Alle inzendingen over avondmaal

Bij de rietkraag waar ik mijn vriend uitlaat huppelen konijnen in het licht Drink ik van de heren uit volle borst zing mijn avondlied Hese kelen tranendal zo scherp ik de nachtlamp aan zo roer ik het avondmaal zo zwengel ik af Dwalen druppels door het zwart. --------------------------- uit: 'Roodvocht', 2003.…

In het donker na het avondmaal nog voor het vallen van de lange nacht onzichtbaar onderling in gak-vocaal verband, gedurig vals en atonaal, kakofonie in ijle hemelzaal waar akoestiek de echo van de wind mijn hart doet juichen, 'k voel me weer een kind…

Zie je Hem zitten op zijn knieën, de maaltijd onderbroken, met een kom water en zijn linnen gordeldoek? Hij wast het vuil van overschreden voeten, droogt ze met zorg zoals geen ander doet Heb ik ooit iemands voeten zo gewassen buiten mijn eigen kinderen om? hoe vaak nam ik de vuilheid van de ander zodat hij zonder vuil weer verder…

hij sprak het brood een zegen brak alles deelde hij uit hij deelde zich mede…

een palmentuin in het namiddaglicht waar schaduw en koelte de tafel schikt vrienden samen zijn gekomen maar niet op hun gemak zij fluisteren zacht traditioneel worden voeten gewassen want de dag is klaar voor het avondmaal hij kijkt ze aan weet wie hem zal verloochenen nog voor de haan drie maal heeft gekraaid zij twisten…

’t Was op een bijbelkring, het ging over vergeving, één van de mannen traande ik kan het niet, het heeft te diep geraakt, hij had de oorlog meegemaakt. ’t Was in een kringloopwinkel, men sprak over vergeving, je weet toch wat er in de Bijbel staat, de vrouw barstte in huilen uit, ze was haar hele jeugd misbruikt. We zitten in een grote…

Ik dierf niet vragen wie hij was En hij gaf teken noch taal; En ik noodde hem niet, maar hij zat aan Naast mij aan 't avondmaal. Mijn lippen trilden en in mijn hart Laaide hittige haat; Maar hij glimlachte en hief tot mij Zijn bitterschoon gelaat. En 'k sprak en zei: Ik ken u niet! Wat, aan mijn haard, zoekt gij?…

hij keek ze aan en wist zijn laatste avondmaal één zou er gaan voordat de haan drie keer zou kraaien de anderen zouden volgen onder hoongelach en spot bedolven maar geloofde nog in zijn messiaszijn ondanks de kruisiging en pijn hij had het lot met zijn herrijzenis beschikt de mens deelde in God met eigen ik…

schrijven, dat is wat ik wil misschien wel over heksen of toverkollen, aardknollen en trollen, over bezemstelen vliegende schotels en kopjes zonder oor blauw gras en groene jongens inktappels in een mand blauwe tanden van de wolf die kwijlend mekkerende geiten bestempelt tot avondmaal zeven kippen en een kokhalzende haan…

Hij wacht op haar iedere morgen weer wanneer de zon opkomt schudt hij zijn veren en raakt haar even aan minzaam knikt hij naar het grauwe ganzenpaar dat nieuwsgierig waggelend iets dichterbij komt en de witte reiger strekt statig haar nek maar zwijgt in de lucht wordt al klapwiekend gebeden voor het laatste avondmaal…

Tijdens het avondmaal verviel je in een starend zwijgen waaruit je plotseling ontwaken kon om in vrolijk lachen uit te barsten. Toen je op een middag zei dat je dacht je verstand verloren te hebben, viel je hopeloos neer in een fauteuil met verwarring in je handen.…

kom van die troon en laat het voetenkussen achterwege je deelt de gaten in je handen met zovelen het aureool is ook hier bekend wereldwonderen kunnen we delen wat water bij de wijn de vissen en het brood het laatste avondmaal kleurt leugens rood want iedereen is god in het diepst van zijn gedachten in samen aarden kan de…

het volle daglicht tekent vlinders in rotsen wanneer je het baren wiegt gereed om te gaan hou van me tot waar de zee ons breekt of geef me korrels als eilanden tussen bruidsbloemen en avondmaal raak me even aan tot de maan ons in de wind zal scheiden schrei geen rozen of stranden vol wolken in een laatste, witte stilte…

Het bleek helaas zijn laatste avondmaal. Bloeddorstig had hij zijn buikje gevuld. De prins daarentegen schrok zich een bult. Zo eindigde een bloedstollend verhaal. De mug heeft voor dit misdrijf te plegen, de elektrische mepper gekregen!…

