Alle inzendingen over armen

De muggen dansen in het vervagende licht – de vlinder vliegt weg.…

Leun rustig jouw hoofd vol tranen op mijn schouder -- dan wordt het lichter.…

Het kolkt in juli: regenbommen zijn onze gast, met de opdracht negativiteit weg te spoelen. Aarde verschuift, geeft dood en modderpoelen, hoog water in hartje zomer heeft ons verrast, Zijn we stomverbaasd dat het weer verandert? Verander dan zelf, klinkt al lang menig sermoen. Ja, dit jaar is het landschap fleurig en groen, maar voorkom dat…

Er werd door hen een hoge berg bedwongen. Een topprestatie voor een alpinist die allerhande lichaamsfuncties mist, dus worden ze bejubeld en bezongen. Men zei het Bush, die daarop smalend sprak: “Poeh, zonder brein bedwing ik heel Irak !”…

Ik las gedichten totdat het te donker werd – nu voel ik de wind.…

Ze houden niet meer van elkaar, maar gelukkig – verwekten ze mij.…

Het rijke Westen heeft het in zijn macht Mits er voldoende steun is en erbarmen Dat op de wereldbol het aantal armen Toch minstens met de helft wordt teruggebracht. Maar als de helft straks hulpeloos crepeert Wordt ook het aantal armen gehalveerd.…

Van ieder van ons heeft ze afscheid genomen -- merkten we later.…

Jij slaapt met je hoofd in mijn armen zwaar en toch licht in mijn schoot jouw ogen die knipperen een beetje je nek en je rug liggen bloot langzaam trek ik lange strepen met mijn nagels over je rug verken het gebied, boven en beneden maar trek mijn hand vlug terug als ik zie dat je wakker wordt.…

mij je hand, we gaan hier ver vandaan ik zal je zeggen wat ik voel, als je knielt voor mij vannacht ik zie precies wat je bedoelt, als je huilend naar me lacht luister goed als ik je zeg, dat mijn hart aan jou behoort al mijn dromen zijn voor jou, er is niets dat dit verstoort kom bij me, dicht bij me, laat me nooit meer gaan sla je armen…

die zich lieten inkwartieren aan hen, die uitgezonden zijn Voor hen is het geen kerstboom sieren Voor hen is 't oorlog en geweld aan hen, die dit alles financieren Hadden ze niet liever- aan arme mensen kunnen geven Al dat weggegooide geld…

In jouw armen Is er geen zoeken Geen vinden Geen gaan en komen Van gedachten Geen vragen over goed en fout Geen denken aan Zinvol of zinloos Geen gevaar noch veiligheid Geen weten Geen benoemen In jouw armen is geen... Is wel…

Ik wil kijken in je ogen je vertellen hoeveel ik om je geef weet me in jouw tedere armen veilig je lieve gezicht en lach die mij doen smelten en dan dat fijne gevoel... Dat fijne gevoel diep van binnen als jij in mijn ogen kijkt en jouw lippen op de mijne voel zou je niet kunnen weerstaan zo verwarrend, en ook zo geweldig...…

Hier treurt het weeskind met geduld, Dat arm is, zonder zijne schuld, En in zijn armoe moet vergaan, Indien gij 't weigert bij te staan. Zo gij gezegend zijt van God, Vertroost ons met uw overschot.…

De allereerste keer dat ik je zag was voor mij een bijzondere dag ik krijg je maar niet uit mijn hoofd en ben haast helemaal verdoofd je bent mijn prins op het witte paard en jouw liefde is mij alles waard in het water, bij de branding, op het strand het maakt niet uit waar ik in jouw armen beland mijn gevoel is met geen pen te beschrijven…

Maar ach die arme, maar mooie Marie wordt moe van al die begerige blikken heren in confectie of in maatpak geven haar het gevoel te zullen stikken. Arme, mooie geblondeerde Marie wil joggingpak en warme sloffen een man die echte liefde geeft Marie wil één keer in haar leven boffen.…

