Alle inzendingen over anti-valentijn

Botox de anti expressie middel voor de midlife crisis kop als een bowlingbal met scharnierende lippen…

Een grote anti-climax en tegelijk de beste ontdekking ooit: dat elk liefdesliedje waar is.…

waar liefde openlijk bloeit genegenheid uit ogen vloeit koester ik in stilte mijn geheim ik valentijn je al zo lang groei in winters witte wereld naar de dag van rode blosjes op je wang als je mijn hart van rozen krijgt het kaartje met mijn ongekend geheim in één bevestigende blik ben ik jouw valentijn…

Met Valentijn hoef je niet per se verliefd te zijn. Het is voor mensen die elkaar het beste wensen.....…

Je was al in de gate en toen dacht ik: "daar gaat mijn lieve Valentijn." Ineens werd er op mijn rug getikt, daar stond mijn Valentijn. Verliefd was ze ook op mij, zei ze, en ze kon niet weggaan zonder mij. Hand in hand, verliefd gingen twee Valentijns samen op weg naar een mooie toekomst vol met liefde.…

‘t Was in de nacht van Valentijn dat de vliezen braken jouw komst ons deed ontwaken. We hadden je zo vroeg nog niet verwacht, reden in de stilte beschenen door de maan naar waar je ‘t levenslicht aanschouwen zou. Pas aan het einde van die lange dag, de moed bijna verloren werd jij, mijn Valentijn intens gewenst geboren.…

van Valentijn altijd al hoorde te zijn Daarom ga ik niets vragen Alleen iets zeggen Ik hou van je en ben blij dat je mijn vriend wil zijn…

Maar vandaag met valentijn lees je nu mijn verlangen…

Slechts 1 week per jaar, is het opletten geblazen je mag niet pesten, ook niet plagen mocht het toch niet geheel gaan dagen, bij onverlaten of bij blagen, staan er strafregels wel gepland! 1 Week per jaar die 52 weken heeft is er aandacht voor deze minne moraal want zeg nou zelf oh minkukel knap je op, als je verbaal een ander naar beneden…

Hoe hebben wij ik zeg jij lief zo lief, zaai je jaar in en uit elk moment zaden op paden als momenten om te ontkiemen. Verworden ze tot pracht en die kruinendracht de stevige gewortelde bomen die liefde tonen. Mag ik een van de seizoenen voor je zijn olijk en vrolijk voor je dansen en zingen over ons dagelijks unieke bestaan en alle doodgewone…

Straks Jasmijn voor Valentijn…

De Landmacht wilde jonge mensen werven in Utrecht op de jeugd-Megafestatie. Maar Onkruit laakt hun mooie presentatie en trachtte daar de tent bloedrood te verven. Ach ja, als ronselaars de waarheid spraken dan kon elk leger nu het vuren staken.…

je het niet ziet wonderlijk dat lucht op op geduldig papier Valentijn weet er alles van stuwt zijn liefde vrij en dat is nooit verkeerd…

toeval geen logica deurpaneel wandelstok doorkijk factuur Magische schaduwen anti-esthetica schaap in een trappenhuis droom en structuur…

in de luwte van de nacht liet jij mij zien dat de windstilte wacht dat zij op een zucht van jouw zijn ontkiemt tot een stormachtig festijn en dat alleen met Valentijn…

Alle vaders met een dochterlief zonder loverboy – Zend haar gauw een kaartje met een anonieme groet Dat maakt ook haar Valentijn een klein beetje goed…

hij presenteert zich als een nationalist zijn sociaal program is dat van een socialist zijn woorden zijn die van een populist diep in zijn ziel is hij een anti-islamist voor diegene die het nog niet wist zo iemand noemen we een fascist…

Er bestaat geen mirakel, schoon als de dij van een vrouw, de lijdensweg van een rivier, getekend op die zachte glooiing, gehouwen in marmer, redden zullen ze niet, gevormd voor het leven, onderhandelen ze met niemand.…

