Netgedichten

netgedicht (nr. 10.089):

in dwars kunstlicht van de zon

rank en stralend
in dwars kunstlicht van
de zon groeien de contouren

een blik die horizonnen
breekt in vage tinten die de
dag vervloeien op het doek

van een palet met schaduwen
doopt duister zich in licht
en kleurt een vale schemering

met donker wordt
het wit van grijs naar
zwarter dan de nacht gebracht

een handpalet met rood
waarmee het bloot weer roze
kleurt van warmte uit de schoot

liefde is het aura
waarin de vormen zijn gevat
het schilderij is in jouw ziel verpakt