Dan, zo plots, scheurt het zwerk een vloed van vroege en late regen modderstromen van duivels werk vegen mij van ingeslagen wegen tastend naar duizend aardse zaken een reddingsboei in ‘t kolkend vat verlangend om jouw hand te raken zinkend, verdrinkend, en wetend dat ik zwaar verwond beleven zal - in groei gebroken, arm en naakt - toch…

II Ik heb u lief, m'n schamele armen, Ik weet u schijnbaar blij Tussen de mensen gaan, Te fier, om gierge gunst van menselijk erbarmen Te zwak, om heel alleen te staan.…

weer wordt de lucht beschreven met gebouwen die de horizon vervuilen door tanden en kartels waarin beschavingen huizen in strakke banen zoeft verkeer filegewijs naar zijn bestemming ongeacht de prijs voor mensen en milieu de crisis is bedwongen terreur en aanslagen zijn alweer begonnen op het leven om ons heen primair telt macht…

in de hel Er zijn er ook die uit solidariteit Een maand niets eten Dat is de Ramadan, wereldwijd Het mohammedaanse geweten Solidair zijn met de armen Is niet het overmaken van wat geld Het moet ook je hart verwarmen Dat is het moment dat telt…

en rijk maakt met wapens macht zij die daarmee vrijt heeft voor armen geen interesse en tijd…

Mijn moeder huilt op zondagmorgen -ik mis hem zo en als een kind neem ik haar wiegend in mijn armen mijn moeder heeft verdriet en ieder woord schiet -stil maar, stil maar- nu te kort…

op een hoekje liggen begraven de minvermogenden in lagen de bloemen lijken voor het hele graf omdat in de regen het kaartje het begaf zonder al te veel weelderige bloemen zetten zij behandeld als verdoemden hun leven in armoe na de dood voort hun enige hoop is nog de hemelpoort in groteske pompeuze familiegraven liggen de invloedrijken…

De VVD’ers zijn na Jozias Opeens veranderd in bezorgde hoeders Van allochtonen en van bijstandsmoeders Volgens hun nieuwe leider zonder das. Maar wel klinkt luid gemor in villawijken, Want wie beschermt van nu af aan de rijken?…

Soms waant men te vermoeden ’t leed van de arme man: kon de éne mens ooit bevroeden, wat de andre voelen kan? En ‘k draag, door straat en stegen, mijn klagend orgel heen, en voel me, in ’t drukst bewegen, zo moedermens alleen.…

is zondagmiddag op het Markermeer een arm kwijtgeraakt toen hij zich op een luchtbed liet voortslepen door een motorboot.…

'Blijf nog even' Haar zucht om armen, om dat vast te nemen -dat luider klinkt dan een bende supporters die om een penalty schreeuwen- glijdt over hem heen. Doofstom kijkt hij naar een bal en mist het doel. De strijd lijkt gestreden.…

Door lange armen hoeft-ie niet naar buiten om aan te bellen bij z'n overbuur. De kerel heeft van wege zijn postuur een beddenlaken om z'n neus te snuiten. Z'n sterke arm heet straatarm naar men zegt. Elk neusgat is een gokhol; daarmee ruikt hij voedsel, maar als eetstok wordt gebruikt een laadboom voor 't Japanse rijstgerecht.…

beschaving af weg stropdas ook normen en waarden gaan als stof ter aarde onwennig met intolerante blik kijk ik de wereld in en schrik er zijn er nu te veel die over lijken gaan het sociaal zijn is gedaan waar ieder voor zichzelf kiest de rest zal stikken door het grote graaien van al die ego ikken in stil protest gaan de armen…

ik ga mee met de mensen volg het bewegen weet niet waarheen zie spanning in hun ogen voel de drive waarmee ze lopen hoor de stemmen maar versta ze niet ken de tonen van hun eenheidslied ze zijn op weg met duizenden in een cadans die doet huiveren ook zij willen leven net als wij in weelde baden maar de grenzen zijn gesloten…