Alle inzendingen over aura

ik voelde in warmte de energie die jij met mij wilde delen ooit heb ik in kleur de krachten van je aura even mogen aanschouwen op de rand van jouw overgang naar een andere levensfrequentie er was altijd al iets om je heen dat buiten het normale viel met een hang naar vreemd in je lach scheen het derde oog dat zag hoe binnenkant…

Op een naakte rots in de harde branding van het leven stond zij alleen, verlaten Toen kwam hij die leefde in de fantasie van haar nachten Hij omspon haar met woorden zo zoet Ze streelden haar droomgezicht zo zacht overspoelden haar geest met zalige extase Toen zijn aura haar aanraakte ontvouwde zich een wonderlijk geheim…

Ze ontdekte een gat in mijn aura en daardoor verloor ik alsmaar meer energie en was ik een makkelijke prooi voor bodylifters.…

Lila tranen Mysterieus onbekend Die zich een weg langs de wangen banen En snel van de ziel wegrent Zilveren ogen Onthullen de geest Geheime wensen niet vervlogen Maar ook nog niet geweest Aura, wit glanzend Toont de herwonnen hoop Door nieuwe energie dansend Een nieuw begin op zijn loop Een gouden wil als zegen Alom zichtbaar geworden…

Na de schok bij van het aanzien van de foto met een gifgroen aura omgeven Dring ik angstig door laag na laag in het aan mij toegestuurde onbekende leven De laan met aaneengeklonken bladerloze eiken toont zwart glimmende raven krijsend bijeen Hartverscheurende tranen wellend uit dode ogen verdring ik angstig het beeld vervagend uiteen…

wat huizen de toren in verval geen mens te zien onder het groene loof van de platanen een deur staat aan ik zie het leven gaan en treed naar binnen zet me neer als gast ik werd verwacht de maaltijd gaat beginnen stilte lijkt de spijs naast brood en vis gebroken door gefluister de gastheer kijkt me bij het afscheid aan het aura…

Door terugtrekken van levens-sappen binnen wintervast boombast verandert bladgroen in gouden herfstkleuren de natuur valt in winterslaap Zonnegloren in aura der dageraad meldt komst van de bron van 't zien verjaagt angstdemomen die zwerven in de schaduwen van de aarde In 't Oosten verraadt 'n oranje wolk komst van de zon als de grote bol…

Of als een krachtveld dat men Aura noemt? Een fijn Charisma, dat zich onverbloemd Manifesteert in eenvoud of in veelheid? & dat waarneembaar is, niet opgedrongen? Erkend, herkend, door iedereen gevoeld? Een stille ziel, van tweedracht schoongespoeld? Realisatie uit de kern ontsprongen?…

er was geen waas of een aura met vreemd licht ik was compleet de wereld kwijt in een demasqué van gewoontes keek ik om me heen voelde geen empathie in tal van blikvangers ze zeiden me niets ook de verschillen in vorm en grote kon ik niet duiden omdat alles bewoog leek te ademen als organisch geheel zonder verplaatsen maar wel…

in de bast van een boom schrijf ik haar naam heilig het liefst een vrouw van de stam zonder troon geboren ongekroond voor het oog bewust in dit leven een aura als de regenboog omringd door woorden diep uit de kosmos geboren de essentie zoeken voor wonden wat duidt op een spiegelbeeld inspirerende gewaarwordingen in de lucht geschreeuwd…

blik die horizonnen breekt in vage tinten die de dag vervloeien op het doek van een palet met schaduwen doopt duister zich in licht en kleurt een vale schemering met donker wordt het wit van grijs naar zwarter dan de nacht gebracht een handpalet met rood waarmee het bloot weer roze kleurt van warmte uit de schoot liefde is het aura…

blik die horizonnen breekt in vage tinten die de dag vervloeien op het doek van een palet met schaduwen doopt duister zich in licht en kleurt een vale schemering met donker wordt het wit van grijs naar zwarter dan de nacht gebracht een handpalet met rood waarmee het bloot weer roze kleurt van warmte uit de schoot liefde is het aura…

Nu glijdt de aura heen, de hoge bomen schijnen weer gewoon van kruin tot voet, de uil beklimt een dikke tak, en glimt in de volle maan, de stilte blijft stammenrecht overeind staan.…

Weten wat jij voelt en waar in de knopen van je spieren en pezen als in een gestokte beweging Zien wat jij denkt en wanneer in het aura van je geest in je ogen als een spiegel die laat zien wat er is Horen wat ik hoor in de wind die ruist de bellen van fietsers een hond die blaft aan de overkant Een koepel geluid vol stilte…

het daagt in ‘t oosten, de oranje zomerzon klimt uit ‘n heiige kim in een aura van warme kleuren groter dan z'n stoffelijk lichaam belooft ’n mooie dag aan de kust zon en wind schonen boven zee de lucht tot strak hemelsblauw in m'n korte broek uit de sixties-- lig ik breeduit in 't warme zand mijn vrouw reikt zonnebrillen uit zodat…

ik heb ertsen gesmolten stenen gekloofd geloofd in hogere machten paranormale krachten ervaren om jouw aura van ziel en magie te mogen bewaren kathedralen en torens gebouwd om de hemel te raken iets van jouw mysterie te smaken vreemde culturen bezocht in verre landen mijn licht opgestoken je bleef mij steeds maar ontlopen toch heb…

je was een lichtflits op de blauwe zee een verpakt moment in grijze dagen verloren in de zon bracht ik je in mijn aura waar mijn contouren jou opnamen jouw zoenen mij versmolten maar de vrijheid van je ziel won het van de zachtheid van de lichamen de contouren van die decembernacht deden beseffen dat jij niet geklonken aan de ander je…

