Alle inzendingen over appels peren

Er schuilt een gedicht in mij als een trage kanker een koekoeksei dat zich laven wil aan het merg van de vredige avonden Zo weeg ik de dagen in mijn handen en dicht van mijn schamel bestaan, van haar hals die vaag geurde naar viooltjes in haar huis onder de magere maan.. En later op het malse vijvergras at ze pink ladies op mijn schoot,…

Ik wacht tot de appel niet ver van de boom valt of de zwaarte ontstijgt. De appel is rood en hardstelig; hij hecht aan zijn tak, zwelt welbehaaglijk. Ik heb tijd zat. De appel weet niet dat de zwaarte kracht, wet is, dat de tak zijn dracht moe wordt. Het is herfst: appeltijd.…

Hoe verrukt en opgetogen wij waren de kersenboom in bloei en verderop, de appels en de peren bloesems, die takken kwetsbaar kleurden. De velden wiegend met het groeiend graan wij lachten, heerlijk kersen eten tijd in overmaat was daar en groen tot rood de kleuren.…

(in beeld & beweging) stilleven met appels stilleven met één appel... stilleven…

Kraaien eten van de appels Die groeien aan de appelboom Sappige, vlezige appels Die groeien aan de appelboom Op de top van de vuilnisbelt Tussen smeltende rubber autobanden En rottende lappen weggegooid vlees Groeien aan de appelboom Sappige, vlezige appels De kraai die het goorste lied Spuwt Eet de sappigste Huilende appel Doek!…

(H.H. ter Balkt; 1938-2015) In tijd is een mispel geheel aselect volkomen willekeurig derhalve Overrijp moet zij worden gegeten, daar een verrotte mispel beslist niet lekker is Mispelbloemen wonen in een landgoed van blad de gevelvlag van mijn gemeente kent er één In populariteit kan zij niet mee met zowel de appel als (ook) de peer…

De appel spreekt met een Chileens accent, Met Amerikaans accent of met een Argentijnse tongval. De appel is in de lucht ontstaan, uit wind en wolk, Uit regen en zon, uit het roepen van duizenden vogels Die hun schroom hebben afgeworpen. De appel heeft geen weet van zijn ontstaan.…

in september smeten eekhoorns de appels op de grond ze lazen de post-its van de weduwnaar niet: pluk a.u.b. geen appels ze zijn nog niet rijp naast haar stoel ligt de open catalogus: bedenk wanneer je de appels wilt oogsten…

De appel viel Was klaar voor wat hij zo graag wilde Maar door de worm Die in hem zat Werd hij verlaten Gedoemd te verrotten In een diep zwart gat.…

een vaal houten buffet twee laden vol met geschriften een geladen tafereel de appel ligt daar niets vermoedend verzonken in het hout hij ligt daar maar op de gewogen tafel in stilte de geschriften spreken niet ze houden hun gewicht verborgen in de leegte van de kamer de appel weet zich alleen in geladen stilte die de leegte verzacht…

ik weet niet wat het is de bloes die je draagt de kleuren die je koos is het wit of roodbruin misschien zelfs kopergroen zijn het je ogen of de kastanjes in je haar of is het eenvoudigweg de appel waarin je stevig bijt goudgeel van schil of het steeltje dat je niet eet maar waar je heel sappig naar kijkt…

Alles wordt overschaduwd door schemerig zwart De zon komt niet meer door mijn luchtbel heen De liefde is als een vrucht Zacht en rood is het gevoel Totdat de rijping begint Verstrikt in een web van draden Herken ik mezelf niet meer Veranderd door warmte en genegenheid en pijn Onherkenbaar voor mezelf geworden Waarom kan ik niet met jou Zoals…

De geniale topman Jobs vertrokken. In iedere reactie die je leest, staat dat een saaie toekomst wordt gevreesd. Ook aandeelhouders zitten met de brokken. Men moet, hoezeer het ieder ook mag spijten, toch even door de zure Apple bijten.…

Enkel de verbeelding kan hier spreken, Geeft deze voorstelling duidelijkheid. Wat wil men ons doen geloven, Is het soms een strafbaar feit? Wat men hier wil tonen, Is een bevroren moment, Waarvan alleen de maker De juiste oplossing kent.…

De ‘Appel’ was een klein vermogen waard, Wist een expert bij ‘Kunst en kitsch’ te melden, Waar in de week daarna drie kenners stelden Dat die geschikt was voor de open haard. De wereld van de kunst is voor naïeven, Mijn kleinkind hoort ook bij die primitieven.…

Er ligt een appel op een schaal voor een open raam- als hij zou kunnen denken zou die appel denken: is dit nu beurs, zo n doof gevoel...…