Tijdens het avondmaal verviel je soms in een starend zwijgen waaruit je plotseling ontwaken kon om in vrolijk lachen uit te barsten. Toen je op een middag zei dat je dacht je verstand verloren te hebben, zeeg je huilend neer in een fauteuil met verwarring in je handen.…

zij wisten van het avondmaal de judaskus met goud betaald bleef op zijn wangen staan het snelproces de marteling met doornen gekroond gehoond op weg naar kruisiging het donkert bij de berg van calvarie de lucht trekt samen en de aarde beeft als hij zijn geest aan vader geeft vrouwen hebben hem geschoond gebalsemd en in witte doeken…

bocht in de rivier, slangenlijf, met ruwijzeren handen weerlegd geledigd lichaam, avondmaal, perkament uit water gedregd heuvelland, golfstroom, reikend naar kalkhoudend smaragd ode aan de stad, honing, avondgloed, aan een hemel gebracht luchtbelijdenis, verzaking, rede, kalme tred met vaste voet aanlandige droom, kortdurig, met…

mag het een onsje meer zijn een glas water bij het avondmaal een dorpsplein in nog ruwe stilstand pasgeboren, evenredig aan toekomst lukraak, lik op stuk, zoals verzilveren van late middaguren, niet te vergeten een gedicht, zodat flarden ziel zich laten nalezen, een vrachtwagen met panne, op de meest ondenkbare plek, verre reizen die…

komt uit de kerk de avond valt, lantarens schijnen zacht maar huismoeders* zijn nergens op bedacht zij zien alleen het licht in ’t duister zwerk hun dansgeruis zal elke vampier horen die hebben echt geen oog voor felle kleuren in vlindervallen lopen zal ze niet gebeuren want vleermuizen die jagen met hun oren al bijtend naar hun laatste avondmaal…

Rood op rood Theo nagenoeg dronken wij ons bloed uit broederliefde zo wij dat deden van de Heer dit is het allerlaatste avondmaal bijkans een afscheidskus -na sterven jouw echo jouw gehele sterke rechtervoet niet griefde waarop alles steunde keer op keer een verbintenis die ik je nu betaal met mijn te vroeg ontzielde linker het rijmt…

het is jouw stilte die de chaos in mij schreeuwen laat oorverdovend malen mijn gedachten kakofonisch door elkaar ik zie geluiden vallen met een gierend hels kabaal ze versplinteren mijn beelden ik beleef het laatste avondmaal ik geef me over aan mijn lijden ze kruisigen mij allemaal kom maar in mijn wonden…

Ik dank U voor het avondmaal. Der kindren klare wezen, Het warme huis, de liefde, en Wat nooit mijn deel mocht wezen, Maar wat vandaag op d'oude droom En over dorre dagen, Een warme sneeuw van bloesem vlaagt, Lijk mei op dorenhagen. ------------------------------------- Maart-april: nagelaten verzen (1936)…

Ik heb mijn kleren uit gedaan naakt loop ik door de kamers nog een huid moet ik stropen voor het licht wordt uitgedaan En dan de vrienden die ik schikte om 's nachts op pad te gaan zonder vrees en zoete dromen voor het licht wordt uitgedaan De kelk heb ik leeggedronken als was het het laatste avondmaal of blijf ik nog even zwerven…

woordsculptuur eruit zien zou het zijn zoals de vlakte van een monotoon gesprek waarin de uitgedoofde hartstocht geamputeerd werd voor het blote oog of zou het vluchten; een hert dat nimmer het beloofde landschap inloopt bewust van het gevaar; illusies die elk woord doorbreken, beloftes tussen hemel en bos aan de rand van een laatste avondmaal…

ik wil lopen op het water dat veranderde in wijn zal preken voor de mensen ze vergeven hoe ze zijn roep de blinde haal de lamme zal ze helen naar hun kwaal kies voor liefde roep je vijand voor het laatste avondmaal ik wil God zijn voor u allen samen delen in de pijn weet dat hopen en geloven morgen ook de hemel zijn aan het kruis ga…

De stilte valt niet te beschrijven Zelfs ´t schrijven zelf maakt ´n krassend geluid Het scheuren van papier of een prop maken van ´n mislukt gedicht Aan den lijve maak je herrie mee luister naar je buik voor en na ´t avondmaal Eenmaal andermaal wordt aan de stilte getornd door zeggende dichters met hun taal Het lijkt me beter…

Het voelt als de laatste appel van de boom als de laatste gevulde koek van de schaal dat jij vanavond weer de hond uitlaat het is de beleving van ons laatste avondmaal.…

Je kijkt nog uit over verre velden maar je herrinnert je niets meer van die enkele blik die zich steeds herhaalt Ze zit aan bij het avondmaal op de dag van het lijden van Christus Ze heeft altijd gedacht dat haar ziel naar de hemel ging Misschien is dat wel zo maar waarom heeft haar ziel haar nu al verlaten ?…

een moment opgeworpen in steen dit ogenblik stolt tot aanhoudend voorbijgaan wat plaatsvindt is nog ergens na te lezen overal kalmte voortijd van avondmaal dichtbegroeid op den duur ontbost rustend graan is koren op de molen wolken verjaren met binnendrijvende zon stille genade benadert iets van troost alles is eeuwig…

ik neem uit het medicijnenkastje een aspirine en een dosis filosofie die de stoelgang bevordert en helpt bij de afvoer van afvalstoffen zoals een wandeling op het strand het schuldgevoel doelmatig afweert neem ik vrede met het keukenwerk en dis gedienstig het avondmaal op want ik heb zo waar de schijn tegen kan niet even schuilen voor…