Ik droom er van met jou te gaan door zonnige weiden hand in hand in de jonge zomer en mij te verblijden dansend op een regenboog van gouden tinten, midden in je stralende aura Ik wil in je ogen kijken, peilloos diepe meren, zoekend naar de beelden die je van mij bewaart Luisterend naar je zoete stem die de onrust bedaart, de kilte verdrijft…

contrasten altijd vorm gaven bleef alles beslagen jouw vervloeien in ruimte leek een onomkeerbaar proces door mijn schreeuw stopgezet alles werd direct gereset naar de laatste werkelijkheid ik was je gelukkig niet kwijt door een breuk in de tijd verloren wij elkaar uit het oog terwijl onze liefde niet boog in een schitterend aura…

Nu spookt zij met haar priemende ogen in mijn zwakke aura, ik kan haar maar moeizaam losknippen. Ik zei niets, omdat ze na mijn stem allerlei nare toverformules op mij afvuurt, die minzame heks, als ik haar ergens weerzie zal ik haar nog dieper aanzien en de betoveringsrollen omdraaien.…

Zijn lach verschijnt als wier in een zee van gezichten Zij dragen hun hart op de tong, schier in een spel om de scepter in een draai om de as Zijn ogen verraden het licht en hij is verrast door het kind dat in hem mee feest als de vlinder zich de bloem gunt in het open aura van de ziel en waar het beeld knielt voor zijn maker…

Hij maakt contact met ongeziene vrienden Door middel van symbool-telepathie Zij zitten of zij lopen, de Poëten, Met hun kristallen bol of telescoop Te zoeken naar signalen van planeten -of dichter bij- van menselijkheid en hoop Hun hersen-schijf bevat vergeten woorden Gerangschikt volgens klankkleur en ritmiek Die als kometen door hun aura…

Ik zou zo graag Wanneer de tijd blijft doortikken Morgen of vandaag Je willen laten weten Dat ik er ook nog ben Je me niet hoeft te vergeten Ook al weet ik Dat je mij niet zoekt Dat ik niet besta voor jou Ik die buitenstaander ben In een aura van Eenzaamheid Je vraagt wel, Uit beleefdheid Ik vervaag wel Maar ik blijf…

Iedere spreuk plotseling gedragen door haar idealisme het is een onaangekondigd drift tijdens het mijmeren waar ze door mijn aura het zuurstof door poriën verdeeld.…

zij was in wankelmoedigheid tussen vage werelden geboren met een stukje scheppingsgeluk in het diepst van haar hart de gouden glans tintelde af en toe door in het aura bij haar verschijnen met vibratie warmte en onnaspeurbare effecten pas later bleek dat haar talenten oplossingen straalden voor momenten die geen perspectief meer…

rijm die op de daken van de auto's ligt licht knisperen van woorden als ijspegel vallend, het kraakt van jou en mij, bliksemt dondert de hamer van Donar op een donker gezicht dan het een worden en deel van het al zwijg jij zenuwen gespitst, te gevoelig geworden voor aanraken door ademhaling, strijken van zijde, kijken naar aura's verglijden…

lichamen zich ontvouwden de glans van een schoon gelaat een glimlach van lichtkristallen een verloren traan in de zilverschaal en het blauw van je ogen vergeet-mij-nietjes die zongen een eindeloze kus Ik zag je lokken golven in de tijdwind Het gefluister van de uren Het land was er nog in al zijn glorie maar brandend leeg zonder jouw aura…

Paranormaal alternatief trommelgeroffel wierook brandende kaarsen bevangen in een atmosfeer van mompelende stemmen heden verleden en toekomst een niet te beschrijven gevoel denderend door hoofd stromend door aderen ze lopen ze slenteren ze ademen in mensen zoveel mensen tarot reiki kaarten aura was en spiritueel tekenen massages en diversiteiten…

stralen doe je zelf al ik kijk omlaag zie alle lichten vluchten nacht verjaagt de dag vandaag in hoger sferen ben je anders komt in flitsen dichterbij je aanraking, het tedere fluisteren is hemelse muziek voor mij we reizen snel met zonnewinden door de stelsels schaduw ijlt ons schitterend na jouw aura gaat de mijne vervolmaken…

In een zonnig land hier mijlen ver vandaan Op de oever waar een rivier uitmondt Staan twee oude mensen naast elkaar Vier voeten op een dorre grond Hun ogen vertellen verhalen Over hun intense leven Hun kinderen nu volwassen Ze hebben alles gegeven De liefde die ze voelen En geven aan elkaar Hangt als een aura om ze heen En raken menig…