergeten Dus heb ik heel bewust en rustig Hap na hap jouw naam opgegeten De smaak was overheerlijk en zacht Mijn maagje was snel gevuld en bol Nu is het al bijna…

het laatste flonkerende vlammetje wekt geen opmerken meer te laat gezien maar in ruste gekeerd blaast hij in vrede zijn kaarsje uit…

Slaap met het donker, vrouw slaap met de nacht ons diepst omarmen heeft de droom omgebracht donker en zonder erbarmen zijn bloed en geslacht slaap met het donker, vrouw slaap met de nacht. -------------------------------------------------------- uit: Verzameld werk (1899-1940) Deel 1: Poëzie. Amsterdam/Bilthoven, 1938.…

Levensweg doorlopen momenten van weleer tranen stromen, ogen- blikken voor eeuwig in het hart gesloten Vredig daalt een rust over een gloedvol gelaat stil verschijnt een glimlach als de schaduw verdwijnt in het licht…

Toen keerde ik me om Mijn rug naar je toe. En nog voel ik je ogen In mijn rug boren, Roepende: "Waarom wil je me niet horen!" Ik probeerde weg te komen Keek om. Je stond er nog. Een blik, Een gedachte: We waren niet bij machte Om nog iets te beginnen Nog een smoes te verzinnen Om daar te kunnen zijn Alleen dat gevoel Van die naderende…

Ik keek in je ogen en zag al je pijn, En al je angst om morgen niet meer hier te zijn, Ik keek in je ogen en zag je vermoeidheid, Van het volhouden van die o zo zware strijd, De blik in je ogen zei mij daarentegen, Dat je tot het einde zou vechten voor je leven, Ik keek in je ogen en zag bovendien, Gedwongen afscheid, omdat je wist dat je me…

Na 3 jaar mis ik je nog steeds, op de momenten dat ik denk , even bellen.. realiseer ik me dat je er niet meer bent.. en toch.. overal waar ik denk dat je bent, daar ben je ook. Soms raak je me even aan, ben je even heel tastbaar, zeg je nog even ik hou ven je, ik wil nog even zeggen, ik hou van jou!…

Een diep verlangen naar het eindige kruipt traag en wenend in dikke strepen naar de stilte van het oneindige In het vragen naar vergetelheid kan de nacht mij vinden, een vuistgroot op mijn kussen, er ontbreekt enkel nog een afscheid Sterfelijk vergruist de rand van de dag nu voorgoed, geluisterd en diep gedacht schrijf ik de woorden…

in de stille kamer onder strak gesteven lakens en een sprei van linnengeel je lichaam uitgeput je ogen vaalblauw langs de einder heen staren in de eeuwigheid zachtjes streel ik je gelaat heel even nog een laatste kus want afscheid nadert voorzichtig sluit ik je ogen nu mag je altijd slapen heerlijk dromen…

Jouw wereld staat op zijn kop maar 's nachts waak ik over jou Leg je neer en ga maar slapen want, mijn kleintje, dit is geen afscheid... geen tot ziens...…

u gaat hier de laan uit sprak de overheidsdienaar aan het eind linksaf de hoek om geen probleem voor u als wandelaar maar ik heb mijn voeten kapot last van een onverwachte liesbreuk de darmen staan onder sterke druk produceren een kwalijke reuk meneer dat is niet relevant sprak de overheidsdienaar u bent aan het eind van uw latijn weest…

Jij bent niet meer bij ons Maar in ons hart blijven we je meedragen op moeilijke momenten je raad vragen jij blijft als een rots in een oceaan waar vogels even rusten en dan weer verdergaan…

Afscheid. Alles rijmt en past nu in het bestek. Noem God bij zijn oorspronkelijke naam. En daal af. Graf. Neem de weg die snel leidt naar de walkant. Het wordt vloed. Vogeltrek naar de dijk. De ziel weet een open raam. ------------------------------ uit: 'Groeiringen', 2002…

De vermoeide reiziger pakt zijn valiezen Heeft nauwelijks moeite met het kiezen Neemt mee zijn gedachten en zijn geest Laat hier: de herinnering zoals het is geweest.…

Alleen ben ik nu... Pijn dat is wat ik nu voel en niet een klein beetje, nee, een heleboel de meid van mijn leven heeft me verlaten, ik had m’n ogen dicht en niets in de gaten. Ze ziet me nu liever gaan dan komen, was dit alles dan toch gebaseerd op alleen maar dromen? Deze relatie is naar de knoppen gegaan heb ik dat dan allemaal…

Wat taal aan mij was is ontcijferd, Veranderd in andere tekens. Mijn gebeente vertelt de vertaling Van leven en dood. Daarmee ben ik niet verdwenen tussen de levende planten En het gebit van de steen Verander ik langzaam in aarde, Pas daarna heet ik niets meer. Lees me dus nog één keer In de vertragende paring. Herhaal mijn gerangschikte…

Niet huilen als ik ga het echoot lang na in de kille kamer doelloos glijdt een hand langs stoel en tafelrand de zon schijnt ongenadig…

Je bent ver weg de oceaan over gevlogen beide zijn we nu alleen en voelen ons eenzaam. We denken aan elkaar en de afstand wordt minder. Zo overbruggen we de tijd van grote eenzaamheid. De lange avonden en nachten zijn bijna voorbij en dan kom je terug weg zijn de eenzame gedachten.…

Het ritme van de klok en de stilte is een vraag. De stof die vertelt en elk woord is een einde. Het raam dat verbergt en zoeken is een belofte. Het gezicht dat wenst en de dood heeft weer een naam die wacht.…

Hier staan we dan hand in hand huilend kijken we naar je foto zo ineens voorbij geen afscheid meer hier staan we dan hand in hand verbijsterd om je dood...…