Twee lippen stuiten sluitend op elkaar, de adem stokt, één continuüm, snakkend naar iets van hem en iets van haar. Zelfs wanneer wrok hun op wrange wijze deze herinnering ontneemt, wordt dat moment niet minder waar, deze kus, een ode, aan iets wat een ieder zoekt.…

Sterven zullen wij, allen, onbewust trachten wij de tijd die ons gegund is, op een goede manier te besterven, zodat we niet ieder wakend moment hoeven te belijden, het leven te beslechten, leven wij, niet in de wetenschap, ons zelden beseffend, dat we eens de ogen sluiten, niet om te rusten, noch slapen, maar sterven, iets wat ieder mens…

Dit is een drama, zuivere parels, geen beschilderde glimstenen, brak water lekt niet uit ogen, vormt zij die wenen, omringt de gevallen speler, een tragedie, bloed, gelogen doch gemeend.…

Ik keek in de ogen van de dood, en kende geen vrees, witte, bekorste lippen, een raam als een spiegel, vervormt geen waarheid, geeft geen kijk in de ziel, slechts een blik op het sterven, geen angst aan een eind, in de vallei in mijn mond, waar ik met een tandenborstel cafeïne weg boen, resteert een slechte smaak, opborrelende woorden kruipen…

Ik weet het weer, ik weet het weer, drank en peuken, vergetelheid valt niet te duwen waar het niet gaat, verdriet vul je niet op, gebeiteld en gehouwen, begraaf je niet met een schop, een gat aan de kustlijn, gevuld met het getij, nooit vergaan, ik weet het weer, ook als ik even niet kijk, jij liet me zien wat ik kan zijn, en ik jou wat…

Ik ben uit je schoot ontschoten, eenling, altijd een Remi, nu soms het liefst sans famille, volwassen worden is niet zien dat iedereen uiteindelijk alleen dood gaat, maar accepteren dat het bestaan komt en gaat, uit meer dan alleen een eicel en zaad bestaat, van kroost tot man, is niet voor de eerste keer vrijen met een vrouw, maar bereid zijn…

Rook benevelt me, mist van de koude sambucca dampen, ijsklontjes die tranen huilen in het glas, waar ik niet janken kan, een onzichtbare man, verscholen achter een brandend licht, als motten naar de incomplete leegte, flokt de vrouwenziel naar het onvulbare eb, omdat ze moeten, omdat ik moet, om te branden, niet alleen in het glimmende lemmet…

Vergeten, weglopen van je spiegelbeeld, de tunnel uit, de echo voorbij, geen rozen uit de orgelpijpen, gespleten hemellicht, tot duisternis resteert, slapen in het donker van de vergetelheid,  terwijl het licht je geheugen langzaam verstikt, en zelfs het ochtendgloren berust.…

Kom hier. Zoek het uit. Wat bestaat, is verdacht, is bedacht. Ontken het nu eens niet. Beperk je woordenpracht.…

hun geliefde verwennen hij laat een roos bloeien in ieders hart ook al is ze in sneeuw of ijs geboren zo verdwijnt elke haat of iedere smart die bij het leven en de liefde horen Valentijn geeft zijn boodschap door wijl inmiddels de winter gaat teloor en komt de lente aangedreven gaan verliefden volop hun vreugd beleven Valentijn is dan…

Hij loopt kaarsrecht Zijn - veel te grote- hoed wat scheef gezakt De hoed waarin hij schuilt, Die al zijn gedachten omvat En die hem behoedt voor invallend licht en koude Als een cocon om zijn hoofd gesponnen Onaanspreekbaar, onaantastbaar, Als een filter slechts binnenlatend wie en wat hem lief is, een firewall, anti-spam en anti-phishing…

Is het voor mij straks toch nog feest zal hij er dit keer wel aan denken Om mij vannacht iets moois te schenken Want Valentijn is schraal geweest Geen aardigheidje doet wel pijn Maar meer nog het vergeten zijn…