inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 34.815):

De appel en het paradijs

“Gegeten worden is wat ik wil!” riep
de appel
“In het paradijs deed ik mijn plicht!
Nu zie ik de mens en verzucht
een eeuwige pijn!”

Er komt een eind aan
de schuld van appels (en slangen),
gegeten (en gevreesd) door dames en heren,
die compost verwarren met
het composteren van de geest

De dichter plant een pit
van de Adams appel
en Eva verzoekt hem
herhaaldelijk

Maar de Godheid laat het zaad
groeien tot onmetelijke hoogten
die de appel doet verbleken
Tot in verre streken draagt hij vrucht

Zo vindt de mensheid haar weg
weer terug, eet en neemt en
wordt weer naakt

Dat is waarom de dichter
degene is, die zorgvuldig
over Gods woorden waakt...


Zie ook: http://oermirm.blogspot.com/

Schrijver: Irmlinda de Vries, 12 september 2010


Geplaatst in de categorie: religie

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 231

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)