Door de zure appel heen bijten Of hem wegsmijten Granni Of smith In een appel zit pit Deze zure appel zal ik geen kopen De vellen blijven steken Stropen Droogt uit mijn mond bij meerdere beten Oh, zo Ongezond Rauw werd altijd mijn keel Daardoor zag ik scheel Dubbel Zonder strubbel Koop ik nu lekker zoete appels Die ik deel Een nieuw…

dan vliegen ze langs haar naar de boom, krijsend en met wel honderd bewegingen tegelijk ze weet niet waar ze het zoeken moet ze knijpt in een appel en noemt hem appel, appel. ----------------------------------- uit: 'Verdwaald ontwaken', 1990.…

Ik waag mijn vingers te grabbelen en bid – met duizend toverstokjes – tot ik er hoofdpijn van krijg. Vervolgens hap ik in een boomgaard, droom zo hard ik kan want je weet maar nooit je zal maar verdwalen met je mond vol. Ik tel tot vier en prijs me gelukkig de wereld is niet ontploft mijn zelf, onaangedaan dus genoegzaam lik ik…

Omsloten door de dorheid van verloren lente Tot stilte gesust door de dood De peer De val De vrucht…

De rozen zijn uitgebloeid, het is geen zomer meer Ik ben alleen en heb een peer De avond valt ook steeds vroeger, wat ik ook probeer Ik schil de peer en snij de peer In weemoedige, herfstige sfeer Peuzel ik mijn stukje peer De koude sluipt nader en de regen druizelt neer Ik ben alleen en zonder peer ----------------------------------…

In de boomgaard hangt een peer met veel élégance; op elk zuchtje wind beweegt hij aan zijn dunne steeltje heen en weer, dansend en lonkend naar uw keurende blikken lijkt hij te zeggen: “je moet het kunnen, om mij op een schaaltje nog even weg te leggen, straks uitgerijpt en op uw bordje grijp ik nieuwe kansen, en ben ik toch zo sappig…

Ze moesten thuis nog even prakkeseren Maar zijn er in het verre China uit De Nederlandse groenten en ons fruit Die gaan we ondanks Poetin exporteren Zo is maar weer eens klip en klaar bewezen; Ontzettend toffe peren, die Chinezen!…

Zo druiven, in malkaâr geklist, bij grote en dikke krabben is ‘t, dat top en takken, scheefgelaân, bezwijkend, van de peren staan. Hoe schone, als ‘t lieve zonnelicht daarop zijn mooie stralen zicht; en, geluw-, groen- en grauwgeveld, fijn goud op al die peren smelt!…

De zon heeft dit jaar flink zijn best gedaan, Mijn perelaar zit barstensvol met peren. Waar ik die fruitsoort jaren moest ontberen, Kan ik die perenstroom nu amper aan. Mooi meegenomen bij die perenstroom: Ook peren vallen nooit ver van de boom.…

als zij thuis zou zijn, dan heb ik geen appel. en mochten zij er beiden zijn, de één dicht bij in de deuropening, de ander iets verder weg op de veranda, naakt, dan zijn er nog geen appels. ik verkoop ze niet. ik geef ze niet weg. ik heb ze niet.…

Liekes huis ruikt naar appelen. Mijn huis zal ook ergens naar ruiken. Niet naar appelen. Dan had ik geen verschil gemerkt. Appelen ruiken lekker, maar bepaald bezoek niet. Daarna moet ik luchten. Mijn huis moet ook ergens naar ruiken. Daarvoor moet ik speciaal een week weg. En weer terugkomen.…

Zoet zijn de bramen in het wijndomein Maar groeien moeten nog de druiventrossen Straks komt de fluisterboot wat gasten lossen Een groen prieel tempert de zonneschijn De mens gedijt op warmte, vogelzang Gelijk de appels, kersen, pruimen, peren De populier en els zijn sterk en weren Te harde wind, hun haag is van belang Subtropisch zijn…

Alleen een appel ? Híer, gebakken peren ! Ik sluit de Hof van Eden voor altoos.” Verloren was het paradijs, omdat een vrouw, die toch de vrije keuze had, het klokhuis boven ‘t klokkenspel verkoos. ---------------------------------------------------------- (Uit: Plectrum et Emergo, Liverse 2003)…

Er komt een eind aan de schuld van appels (en slangen), gegeten (en gevreesd) door dames en heren, die compost verwarren met het composteren van de geest De dichter plant een pit van de Adams appel en Eva verzoekt hem herhaaldelijk Maar de Godheid laat het zaad groeien tot onmetelijke hoogten die de appel doet verbleken Tot in verre…